EMANET

Bölüm 1

1.BÖLÜM

yıl 2010 Nisan..


Deniz gülümseyerek arabasından indi.Hızlı aıdmlarla bahçe kapısını açtı ve içeri girdi.Ablası ve eşi hem tatil hemde arkadaşlarının düğünü için şehir dışına çıkıyorlardı ve 7 aylık yeğeninide ona bırakıcakalardı.Yollarda rüyanın perişan olmasını istemiyorlardı... Bu nedenle 4 günlüğüne yeğeniyle beraber olucakdı.Annesi ise babasının sene mevlüdü için izmire gitmişti.Yani sultan annesiyle beraber bakıcaklardı..

Deniz henüz yeni gelmişti Amerika'dan.Okulunu bitirir bitirmez ülkesine dönüp babasının ölümünden sonra mert'in ilgilendiği şiretin başına geçmek için gelmişti.Ancak o tekrar geri dönmek istiyordu.Annesine bunu nasıl açıklayacak bilmiyordu ama o buralarda yapamazdı..İşlerle mert ilgilenebilirdi değil mi?Mertte aileden biri olmamışmıydı artık.Evliliklerine karşı çıktı için ailesiyle konuşmuyordu mert ve 3 yıldan beri gerçek bir aile olmuşlardı.


Kapıyı çaldığında kucağında rüya ile beraber kapıyı açtı ela.küçük kız okadar güzeldikii gözlerini alamıyordu deniz.

-hoşgeldin canım
-hoşbulduk abla eee hazırmısınız?

deniz bir yandan içeri giriyor bir yandan da rüya ile kaynaşma çabasına giriyordu.
-evet hazırız 1 saat sonra uçağımız.

O sırada elinde bavullarla mert indi merdivenlerden.

-oooo kızımızın dayısı gelmiş .

aralarında hep yaptığı bir şakaydı bu 'kızımızın dayısı'..


10 dakika sonra arabalarının önünde ela kızını öpüp kokluyordu.aslında hiç onu bırakmak istemiyordu ama oralara götrümekde istemiyordu.
- Deniz,sultan anne biliyor mamasını falan tamam mı?Aç kalmasın.

Deniz rüyanın çantasını bagaja koyduktan geri dönüp ablasına güven veren bir bakış atıp:
-Merak etme ela siz huzurla gidip gelin.Rüya ve ben çok eğlenicez değilmi prenses derken aynı anda rüyayı kucağına alıyordu.

ela tedirginlikle baktı
-Deniz,bu aralar çok mız mız çok ağlıyor.Ağlamasın deniz kızımız.ağlatmayın onu tamammı?
-Tamam abla gerekirse beraber ağlarız derken muzipce gülüyordu.

mert bavulları yerleştirdikten sonra gelip kızının kokuusnu çekmek istercesine yanağına uzun bir öpücük kondurdu.
-kızımız sana emanet dayısı....

kızlarına son bir defa bakarak arabaya binip uzaklaştılar.  Gece acı haber geldiğinde herşeyin bittiğini sanıp yıkılan deniz büyük bir sorumlulukla başbaşa kalmıştı.Artık bu hayatta yalnız değildi.ona emanet edilen bir bebek vardı.peki eski hayatına geri dönücekmiydi.. işte buna kesin bir cevabı vardı:
hayır..... yatağında içini çekerek ağlayan kıza baktığında ablasının sözü aklına geldi:
-Kızımız ağlamasın deniz....


Yıl 2015 mart..

Küçük kız odasının kapısını sessizce açtı.Geceliğinin eteklerini düzelterek oda dan çıktı..Aynı yavaşlıkla hayatında en sevdiği odaya girdi.. Yatağa baktığında çok mutlu olmuştu.Çünkü dün bu yatak boştu.Dayısı dün eve gelmemişti.Dnanesi iş sebebiyle bu gece gelmiceğini anlatmıştı.Telefonda konuştukdan sonra sabah gelip onunla vakit geçiriceğini öğrendikten sonra bir an önce sabah olmasını dileyerek uykuya dalmıştı ve işte ordaydı.Sessiz adımlarla yorganı kaldırıp kendisi ilişti yanına sıkıca sarıldı beline.
Deniz yanındaki küçük kıpırdamalarla uykusundan uyandı.gülümseyerek kim olduğun tahmin ettiği sıcaklığa doğru döndü.Onun kçücük ellerle kendisine sarılmasını izledi...

Rüya yakalanmanın verdiği utangaçlıkla dayısına daha çok sarıdlı ve kırgın bi sesle konuşmaya başladı
-Seni çok özleidm.dün niye gelmedin?
deniz ufacık ellerini tutup kendisine daha çok çekti
-Acil iş prensesim ama söz verdiğim saatte geldim değilmi?
ufacık başını salladı rüya.
-Ee naptın dün bakalım bne yokken
rüya bilmiş bir şekilde sçalarını savurdu:
-Ananemle alışveriş yaotık ama çok sıkıldım
-Bak sen ee neler aldın peki
Gülümsyerek yatakda ayapa kalkıp zıplamaya başladı.
-Çok güzel bebek aldım dayıı
Deniz de onla beraber yatakd akalkıp onu kendisine çekip doya doya öpmeye başladı rüya bir yandan gülüyor bir yandanda konuşmaya çalışıyordu.
-Dayı ben senin neyinim?
Deniz gülümseyerek herzamanki oyunlarına devam etti
-Sen benim güzeller güzelimsin,prensesimsin ve aşkımsın peki ben senin neyinim
küçük kız ellerini dayısnın saçlarını daldırark
-Sende benim yakışıklımsın,prensimsin ve aşkımsın diyerek daha çok sarıldı dayısına ve neşeli kahkahalar atıp dayısını mest etti




Deniz kucağında rüya ve onun bitmek bilmeyen sorularıyla aşağıya inip kahvaltı masasına doğru yönedi.annesinin masada oturduğunu görünce rüyayı yere indirip annesini yanağına içten bir öpücük kondurdu
-Günaydın güzide hanım
-Günaydın oğlum

Güzide hanım hayranlıkla karşısındaki oğlu ve torununa bakıyordu.Kim derdiki asi dik başlı denizin bu kadar uysal olup yanlarından ayrılmayıp üstüne üstlük ablasının çoçuğuna babalık yapıcağını.
Gözleri nemlendi birden aklına o kaza gelince.Dayısına sürekli neşeyle birşeyler anlatan kıza baktı
-Rüyacım hadi dayına yeni aldığın oyuncakları göster.
Rüya neşeyle el çırpıp salındna çıktı.o sırada içeri evin herşeyi olan sultan hanım girdi.Çayları koyarken bir yandanda güzide hanıma bakıyordu sonunda masada gazete okuyan denize bir bakış atıp güzide hanıma döndü
-Güzide hanımcım düşündünüzmü o konuyu
Güzide hanım anlamıştı hangi konu olduğunu.anlayışla gülümsedi
-Evet sultan bu öğlen çağırda kızı bi konuşalım
  Sultanhanım teşekkürler yağdırarak çıkarken deniz okuduğu gazetden başını kaldırıp annesine soru soran gözlerle baktı.
-Hangi kız anne
-Sultan hanımın bir tanıdığı.kız çok zor durumdaymış babası sürekli dövüyormuş.şimdide zorla evlendirckemiş.Bu evde iş verip veremiceğimi sormuştu sultan bende çok acıdım gelsin bugün bi konuşalım.

üzgün sözlerle sonra ekledi

-Hem rüyayada bir abla olur
Deniz sinirli gözlerle annesine baktı.
-O kıza acıdığını biliyorum ama hangi psikolojiyle büyüdüğü belli olmayan birine rüyayı emanet edemem anne
Güzide hanım kızgınca söylendi
-Deniz biliyorum rüyanın üstüne çok titriyorsun ama sen işte oluyorsun sultan ve ben de ona ayak uyduramıyoruz belki o kız iyi olur nedersin?
Deniz sinilirle gazeteyi masaya koyup ayaklandı:
-Eve alıyorsan al o kızı ama rüyayla vakit geçirmesini istemiyorum diyerek salondan çıktı..

(ilk bölüm geldi hikaye tamamlanmış olduğundan bölümler sık gelecek.sadece ufak tefek düzenlemeler var. yorumlarınızı bekliyorum..)