Abandoned Drugo (Sartori #3)

Kabanata 31

Kabanata 31

"Mumma? Can I dudu?" Deoindre asked gently, his eyes fixed on my chest.

Lumambot ang aking ekspresyon. "I'm sorry, baby, but you're already big enough. You're three years old now."

"Am not big, Mumma! Am small! A baby!" reklamo n'ya habang nakanguso.

"I miss boobies 'n dudu, Mamma," Diedrich pouted.

Umiyak na silang dalawa habang itinuturo ang dibdib ko. Wala akong nagawa kundi pagbigyan sila.

This extended breastfeeding will be tiring, but I understand because I know it’s their source of comfort. Maybe I’ll just wait until they self-wean, since weaning typically happens between the ages of two and four.

It’s been a week since the formal dinner went wrong. Buti na lang at umalis na sa pagkakaharang iyong mga tauhan at hinayaan akong umalis sa mansyon. Agad kong dinala ang mga anak ko sa bahay na pansamantala naming tinitirhan dito sa Rome. Maayos na ulit ang kalagayan nila, nawala na iyong lagnat.

Sunod-sunod na gabi nang umuulan. Madalas tumatanaw sa bintana ang mga anak ko, tahimik na pinagmamasdan ang pagbagsak ng ulan. It was a window seat where they could sit or even lie down by the window.

"Mumma! Drugo outside!" sigaw ni Deoindre habang tinuro ang nasa labas.

"What, baby?" Lumapit ako sa kanila matapos kong linisan ang pinagkainan namin.

Nang tumingin ako sa labas, wala namang tao. Malakas ang pagbuhos ng ulan, at madilim ang kalsada.

"There's no one, babies. Let's sleep? It's raining and thundering outside, and tomorrow when you two wake up, it will be a wonderful sunny day," malambing kong sabi sa kanila at tinakpan ng kurtina ang bintana.

Pagkatapos ko silang patulugin, nagpatuloy ako sa paglilinis ng silid. Mabuti na lang at hindi sila nagising nang dahan-dahan akong umalis mula sa pagitan nila.

Bigla kong narinig ang tunog ng isang sasakyan mula sa labas. Agad akong sumilip sa pagitan ng nakatakip na kurtina sa bintana, at sa isang tingin ay nakilala ko kaagad ang sasakyang iyon. Hindi na ako nagdalawang-isip, kumuha ako ng payong at lumabas upang salubungin ito.

"There are rumors spreading that you're with another mafia boss because of your cousins, the Cifarelli," balita ni Hiroshi nang nakapasok kami sa loob ng bahay.

Napairap ako. "Tanga lang ang maniniwala. Kita mo namang busy ako magpalaki ng mga bata."

"Kaya laging nasa labas ng bahay n'yo si Boss gabi-gabi."

"Huh?" I furrowed my brows, my lips pressing into a thin line as confusion settled over me. "Bakit? Pinili n'ya na si Anastasia, ano pa bang magiging rason n'ya para pumunta rito?"

May bahid ng pagdadalawang-isip sa mga mata ni Hiroshi kaya mabilis akong nawalan ng gana.

"Nevermind. 'Wag mo nang sagutin, wala pala akong pakialam."

Iniba ko na lang ang usapan at ayaw kong marinig ang kung ano man na may kinalaman kay Drugo.

"May dala kang baril, para saan 'yon?"

"Proteksiyon ko sa inyo. Wala akong tiwala sa mga tao roon lalo na at lupain iyon ng Galician Mafia kahit na 'yong buong Rome ay teritoryo ng Sartorian Mafia, hindi dapat ako magpakampante." His words were sharp and direct, making sure there was no room for misunderstanding.

I gave a small nod, appreciating his effort.

"Nga pala 'wag ka nang mag-alala kung sakaling aalis ako at hindi ko na kayo mabibigyan ng proteksiyon habang nagtatago kayo," he added in a serious manner. "I talked to your cousins, and the youngest is willing to give you full protection."