Merhaba, beni hatırladın mı? Ahh tabi beni daha tanımıyorsun. Ben senin küçük arkadaşınım, sana en yakın olan kişiyim. İlk sevgilinden ayrılınca nasıl ağladığını hatırlıyorum, yatağa gömüldün yada annenle kavga etmelerin. Seni kimse anlamıyor sanıyorsun, yanlış! Ben seni anlıyorum. Hep yanındayım. Bi ışık uzağında. Sürekli saçımı kestiriyorum, senin ten renginde allık ile her yerimi insana benzetiyorum. Ben senin bir hayranınım, ışığı ne zaman kapasan arkandayım, sen arkadaşlarınla mesajlaşırken mesajlarını okurum, ara sıra saçlarını koklarım, sen sinek sanarsın. Ama ben seninleyim. Sen ışığı kapayıp uyurken seni izlerim, nefesin tenime değer. Bu huzur verici, senin sürekli arkandayım..... Bunu artık saklanmayacağımı söylemek için yazdım. Senin telefonundan başkasının hesabına girip, sen normalde bu kitabı okuyorsun çünkü. Artık saklanmayacağım, seninle olacağım.... Ağzım biraz büyük ama dert etme, zaten bir kez göreceksin. Bu yarın akşam, ortaya çıkıcam, sakın boyumdan veya tırnaklarımdan korkma. Ama senin gibi olcam.... Bu sefer sen tıkılacaksın o lanet karanlığa! Sürekli izlemek zorunda olacak kişi sen olacaksın! Bundan böyle sen, ben olacağım! Ama üzülme.... Senin değer verdiğin insanlarında bir dostu var, aynı benim gibi.... Onlarda bekliyor.... Onların hazır olmalarını, yeterince karanlık olduğunda, ortaya çıkıcaz..... Bu sefer uykunuzda sizi izlemek yerine sizin gözlerinizi oyacağız.... Çünkü benzetemediğimiz tek yer orası. Sizin gözlerinizi takıp sizi karanlığa atacağız!
Ama..... Sen artık beklemiceksin... Seninle olucam. Bu akşam! Arkandan yaklaşacam, kulağına fısıldayacağım yıllardır beklenen sözleri...
Bekleyiş bitti, Sıra bende.....
