Trauma

45

Eva pov

Ik word langzaam wakker van een auto dat stopt. Zouden we al thuis zijn? Ik open langzaam mijn ogen en kijk rond. De auto is gestopt bij een parkeerplaats voor de Ponti.

'Eindelijk wakker, Eef?' Wolfs kijkt me met een lieve glimlach aan. Ik heb gewoon de hele weg geslapen!

'Ja. En er slaapt nog iemand achter me,' grinnik ik. Wolfs en ik kijken tegelijk achterom naar Sarah die nog rustig aan het slapen is. Ik glimlach en open de deur van de auto en stap uit. Wolfs stapt ook uit.

'Saar? Wakker worden, meid. We zijn thuis,' zeg ik lief en Sarah opent langzaam haar ogen. Eigenlijk lijkt ze wel een beetje op mij. Ze is net zoals mij ook eigenwijs. Sarah stapt moeizaam uit de auto en wrijft slaperig met haar handen in haar ogen. Wolfs geeft Sarah haar tas met spullen die ze had meegenomen en geeft 2 koffers aan mij. Zelf sjouwt hij ook 2 koffers. Wolfs doet de auto op slot en dan lopen we de Ponti binnen. Het eerste wat me op valt is dat er een brief in een witte envelop op de deurmat ligt. Ik zet één van de koffers op de grond en pak de brief op. Dan loop ik weer verder naar binnen. Het voelt altijd fijn om weer thuis te zijn na een vakantie.

'Mag ik nog even slapen?' vraagt Sarah als we boven zijn. Ze staat in de deuropening van de slaapkamer van mij en Wolfs. Ze heeft haar pyjama weer aangetrokken en kijkt moe uit haar ogen.

'Natuurlijk mag dat. Ik ga zo ook nog even slapen denk ik,' zeg ik en Sarah glimlacht. Ze loopt naar haar kamer en gaat in bed liggen. Ik loop achter haar aan en geef haar een voorzichtige kus op haar voorhoofd. Ook dit voelt zo vertrouwt, alsof ze mijn dochter is... Maar dat kan niet. Ik ben één keer zwanger geraakt maar de baby werd doodgeboren, tenminste dat vertelde de zuster.

'Slaap lekker.' Sarah glimlacht en sluit haar ogen. Ik loop haar kamer uit en laat de deur open staan. Daardoor kunnen Wolfs en ik haar beter horen als er wat is, en ze vind het ook fijner met slapen.

'Eef? Wat is er?' vraagt Wolfs als ik weer op bed ga zitten met de brief in mijn handen. Ik twijfel of ik de brief wel moet openen. Mijn naam staat er dan wel op, maar het voelt niet goed.

'Ik heb deze brief gevonden onder de brievenbus. Ik vertrouw het niet, Wolfs...' zeg ik zacht. Wolfs kijkt me aan en steekt zijn hand uit naar de brief.

'Zal ik hem lezen?' vraagt hij en ik knik. Ik geef de brief aan hem en hij begint te lezen.