I'm a Secret Agent (Secret lang!)

IASASL 15: Underdog Triumph

IASASL 15: UNDERDOG TRIUMPH

"Ladies and gentlemen, we have just landed at Narita International Airport. The local time is 2:45 PM, and the temperature is 20 degrees Celsius. We ask that you remain seated with your seatbelts fastened until the aircraft has come to a complete stop and the seatbelt sign has been turned off. We hope you enjoyed your flight, and welcome to Japan."

Pagbaba namin ng eroplano, ramdam ko agad ang malamig na simoy ng hangin. Pagpasok namin sa terminal, napansin ko agad ang pulido at modernong disenyo ng Narita International Airport—malinis, maaliwalas, at bawat sulok ay organized. Pero kahit gaano kaganda ang paligid, hindi ko maiwasang maging alerto. We were in our enemy's territory now.

Dahil wala akong kaalam-alam kunng ano ang gagawin ay sumunod lang ako nila Kuya Chan at Ate Anna. Pumasok kami sa customs, hindi rin kami nagtagal do'n at lumabas na kami. Nakita din namin na may isang petite na haponesa na naghihintay sa amin. May placard kasi siyang dala na may nakasulat na 'Welcome to Japan, Christine Villahermosa and Jeff Miguel Rafinan. From Suzuki University.' May kasama rin siyang dalawang bodyguard.

"Konnichiwa," bati niya sabay bow. "I'm Hikari. Mr. Suzuki sent me to escort you."

"Arigato, Hikarisan," sabi ni Kuya Chan habang pareho kaming nag-bow pabalik.

Alam ko agad na malaki ang impluwensya ni Mr. Suzuki, owner ng Suzuki University at Sun Hotel. Siya rin ang connection namin dito sa Japan, pero malaki pa rin ang duda ko sa kanya. Alam ko na hindi lahat ng mukhang kakampi ay tunay na kakampi.

"Let me take you to the car," sabi ni Hikari.

Tahimik lang kaming sinundan si Hikari palabas ng terminal hanggang marating namin ang naka-park na itim na sedan. Malinis at mukhang mamahalin. Saktong napansin ko ang pagsulyap ni bebe my labs sa akin, parang sinasabing mag-ingat. Alam kong pareho kaming alerto, kahit mukhang maayos ang lahat.

Pagdating namin sa Sun Hotel, napahanga ako sa ganda ng lugar. Malawak ang lobby, at kitang-kita ang elegance ng bawat sulok ng hotel. Si Hikari ang nag-asikaso ng check-in namin at sinamahan kami papunta sa mga kwarto namin.

"I'll leave you to rest," sabi ni Hikari bago siya tuluyang umalis. "Mr. Suzuki will meet you at 6 PM for dinner."

Ngayon dapat ay nagpapahinga kami, pero hindi kami pumunta dito para magbakasyon. Nang makaalis na si Hiraki ay nag-send ako ng message ni Kuya na pumarito na sa kwarto namin ni Ate Anna upang makapagplano na kami sa gagawin namin ngayon.

"Tuloy na tayo," sabi ni Kuya Chan habang siniguradong naka-lock ang pinto ng kwarto. "We need to start gathering intel on the OTOMI Mafia."

Nagkatinginan kami ni bebe my labs at Ate Anna, parehong handa na rin. Napagdesisyonan din naming hatiin ang grupo, magkasama si Ate Anna and Kuya Chan, habang kami ni bebe my labs ay hahanap ng clues sa ibang direksyon. Kailangan namin makakuha ng lead kung nasaan ang mga miyembro ng OTOMI Mafia.

Naglalakad kami ni bebe my labs sa abalang lansangan nang Tokyo. Habang sinusubukan naming mag-blend sa mga tao ay ramdam ko pa rin na ang bawat tingin ng mga tao. Naging wanted kami sa mundo ng underground at ngayon ko lang hindi naalala, na baka sa daan na ito makasalubong kaming mga kalaban.

Habang naglalakad kami, napansin namin ang isang malaking club na halos tinutumbok ng maraming tao. Ang pangalan nito ay Daichi Club. Tumigil kami sa harap ng entrance, nagkatinginan kami ni bebe my labs, parehong alam kung ano ang susunod naming gagawin.

"Let's check this place out," sabi ko at pareho kaming pumasok.

The club was dimly lit, with loud music blasting from all corners. Pero kahit ganoon, ramdam ko pa rin ang tensyon sa loob. Mga malalaking lalaki ang nasa paligid, puro bodyguards. According to our intel, Daichi Club is owned by Takeshi Mafia. Naglakad pa kami sa loob, pretending to blend in, pero naramdaman ko ang malamig na hangin ng panganib. Biglang may lumapit sa amin na tatlong lalaki, malalaki at mukhang asungot.