De uitverkorene

43. Zo onzeker

Ross

Marilou had net alles verteld wat er vandaag is gebeurt. Echt heftig. Haar vampieren familie is weer naar huis gegaan. Ik lig nu in bed. Marilou is Noa's luier aan het verschonen. Noa slaapt vanavond bij ons. Marilou wou niet dat ze vanavond alleen sliep. Wat er bij Dalles is gebeurt weet ik nog niet helemaal. Ik vraag het haar zo wel. Net op dat moment komt Marilou net Noa. Ze legt Noa op bed neer en ik til haar op mijn borstkast. Marilou kleed zich om en gaat dan ook in bed liggen. Ik glimlach naar der en trek der naar me toe. Ik wil nu gewoon ff knuffelen met mijn meiden. Ze lachen allebei. Hun lach lijkt zo veel op elkaar. Ik geef Noa een kusje op der hoofd en Marilou een lange kus. Ik leg Noa weer in het midden en ze kijkt ons allebei glimlachend aan. Marilou geeft haar nog een kus. " mama " zegt Noa. Ik en Marilou kijken elkaar geschrokken aan. Ze kan praten. Marilou's glimlach kan je niet missen. Ze pakt Noa en geeft der heel veel kusjes. " je zei mama " zegt ze blij. Ik lach. Ze is nu echt zo'n typische moeder. Marilou legt Noa weer neer in het midden en drukt nog een kus op der wang. " ga maar slapen schat " zegt ze en Noa knikt kort. Dat kind is zo slim en aardig. Ze luistert altijd meteen en ze heeft nog nooit iemand geslagen. Niet expres dan.  Ze kan al bijna lopen en nu kan ze ook ' mama ' zeggen. Misschien overdrijf ik, maar als je een kindje hebt denk je die dingen echt. Nou ja. Als ik naast me kijk zie ik Noa al slapen. Ze is vast moe na deze chaos. Ik kijk naar Marilou die op der telefoon typt. " babe?" Ze kijkt op. " wat was er nou bij Dalles?" Vraag ik meteen. Ze typt nog wat op der telefoon en legt hem dan weg. " zo wordt ik niet verstoord " zegt ze en draait zich naar me toe. " wat was er bij Dalles?" Herhaal ik mijn vraag. Ze kijkt even naar Noa en als ze weer omhoog kijkt zie ik dat ze waterige ogen heeft. " babe wat is er?" Vraag ik geschrokken. " ik dacht dat ze veilig bij Dalles was, maar dat was niet zo " zegt ze en houd haar tranen in. Ik stap uit bed en loop naar haar kant en knuffel der. " rustig maar... wat is er nou gebeurt?" Vraag ik haar geruststellend. Ze is even stil. Ik voel haar adem in mijn nek. " er was een vampier bij Dalles thuis. Hij was een vriend van Aro en kwam Noa halen " zegt ze na een tijdje stilte. Ik trek haar een stukje van me af en kijk haar geschrokken aan. " er was een vampier van Aro bij Dalles?!" Ze knikt ja. " en heeft hij haar iets aangedaan?" Vraag ik. Ze schud nee. " en jou?" Ze knikt langzaam ja. Dan bekijk ik haar goed. Ik zie dat ze een paar blauwe plekken op haar arm heeft en dat er een kleine snee op der hoofd zit maar meer niet. " wat heeft hij je gedaan?" Ze kijkt naar beneden en steekt haar been iets uit. Als ik naar het been kijk zie ik dat het helemaal blauw is en beurs. Ik schrik me rot. " kan je daar wel mee lopen dan?" Vraag ik verbaasd. " ja ik heb net water gebruikt en het doet geen pijn meer, maar het is nou wel blauw " zegt ze en kijkt me aan. " en had de rest van de familie nog verwondingen?" Ze knikt ja. " bijna iedereen. Daisy en Raily lagen op de grond, de ouders weet ik niet, Mike ook niet en Dalles was aan het vechten met de vampier. Hij had ook heel veel verwondingen die ik weer heb hersteld met water, maar het waren er echt heel veel. Zo zielig " zegt ze en kijkt weer naar beneden. Ze denkt natuurlijk dat het haar schuld is, maar dat is natuurlijk niet zo. Ik til der kin op en kijk haar diep in der ogen. " het is jou schuld niet he. Het is de schuld van Aro. Jij kon hier niks aan doen en wat je hebt gedaan is goed. Je hebt hem geholpen en gevangen. Dat is toch heel goed?" Zeg ik en hoop dat ze het begrijpt. Ze schud nee. Zucht. " als het mijn schuld niet is, waarom voelt het dan zo?" Vraagt ze snikkend. Zij is soms te veel met andere bezig. Ik laat haar staan en knuffel der stevig. Ze begraaft haar hoofd in mijn borst. " het is niet jou schuld en dat het zo voelt is normaal, maar het is echt jou schuld niet oke?!" Zeg ik en kus der hoofd. Ze knikt, maar ik weet dat ze het nog wel denkt. Ik trek der nog dichter tegen me aan. Haar leven is in 1 klap veranderd en dat valt haar zwaar. Soms wou ik dat dit nooit was gebeurt. Dat ze nooit de uitverkorene is geworden, maar ik kan de tijd niet terug draaien. Helaas. Na denk ik zo'n 10 minuten te hebben gestaan trekt ze zich terug. " ik moet je nog wat vertellen en misschien vind je het heel leuk, maar misschien ook niet " zegt ze en kijkt me onzeker aan. " zeg maar babe " en kus der snel. " Dalles en zijn broers en zussen komen naast ons wonen " zegt ze snel en kijkt nog onzekerder. " WAT?!" Schreeuw ik. " ssshhtt Noa slaapt " zegt ze en kijkt naar Noa die nog steeds slaapt. " die familie komt naast ons wonen?!" Vraag ik geschrokken. " neeee alleen Dalles, Cole, Mike, Daisy en Raily " ik kijk haar verbaasd aan. " uhm! Die wonen toch gewoon bij die ouders van ze?" Ze schud zuchtend nee. " nee die vader is boos geworden op Cole omdat die het voor me op nam en die vader heeft hem uit de familie gestoten en nu mag hij niet meer bij zijn ouders wonen " " en die broertje en zusjes dan?" " Cole heeft zo'n goede band met zijn broers en zussen dat die gewoon mee gaan met hem " ik knik. " en nu komen ze naast ons wonen. Kunnen ze dat wel betalen?"   " ik wil dus dat huis voor ze regelen, want ik heb het toch een beetje veroorzaakt ook al zeg jij van niet. Hoe ze dat betalen weet ik niet. Waarschijnlijk de moeder en Cole. Cole heeft al een baan en Mike kan een baan nemen. De rest kan bijbaantjes doen " ik knik weer. " we hebben nu al 4 maanden geen buren en ik kan het wel met Cole vinden " " ja het wordt vast leuk " zegt ze geruststellend en gaat met haar hand langs mijn kaak. Ze glimlacht lief naar me. " die glimlach heb ik gemist " zeg ik voor dat ik haar zoen. Ze glimlacht tussen de zoen door en trek me naar haar toe. " het komt goed oke? Ik ben bij je... altijd " zeg ik tussen de zoen door. Ze trekt zich terug en knuffelt me.'" Ik ben echt blij dat je van mij bent " zegt ze en kijkt liefdevol aan. " en ik ben blij dat je mijn meisje bent " zeg ik en kijk haar ook aan. Dit is zo'n geluksmomentje. Je kijkt elkaar alleen aan en zegt niks. Helaas wordt het verstoord door een irritant piep geluid. Marilou's telefoon. Ze laat me los en loopt naar haar telefoon. Ze neemt op. " hey Dalles " zegt ze en loopt naar het bureau. " ja dat is geregeld allen moeten jullie het nog ondertekenen en een deel betalen " zegt ze en schrijft wat op een blaadje. Ik loop naar der toe en leg mijn handen op haar heupen en leg mijn hoofd op haar schouder. Ze glimlacht en kijkt me koet aan. " ja dan zie ik je over 2 dagen " en hangt op. Ze legt der telefoon weg en draait zich om. " weet je wat je net deed heel was storend " zegt ze en kijkt me nep streng aan. Ik lach en trek der naar me toe. " hij had ons momentje verstoord, dus dan verstoor ik maar zijn momentje met jou " zegt ik grijnzend. Ze trekt zich los en geeft me een speelse klap. We lachen. " zullen we maar gaan slapen. Het is al 2 uur " zeg ze. Ik knik en we gaan weer in bed liggen. We gaan allebei op onze zij liggen zodat we elkaar kunnen aankijken. Ik leg mijn hand op haar heup en trek voor zo ver het kan naar me toe. Ze glimlacht en legt haar hand op mijn hand. " slaap lekker babe " zeg ik. " slaap lekker Ross " zegt ze met haar lieve stem en ze sluit haar ogen. Ik kijk haar nog even aan en sluit dan ook mijn ogen.

Diego

Het is nu 12 's nachts. Melissa slaapt al, maar ik kan niet slapen. Ik loop naar de koelkast en pak het pak appelsap en zet het aan mijn mond. Ik drink een paar slokken en leg hem dan weer terug. Ik pak mijn telefoon en open Facebook. Ik tik de naam ' Marilou Miller ' en zie der meteen staan. Mijn zusje. De redder van de wereld. Mijn onderzoek. Ik onderzoek haar nog steeds. Ik heb de hele tijd op internet gekeken en heb denk ik de vorige uitverkorene gevonden. Het waren allemaal mannen. Er stond ook dat het oudste kind van de uitverkorene de opvolger wordt. Je moet dan wel getrouwd zijn en het kind allebei willen. Je ware liefde. Maar wat ik niet snap is waarom ben ik de uitverkorene niet? Ik bedoel ik ben ouder dan Marilou en mijn ouders zijn elkaar ware liefde. Dan moet ik toch de uitverkorene zijn? Want ik ben de ouste. Ach ik ben blij dat mijn zusje het is. Tenminste iemand uit de familie en gelukkig heb ik ook krachten. Vuur en water. Ik sluit mijn telefoon weer en loop naar de slaapkamer. Daar zie ik haar liggen. Mijn meisje. Die meid waar ik oud mee wil worden. Ik ga naast der liggen en kijk voor me uit. Ik heb gewoon geen slaap. Zucht. Ik stap weer uit bed en loop naar het bureau. Die is voor Mel haar studie. Het is eigenlijk gewoon een tafeltje en een stoel. Ik ga zitten en pak een blaadje en een pen dat op haar bureau lag. Ik schrijf en lees trots het resultaat. Dit moest er uit. Wat een opluchting. Ik leg het weg en ga ik bed liggen. Nu voel ik dat ik moe geworden ben. De last is van mijn schouders. Eindelijk. Nu alleen nog zorgen dat ze het krijgt.