Secrets

Chapter 27

Hij grijnst en ik zie James en Quinten rond me staan.

• • •

Ik neem snel mijn gsm en probeer Thomas te bellen, "Ga je je nieuwe sletje bellen?" Ik negeer zijn opmerking en zoek snel zijn contact, komaan..! Mason neemt mijn gsm en gooit hem op de grond. Hij springt erop en hij breekt helemaal, daar gaat mijn nieuwe iphone 6.. Quinten lacht even en slaagt me los op mijn neus. Ik voel iets kraken en zie het bloed langs mijn mond op de grond vallen. "Dat deed fucking veel pijn!!" Ik hoor gelach en krijg een klap tegen mijn gezicht, "Die pijn geef je jezelf, waarom kunnen wij hem dan niet geven? Dat is toch veel leuker!" Ze lachen en slagen overal waar ze kunnen. "Harry!!" Ik hoor Thomas's stem voor alles zwart wordt.

~ ~ ~

Ik word wakker in een witte kamer, ziekenhuis waarschijnlijk. "Omg, Harry gelukkig! Ik dacht dat je niet meer wakker ging worden! Ik was zo bezorgt, gelukkig was ik er bij voor je ze dood geslagen hadden!" Ik kijk naast me en zie Thomas naast te zitten door ratelen. "Wat is er gebeurt dan?" "Ik zag dat je gebeld had dus belde ik terug maar je antwoordde niet dus begon ik me zorgen te maken dus ben ik direct omgekeerd en naar je huis gereden waar ik Mason en 2 andere mensen je in elkaar aan het slagen waren, toen heb ik de politie en ambulance gebeld en ben ik met jou naar het ziekenhuis gekomen. Je lag even in coma maar nu ben je wakker en oh wacht, ik moest een dokter bellen als je wakker werd!" Ik glimlach even en kijk hoe Thomas naar buiten rent en terug binnen komt met een dokter, "Mr. Styles weeral!" Ik rol mijn ogen en laat hem zijn werk doen. "Weeral?" "Harry heeft al een paar accidenten gehad waardoor hij hier wel meer komt." "Accidenten zoals?" "Zoals dit en andere dingen." Ik zie hem vragend kijken maar hij zegt niets meer en volgt elke beweging die de dokter maakt. "Je mag naar huis, denk ik." "Danku." "Je moet wel kalm doen met je gekneusde neus en een paar blauweplekken maar het komt weer goed zoals altijd." Ik knik en sta op, "Wacht, ik zal je helpen!" Ik knik bedankend naar Thomas die me ondersteunt, "Ik zal deze week thuis blijven zodat ik voor jou kan zorgen." "Nee Thomas, doe dat niet, maak je geen zorgen. Zoals de dokter zei, alles komt goed zoals altijd." "Nah, ik blijf liever bij jou." "Je moet dat echt niet doen.." "We nemen een taxi want mijn auto staat nog bij jou." Ik knik en loop traag met Thomas naar een taxi.

"Laat me je ondersteunen Harry anders ga je vallen!" Ik zucht en stap voorzichtig uit de taxi, "Hoelaat is het?" "4 uur." "Bedankt." Hij opent de deur en neemt me voorzichtig mee naar binnen. "Waar is je kamer?" "Eerste verdiep, 2 deur links." "Hoeveel deuren zijn er?" "4 op het eerste verdiep, 3 op het tweede denk ik." "Waarom heb je zoveel kamers?" "Vroeger kwamen mijn moeder en vader en stiefvader en zus en vrienden langs." "Waarom nu niet meer?" "Familie problemen." "Het spijt me." Ik hef mijn schouders op en ga langzaam in bed liggen. "Waar liggen je shirts?" "Waarom?" "Misschien zou een nieuwe shirt beter zitten." "Het is redelijk kou voor een shirt." "Het is hier best wel warm." "Ik heb het kou." "Oke dan, waar liggen je pullen?" "Neem die die op de grond ligt." "Maar die is vuil." "Ik moet nog wassen." "Oke, probeer je shirt uit te trekken." Ik trek hem snel uit wat veel pijn doet, "Harry doe kalm!! Dat mag niet!" Ik hef mijn schouders op en knijp mijn ogen dicht van de pijn. "Ik zal je wel helpen." Ik knik en Thomas doet langzaam mijn shirt aan. "Heb je dit allemaal zelf gedaan?" "Niet alles." "Wie heeft het dan wel gedaan?" "Gevechten enzo.." Hij knikt zacht. "Kan ik hier op de grond liggen?" "Je mag ook hier komen liggen, het is een tweepersoonsbed." "Mason gaat dat niet goed vinden.." "Mason heeft het uit gemaakt." "Oh.. sorry ik wist nie-" "Kom gewoon hier liggen." Hij knikt en kruipt langzaam naast me in bed. "Als er iets is of je hebt pijn, maak me dan maar wakker." "Nee maar oke." "Slaapwel, Harry." "Slaapwel." Ik sluit mijn ogen en val rustig in slaap.

~ ~ ~

Ik kreup zo snel mogelijk door de gang, met Robin die me achtervolgt. "Harry, kom verdomme hier!!" Ik probeer zo snel mogelijk weg te lopen maar ik graak niet vooruit. Ik voel Robin aan mijn been trekken, hij slaagt me meer maals tot ik opeens in een zwart gat val.

"HARRY!!" Ik schrik op en kijk in Thomas's ogen, "Je hebt een nachtmarrie gehad.." Ik voel het zweet langs mijn hoofd naar beneden vallen met mijn hart zoals een snelheidstrein. "Gaat het wel?" Ik knik zacht en veeg het zweet van mijn voorhoofd. "Heb je deze vaker?" Ik knik weeral en wrijf even met mijn handen in mijn gezicht. "Ga maar terug slapen." Ik knik voor de derde keer en sluit mijn ogen. Ik voel Thomas een kus op mijn voorhoofd geven en hij sluit me in zijn armen, "Je bent veilig bij mij.." Ik hoor zijn zachte, stille stem voor ik in slaap val.
• • •

Er kunnen een paar fouten in zitten maar het is geschreven om 1 uur ( 2 uur in België ) in Londen terwijl ik vast zat op een trein sinds 11 uur 😅