Secrets

Chapter 35

Als ik de deur open kan ik amper iets zien maar de vlammen uit de over zijn zichtbaar.

• • •

Ik hoest heel de tijd als ik het vuur probeer te blussen maar het lukt niet. Ondertussen is het vuur groter geworden, alles begint zwart te zien en ik kan amper de uitweg vinden naar buiten. Ik probeer weg te lopen maar mijn benen begeven het en mijn adem heeft geen controle meer. Ik zak langzaam door mijn benen en hoest harder. "Vrolijk kerstfeest, Harry." zeg ik luidop voor mijn ogen dichtvallen en alles zwart wordt.

POV Thomas

Ik heb mijn ouders eindelijk kunnen overtuigen dat ik nog 2 maand in Londen mag blijven voor Harry tot we naar Australië verhuisen. Ik heb het Harry nog niet gezegt omdat ik niet wil dat hij verdrietig is daarom ga ik hem nu verassen. Ik spring van geluk op en neer en parkeer mijn auto naast die van Harry. Mijn glimlacht wordt groter met elke stap die ik zet tot ik het huis in vuur en vlammen zie. Ik bel de ambulance en brandweer en loop naar binnen, ik hoop dat Harry niet binnen is. "Harry?!" Ik kan amper zien door de rook maar het vuur maakt het uitzicht lichter. Als ik een levenlooslichaam zie liggen zak ik zelf door mijn benen naast hem en probeer hem wakker te schudden. "Harry!!" "Harry, wordt alsjeblieft wakker!" "Komaan, je mag me niet zomaar achterlaten!" Ik moet hoesten en hef Harry's lichaam op, ik moet en zal naar buiten geraken. Ik hoor de sirenes in de verte en ga tegen mijn auto zitten met Harry in mijn armen, "Harry, wordt alsjeblieft wakker.." Ik ga met mijn hand door zijn haren en geef hem een kus op zijn voorhoofd. "Hij moet nu mee naar het ziekenhuis!" "Mag ik mee?" "Ja, je ziet er zelf ook niet goed uit." Ik kijk hoe ze Harry in de wagen rollen, ik ga naast hem zitten en hou zijn hand vast. Komaan, Harry.. je bent sterk..

~ ~ ~

Het geluid van de machines verstoort de stilte in de kamer. Ik zal zijn hand niet loslaten tot hij wakker wordt en zegt dat hij oke is en het meent. "Het spijt me, het bezoekuur is voorbij." "Kan ik hier blijven?" "Ik zal een bed halen." "Bedankt." Ik knik naar de dokter en focus weer op Harry's gezicht dat nog steeds zwart ziet van de rook, zijn rechterhand is verbrand zoals zijn been. De giftige stoffen hebben ze uit zijn lichaam verwijderd maar het zwart die zijn lichaam overneemt zit er nog steeds op. Hoe is dit kunnen gebeuren.. "Je bed." Ik schrik op en kijk naar de dokter die het bed naast Harry's legt. "Bedankt." "Gelieve te slapen en de patient gerust te laten." Ik knik en kijk naar Harry's borstkas die langzaam op en neer gaat. Het enige teken naast het geluid van de hartmachine dat hij nog leeft. Ik geef hem een kus op zijn wang en leg mijn hoofd op zijn bed.

POV Des

"Uw zoon ligt in het ziekenhuis achter een brand is zijn huis." "Bedankt." Ik neem mijn sleutels en loop zo snel mogelijk naar mijn auto. Ik hoop dat hij oke is anders zou ik het niet halen..

~ ~ ~

"Ik ben op zoek naar Harry, Harry Styles. Hij zou hier sinds gisteren zijn door een brand in zijn huis." "Bent u familie?" "Ik ben zijn vader!" "Laat uw pas zien, we willen fans of paparatie voorkomen." Ik zucht en laat snel mijn pas zien. "Kamer 508, afdeling brandwonden." Ik knik en loop zo snel naar zijn kamer. Als ik de kamer binnen loop zie ik mijn kleine jongen die vroeger altijd een glimlach op zijn gezicht had, levenloos liggen met overal draadjes, verband, helemaal zwart. "Omg Harry.." Ik probeer hem een knuffel te geven maar als ik hem loslaat valt hij zoals een leveloos lichaam. Ik kijk hem met tranen in mijn ogen en zak langzaam op een stoel tot ik de jongen over hem opmerkt. Hij kijkt me met medeleven aan maar zegt niets. Het enige wat hij doet is Harry's hand vasthouden. "Ik ben Des, Harry's vader." "Thomas." "Je bent zijn vriendje?" Ik zie hem knikken maar focust zijn blik weer op Harry. "Als u het niet erg vindt." "Als je hem geen pijn doet, is het oke voor me. Je ziet er leuk uit." Hij glimlacht zacht maar kijkt naar Harry. "Je houd van hem, niet?" "Zo veel.." Ik glimlach en kijk hoe stevig hij zijn hand vast houd. "Ik ben de hele tijd met hem geweest maar hij heeft nog niets gedaan." Ik zucht, als hij maar wakker wordt. "Hoe is het gebeurt?" "Ik weet het niet. Ik kwam thuis van mijn vakantie en wou Harry verassen zodat hij Kerstmis niet alleen moest vieren maar toen ik daar was zag ik het vuur. Ik ben onmiddelijk naar binnen gelopen om te kijken of Harry binnen was en na 5 minuten zag ik hem liggen. Ik heb hem naar buiten gedragen en de ambulance gebeld." "Bedankt." "Waarom?" "Je hebt mijn zoon gered. Wie weet was hij nu helemaal opgebrand.." Ik zucht en kijk hem aan, hij lijkt zo gelukkig. Gewoon, slapened zonder zorgen. "Het spijt me, we gaan hem wassen zodat hij niet meer onder het zwarte gif zit. Als u even wil buiten gaan, we roepen jullie terug als we klaar zijn. Ik sta op en ga op een stoeltje zitten in gang terwijl Thomas naast me komt zitten. "Hoe hebben jullie elkaar ontmoet?" Ik kijk hem aan en hij lacht even naar beneden, "Hij kwam eten in het restaurant waar ik werk en toen ik zijn salade ging brengen zag ik dat er twee mensen over hem aan het lachen waren, zeker toen hij zijn lepel liet vallen. Ik ben toen bij hem gaan zitten zodat hij niet meer naar die mensen moest luisteren of kijken. Toen heb ik hem naar huis gebracht en zo hebben we meer afgesproken en sinds toen zijn we closer geworden en zijn al een paar maand samen maar ja.." "Maar wat?" "Ik ga verhuisen naar Australië in 2 maand." "Oh..  dat is .. niet leuk." "Helemaal niet en ik heb geen idee hoe ik het Harry moet uitleggen." "Misschien later.." "Nja.." We schrikken allebij als er 4 dokters in de kamer lopen. Ik wil naar binnen gaan maar word tegen gehouden door een dokter. "Wat is er aan de hand?!" "Blijft u hier en kalmeer. Het gaat goed komen." "Hoe kan ik nu kalm blijven als mijn zoon daarbinnen ligt te sterven?!" "Meneer, gelieve te zitten en rustig te ademen." Ik zucht en ga zitten terwijl er andere mensen met medelijden naar ons zitten te kijken. Ik hoef geen medeleven, ik wil Harry zien! De dokters verlaten de kamer en doen teken dat ik binnen mag gaan, maar rustig. Ik knik en ga naar binnen om een jongen te zien wie's ogen weer groen stralen. "Harry, je bent eindelijk wakker!" Ik hoor hoe Thomas vanachter me komt recht naar zijn bed. Ik glimlach even als er een glimlach op beide gezichten komen. Zo'n moment dat je je kleine jongen ziet groot worden, samen gelukkig is met een andere jongen maar toch mijn kleine jongen blijft. "Ik zal jullie even alleen laten. Ik kijk op en zie dat Thomas de kamer verlaat. "Harry, ik ben zo blij dat je oke bent.." "Het gaat wel." "Wat is er gebeurt?" "Ik was eten aan het maken toen Thomas belde. Als ik terug ging stond mijn keuken in vuur en vlam. Ik heb het geprobeert te blussen maar het ging niet dus ben ik proberen naar buiten te lopen maar alles was donker en toen ben ik door gezakt en dan weet ik het niet meer." Ik zucht en kijk hem aan, hij verdient dit niet.