Sirene 2: Vuur en IJs

Hoofdstuk 19: The Attack

Jackson's P.O.V.

Het is de morgen van de dag dat Derek zal aanvallen en zenuwachtig ga ik naar het veldje bij Logan's huis. Het is nog donker. Gisteren heeft Brandon me een intense training gegeven. Ik kan nu dus iets beter vechten dan eerst, althans, in mijn menselijke vorm. In wolfvorm staat vechten voor zich. Maar ik ben zenuwachtig, want dit is de eerste keer dat ik in mijn wolfvorm gewoon kan nadenken. 'Zijn we er allemaal klaar voor?' vraagt Scott. We knikken. 'Mooizo. Ik heb Charlotte net uitgelegd wat we gaan doen, maar Logan zal het nog een keertje doen.' zegt hij. 'We gaan, in wolfvorm als het kan, het bos heel diep in, naar het kamp van de roedel. Daar staan onze medestrijders op ons te wachten. Als het goed is hebben ze ervoor gezorgd dat alleen mensen die aan onze kant staan de wacht houden vanmorgen. Wij brengen ze vervolgens naar de beek, zodat de Beschermers kunnen helpen als dat nodig is, maar ik hoop dat het niet zover komt. Iedereen op de hoogte?' vertelt Logan. 'Goed, we kunnen gaan. Percy en Charlotte, jullie kunnen op onze rug. En Brandon, jij houdt ons wel bij denk ik.' Brandon knikt. Meteen veranderen Scott en Logan in wolven. Dan staren ze verwachtingsvol naar mij. Oke, Jackson. Je kan dit. Ik laat de wolf in me langzaam los en kijk hoe mijn handen veranderen in klauwen en ik enorm veel haar op mijn armenkrijg. Vervolgens komt het pijnlijke stuk. Mijn botten worden in de dierlijke pose geduwd. 'Aaaaaahh!!' schreeuw ik. Charlotte en Percy kijken geschrokken toe. Uiteindelijk trekt de pijn weg en ben ik een enorme donkergrijze wolf, nog groter dan Logan en Scott. Het voelt heel raar om te bewegen en ik loop even een rondje. Als ik stilsta kijkt Charlotte me verwonderd aan. 'Wauw...' ze aait me over mijn neus. 'Je ziet er goed uit, bro.' zegt Percy goedkeurend. 'Je bent wel groot voor een weerwolf.' Brandon kijkt me wat geïrriteerd aan. Ik snuif. 'Klim maar op m'n rug.' zeg ik tegen Charlotte. Ze knikt. 'Weet je het zeker?' vraagt Logan aan mij. Ik knik. Charlotte pakt mijn vacht vast en klimt op mijn rug. Ik voel er bijna niks van. 'We zijn er klaar voor.' zegt Brandon. 'Oke, laten we gaan.' roept Scott van helemaal voorop. In een flits is Brandon verdwenen. Ik zie nog net een waas voor Scott. De wolven en ik beginnen ook te rennen.

Wat dieper in het bos hoor ik Logan wat tegen Brandon zeggen. 'Ga maar naast Jackson lopen. Ik denk niet dat de roedel blij is als ze eerst een vampier zien in plaats van ons.' Ineens zie ik Brandon naast me rennen, zijn armen en benen zijn een waas door de snelheid. 'Je moet wel uitkijken dat dit niet verliest.' hij wijst naar het blauwe amulet, dat in mijn wolfvorm in een band om mijn hals zit. Brandon glimlacht. 'Het is cool om zo snel te bewegen, hè?'

'Het is even wennen, maar wel cool, ja.' antwoord ik. 'Jongens, we zijn er.' zegt Charlotte ineens en inderdaad, voor ons staan twee wolven. De gifgroene ogen van de rechtse geven licht in het donker. Ik en Brandon komen tot stilstand. 'Het is beter om in wolfvorm te blijven, laat ons maar praten.' fluistert Logan in mijn oor. De wolf met de lichtgevende gifgroene ogen ruikt aan de lucht. 'Er is een vampier in de buurt.' zegt hij dreigend. 'Het is goed, hij hoort bij ons.' zegt Logan berustend. Brandon snuift en Logan kijkt hem dreigend aan. 'Hallo, Logan. Lang niet gezien. Was je bang voor me?' vraagt de andere wolf minachtend. 'Lars. Dit zijn Jackson, Charlotte, Percy en Brandon, degenen waarover ik je vertelt hebt.' is het enige wat Logan zegt. Lars lacht. 'Ha. Dus dit zijn ze? Ik had wel meer verwacht van wat je vertelde.' De goudbruine wolf naast Lars stoot hem aan. 'Zo is het genoeg. We hebben alle tijd hard nodig. Laten we gaan.' zegt ze streng. 'Zal ik voorop gaan?' vraagt Logan. De goudbruine wolf knikt. Snel rennen ze naar voren, met een flinke menigte wolven van alle soorten en maten achter hun aan. 'Gaan jij en Lars achteraan? Dan gaan ik en Brandon in het midden.' vraagt Scott. Ik knik en wacht tot iedereen voorbij is. Ik ga naast Lars rennen. 'Dus, jullie zijn de eerste twee Uitverkorenen?' vraagt hij met een sarcastische ondertoon. 'Ja, dat zijn wij. En wie ben jij?' antwoordt Charlotte zelfverzekerd. De wolf met de gifgroene ogen kijkt ons aan. 'Lars.' zegt hij na een lange stilte. 'We zijn er!' wordt er van voren geroepen en ik word daardoor tegengehouden verder te vragen naar Lars. De groep wolven komt tot stilstand en iedereen verandert terug in mensen. Lars verandert in een lange jongen met warrig bruin haar en nog steeds gifgroene ogen. Ik verander ook terug. 'Leuk haar.' zegt hij. 'Huh?' vraag ik niet-begrijpend. Hij haalt een mobiel uit zijn zak en laat me mijn kapsel zien. Het zit als een vlam aan de achterkant. 'Inderdaad.' antwoord ik. Even verdwijnt zijn zelfverzekerde glimlach. Dan roept Logan ons bijeen. 'Oke, iedereen. We gaan straks vechten tegen onze eigen roedel, en het spijt me dat het zover moet komen. Ga naar Scott voor je plaats in het veld. Alle kinderen jonger dan 16, kom met mij mee. Zijn er nog vragen?' vertelt hij. Niemand zegt iets. 'Oke, succes iedereen. Als je nog vragen hebt kom dan bij mij of Scott.' Dan gaat iedereen naar Scott of Logan toe en ik sta daar maar een beetje.

Na een tijdje weet iedereen zijn taak en zijn alle kinderen bij Mabel en Dave ondergebracht. Ik en Charlotte staan achteraan op het veld om zoveel mogelijk beschermt te worden en Charlotte gaat met haar elementen vechten. 'We gaan beginnen.' zegt de goubruine wolf van vanmorgen. Alle weerwolven transformeren naar hun wolfvorm. Ook ik. Eigenlijk vind ik het vervelend dat ik beschermt moet worden, ookal ben ik niet zo goed jn vechten. Lars, die vooraan staat, snuift aan de lucht en knijpt zijn ogen tot spleetjes. 'Ze zijn er.' zegt hij. Er komt onrust in de menigte. 'Wees gerust iedereen. Iedereen weet wat hij moet doen. We hebben onze strategie besproken. We zijn in de meerderheid. Doe gewoon je best. Het komt goed.' het is niet de beste peptalk die Logan geeft, maar ik merk dat de menigte rustiger wordt. Plotseling rennen allemaal zwarte wolven het veld op. 'Let's go!' roept Lars en iedereen rent naar voren. Charlotte maakt wilde gebaren en sommige zwarte wolven schokken en vallen dan bewusteloos op de grond. Haar gezicht is super gefocusd. Dan begint de strijd pas echt. Wolven van beide kanten vallen elkaar aan in een wild klauwen en tanden gevecht. Binnen een paar seconden is het een totale bloedige chaos. Ik zie Logan, Scott en Lars vechten met de wat grotere wolven. De rest is ook druk aan het vechten en Charlotte laat het slagveld op zijn kop staan met haar vuur, water, elekriciteit, lucht en ijs aanvallen. Soms komen er zelfs enorme lianen uit de grond die de zwarte wolven vast zetten. En ik kan niks doen.

Tot ik plots een zwarte schim zie in het bos naast mij. Niemand anders merkt het op. Als ik toch niks kan doen kan ik net zo goed ons beschermen tegen zijaanvallen. Ik ren het bos in. De gedaante rent voor mij. Het is duidelijk een mens. Maar plots verdwijnt hij. Ik sta stil en kijk om me heen.

Niet zo'n goede beslissing Fireboy.

De stem is overal en ik draai me om. Daar staat een volledig zwarte gedaante. Het enige is een oog met een pupil als een slang, zonder iris, en een valse glimlach. Met zijn ook volledig zwarte hand trekt hij het amulet uit de ketting. Dan is hij weer weg, maar overal om me heen is een gemene lach. Dat maakt het alleen maar moeilijker om de controle te houden. Het put me uit en op een gegeven moment wordt alles zwart.

○●○●○●○●○●○●○●○
Hii guys!

Hopelijk weer leuk hoofdstuk :-) !

Het het personage van vandaag is van Larsje1901 , Jack! Helaas moest ik hem wel Lars noemen, omdat we al een Jack in het verhaal hebben. Hopelijk vind je het niet erg!

Trouwens, hoe het haar bij het personage op de foto (Billy Joe Cobra van Dude, That's My Ghost!) zit, zo zit het nu ook bij Jackson.

Zie jullie bij het volgende hoofdstuk!!

Xxx Lisa