Sirene 2: Vuur en IJs

Hoofdstuk 21: Shut Up Daniël

Aphrodite's P.O.V.

Meg heeft me tot vlakbij de rand van de stad gebracht. Toevallig dicht in de buurt van mijn oude huis. Ik loop in supersnelheid langs, hopend dat niemand me opmerkt.  Het doet me wel denken aan mijn oude leven, Kyle zal wel ongerust zijn en hoe zit het met mijn ouders. Ik heb nog niks van ze gehoord. Door mijn gedachten ben ik iets langzamer gaan lopen en bots tegen iemand op. 'Sorry!' ik wil snel doorlopen, tot ik zijn stem hoor. 'Aphrodite? Waar ga je heen? Waar was je deze week?' Ik draai me om en kijk recht in het gezicht van Kyle. Die nog altijd even schattig is, met zijn bruine kuif en grijze ogen.  'Uh, hoi Kyle.' stamel ik, totaal geen idee hebbend van wat ik ga zeggen. 'Hai. Dus, waar was je?' vraagt hij weer. Denk na, Aphrodite. Je kan dit. Ik haal diep adem en antwoord dan: 'Ik was ziek en ik voel me nog steeds niet zo lekker, ik dacht dat een ommetje me wel goed zou doen vandaag. En wat doe jij hier?' Kyle woont namelijk helemaal niet hier in de buurt, hij woont ergens in het centrum. Ik zie dat hij rood wordt. Hij was hier waarschijnlijk voor mij. 'Uhh, ik kwam iets afleveren hier in de buurt dat ik geleend had...' ik lach een beetje. 'Hey, eh... waarom loop je niet mee naar mijn huis? Als je toch een ommetje wilt maken...' zegt hij zenuwachtig. Een stukje meelopen kan toch geen kwaad? Ik weet de weg hier uit mijn hoofd. Ik knik en hij glimlacht blij. 

Na een tijdje komen we dichtbij Kyle's huis. En dan begint hij over het onderwerp waar ik het absoluut niet over wil hebben. 'Zeg, tijdens het feest was je ineens weg en ik heb je niet meer teruggezien. Waarom?' vraagt hij. Meteen zucht ik. Hoe moet ik dit antwoorden? Misschien vind ik Kyle nog steeds leuk, maar ik heb nu ook gevoelens voor Nick. Life is hard... 'Ik zag je zoenen met Sam en ik raakte een beetje...overstuur.' antwoord ik. Hij kijkt geschrokken. 'Heb je dat gezien? Maar Ap, dat was maar een weddingschap. Geloof me.' zegt hij snel. Ik schud mijn hoofd ongelovig. Waarom zou Sam dat doen? Ze wist dat ik hem leuk vond. We komen bij zijn huis aan. 'Ik ga weer verder. Dag, Kyle.' zeg ik en ik wil de andere kant op lopen, maar hij houdt me tegen. 'Wacht, zie ik je morgen op school?' 

'Ik voel me nog steeds niet zo lekker. Dag.'

'Oh, oke. Tot later dan.'

Ik loop verder door de straat en ik voel de ogen van Kyle op mijn rug prikken. 'Ik weet niet of ze wel ziek is...' hoor ik vanachteren en ik kijk om. Kyle's lippen bewegen niet. Gedachten? Het voelt vreemd om ze te horen. Zou ik ze op een of andere manier niet hoeven te horen? Ik denk dat ik het namelijk nu al irritant begin te vinden. Plotseling hoor ik iets aan de zijkant van me en ik om. Niets. Snel loop ik door naar de campus. Meteen staat Nick voor me. 'Alles goed?' 

'Ja hoor. Ben ik op tijd?'

'Perfect, we gaan net.'

Een hele groep vampiers staat op en we lopen met z'n allen naar buiten. 'Goed, ik ga met je mee, aangezien dit je eerste keer is.' zegt Nick enthousiast. 'En eigenlijk ook mijn tweede keer...' dat laatste zijn zijn gedachten. We rennen in supersnelheid naar een drukker gedeelte van de stad. De zon is aan het ondergaan en het wordt donkerder. Dat moeten ze precies geweten hebben. We splitsen op en ik volg Nick. We gaan weer uit het drukke gedeelte en komen bij een stelsel van steegjes. Nick's ogen gloeien rood op. 'Het is er een. Precies goed.' Ineens is hij weg. 'Blijf daar.' hoor ik Nick's stem zeggen maar ik zie hem niet. Communiceert hij via gedachten? En dan staat hij weer voor me. Met een bewusteloze vrouw in zijn armen. Ik deins achteruit. 'Eh...yikes.'

'Ik weet dat het er niet zo fijn uitziet, maar je moet toch eten. Probeer het gewoon.'

'En ze zal zich niks herinneren van dit alles?'

Nick schudt zijn hoofd en legt de vrouw op de grond in een van de steegjes. Ik ga erbij zitten. 'Hoe deed je dat allemaal? Je ogen lichtten rood op en je leek te weten waar alles was...' vraag ik verbaasd. Hij lacht. 'Dat heeft te maken met het vampierjachtgedrag en met mijn gave, gedachten lezen, die ik heb gekregen doordat...' hij stopt met vertellen. 'Doordat?' vraag ik door. 'Ik denk dat ik dat wel aan jou kan vertellen. Die heb ik gekregen doordat mijn vader één van de vorige Uitverkorenen was, hij had als hoofdkracht Elektriciteit en als extra gave gedachten lezen. Ik heb die extra gave geërfd, iets wat niet vaak voorkomt. En dat ik nu weer met een Uitverkorene te maken heb, wauw.' vertelt hij. Wow. Dus zijn vader heeft dezelfde gave als ik. 'Ik denk dat ik ook gedachten kan lezen, Nick.' 

'Heb je dat nu al ontdekt?'

'Ja, door-' wil ik antwoorden, maar dan word ik onderbroken door een meidenstem. 'Zozo, een Uitverkorene en een familielid van een oud-Uitverkorene samen met hun prooi. Wat een mooie vangst. Daniël zal dit geweldig vinden.' zegt de vampier. Nick staat op en wil haar een klap verkopen, maar achter hem verschijnt ook een vampier die hem knock-out slaat. Voor ik het weet wordt alles zwart.

'Zijn dit ze?'

'Ja, het meisje is de Uitverkorene en die andere is een familielid.'

'Geweldig, je mag gaan.'

Twee stemmen maken me wakker. Ik kijk rond. Nick en ik zitten vastgeketend aan de muur in een cel. Nick is nog bewusteloos. Ineens kijk ik recht in twee rode ogen via de tralies. 'Hallo, jij bent vast Aphrodite Snowflake. De derde Uitverkorene. Ik ben Daniël.' zegt hij met een sluwe stem. 'Hoe weet jij mijn achternaam? Ik heb je nog nooit ontmoet.' onwillekeurig denk ik aan de machine-achtige stem. 'Ik heb zo mijn bronnen.' antwoordt hij, gemeen grijnzend. 'Huh? Waar zijn we?' Nick is ook wakker geworden. 'Welkom, Nick. Lang niet gezien.' 

'Daniël? Wat moet je met ons?' 

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Hii guys!

Vorige week geen hoofdstuk, de reden staat op mijn profiel. Deze keer ook niet zo'n lang hoofdstuk. Ik heb gewoonweg niet veel tijd. Hopelijk vonden jullie het wel weer leuk!

Zie jullie in het volgende hoofdstuk!

Xxx Lisa