Give In To You (GLS#3)

Kabanata 53

Kabanata 53

As You Wish

Mahaba ang byahe patungong Laguna. May isang sasakyang nakasunod sa amin. Naroon ang mga bodyguards ni Logan.

"May problema ba?" pang ilang tanong ko na ito sa kanya ngunit pareho parin ang kanyang sagot.

"Wala..."

Nakatitig siya sa daanan at seryoso habang nagpapatakbo ng sasakyan. Parang may tinatago siya sa akin pero hindi na ako nangulit. Malamang marami siyang iniisip sa ngayon. Nagkaproblema yata ang kanilang kompanya.

Nakatulog ako sa byahe. Nagising lamang ako nang may nadaanan kaming lubak-lubak na kalsada. Kinusot ko ang mga mata ko at napansin ko ang kumot sa aking katawan. Nilingon ko si Logan na sumulyap din sa akin.

"You're awake? We're almost there."

Kinusot ko ang mga mata ko para makita ng maliwanag ang paligid. Madilim at halos puro kagubatan ang nakikita ko. Mga matatayog na punong kahoy at matalahib na mga patag.

"Nasa Laguna na tayo?" tanong ko.

"Yup," sagot niya.

Biglang bumagal ang kanyang patakbo. Tingin ko ay malapit na kami sa headquarters na sinasabi niya. Isang malaking gate ang namataan ko. Iyon lamang ang tanging gate sa kahabaan ng mga punong kahoy at madilim na kalsadang nakita ko.

"We're here," aniya.

Automatic na bumukas ang gate. Nakita kong may tatlong security guards na nakatayo sa gilid ng gate. Tumigil ang sasakyan ni Logan at binaba niya ang mga salamin.

"Sina Ben ang nasa likod ko. Nasa loob si daddy?" tanong ni Logan.

"Opo. Nasa monitoring room."

Tumango si Logan at nilagpasan ang mga guards. Luminga linga ako nang pumasok na ang kanyang sasakyan doon. Mga ilaw lang galing sa matatayog na street lamp ang naroon. Ang paligid ay puno ng kahoy. Ano kaya ang itsura nito kapag umaga?

Siguro'y isang kilometro ang layo ng byahe bago kami nakarating sa isang malaking mansyon. It looked like an ancestral house to me. It probably is. Parang panahon pa lang ng kastila ay narito na ito, konkreto at mataas nang nakatayo.

"This is your headquarters?" napatanong ako habang pinapark niya ang sasakyan sa gilid ng marami pang ibang sasakyan.

"Yup. This is the ancestral house of the Torrealbas. Ginawa ni daddy'ng headquarters ng Trion," aniya.

They are really hell damn rich! Lumabas kaagad siya. Nagmamadali kong kinalas ang seatbelts. Pagkakalas ko noon ay pinagbuksan niya ako ng pintuan.

"Thanks..." naiilang kong sinabi at lumabas na rin doon.

Pinasadahan niya ako ng tingin mula ulo hanggang paa. Ganoon din ang ginawa ko sa aking sarili. I'm wearing a dress and a Valentino stilletos. Ngayon ko lang napagtantong wala nga pala akong dalang damit na pantulog!

"Let's go inside..." aniya.

Tumango ako at sumunod na sa kanya. Isang engrandeng hagdanan ang inakyat namin para lang makapasok sa double doors ng bahay. Ang bawat pundasyon ng bahay ay may nakaukit na mga anghel. Hindi ko mapigilan ang paglinga linga. They were carved intricately.

"Dito ka ba lumaki?" tanong ko.

"Kind of..."

Pagkapasok namin sa double doors ay nakita ko kaagad ang dim na lights ng buong bahay. Nakahilera ang pintuan ng mga kwarto. Sa dulo ay nakita ko ang malawak na tanggapan ng bahay.