PROXY OLMAK

O BEN DEĞİLİM!(1.part)

   Selam kardeşlerim!! Yeni bölüm!! Bu bölümde Zalgo'nun Jessica ile yaptığı anlaşmanın sıçmık haline geldik. Jessica değişecek ve sanırım diğerlerinin hoşuna gitmeyecek...

   Bak sen şu işe. Jeff gelmiş. Acaba beni nasıl buldu? Evden baya uzaktayız ve hiç aramak akıllarına gelmeyecek bir ara sokaktayız. Merak ettim ha.

   Vincent ciddi bir moda büründü ve beyaz gözlerini kısarak Jeff' e baktı. İki katilin kapışması. Cidden görmek isterdim ama Jeff ölürse Grey beni öldürürdü. "Sende kim oluyorsun?" "Tanıyacağını sanmam mor çocuk." "Jeff kusura bakma ama derin beyaz." Suratı asıldı. "Biliyorum"

   Vincent bana baktı. "Onunla aynı evde mi kalıyorsun?" Jeff atladı. "Aynı ev ne demek ki!? Aynı odada!" Sinirli bir şekilde Jeff'e baktım. O ise suratıma bakarak sırıtıyordu. Vincent tek kaşını kaldırdı. Bende elimi suratıma götürüp ovaladım. Bu çocuk harbi geri zekalı.  

   "Çok üzgünüm Vin. Evde yerimiz yok. Evde ben ve Jeff'ten başka yaşayanlar da var." "Anlıyorum." Omzunu sıvazladım ve hoşça kal dedikten sonra eve yürümeye başladım. Jeff bir kaç adım arkamdan geliyordu. Kılıma dokunuyor artık...

    "Hey." Cevap vermedim. "Hey!"  Sabrım taşıyor. "Sana diyorum Kanatlı Ucube!" Kolumu yakaladı ve kendine çevirdi. O anda diğer elimi yumruk yaptım ve suratına geçirdim. Kıçının üzerine düştü sonra yanağını tutarak bana baktı. "Bunu neden yaptın şimdi?!" Başım ağrıyor. Jeff' e ben vurmadım.

"Beni sinir ediyorsun! Bana bir daha yaklaşırsan ölürsün!"  O ben değildim! Bunu söylemek istemedim!O BEN DEĞİLİM!

    Jeff...(ilk >-<)

   Onu hiç böyle görmemiştim. Bana gerçekten nefretle bakıyordu. Kapalı olması gereken sağ gözü açıktı...ve gözü yoktu. Yoksa bu yüzden mi gözünü kapatıyordu? Ama kanlar akıyordu. Yeni oyulmuş veya çıkarılmış. Tamam Jessica'nın ağlamama huyunu biliyorum ama...buna ona kim yaptıysa...hiç mi canı acımamıştı. Bunu kendine yapmış olamazdı. Bir şey olmuştu. O tuhaf pizzacıda bir şey olmuştu.

  "Jessica...gözüne ne oldu senin?" Bunu sorarken ayağa kalktım. Bana hala saf öfkeyle bakıyordu. Sadece kolunu yakaladım tamam hakaret de ettim ama buna alışkındır...diye düşünüyordum. Yoksa onu tanıdığımı mı sanıyordum? Bilmiyorum. Sanki kendini açığa vurmamak için kişilik değiştiriyor gibi... kafamda ki soru işaretlerini nasıl yanıtlayacağımı bilmiyorum.

   "Seni ilgilendiren bir durum yok Creepy. Sadece benden uzak dur." Creepy?. Bana her zaman ismimle hitap eden Jessica'ya, hakaretlerime alayla cevap veren Jessica...şimdi nerde?

  Gözlerinde değişilik fark ettim. Mor bir kristal gibi parlayan kedi gözleri yerine, kan gibi vahşi gözler vardı. Ve normal duran göz bebekleri her zamankinden inceydi. Hayır. O Jessica değil. O tanıdığım Jessicam değil...

   "Sen Jessica değilsin! Kimsin sen?" Bana ters bir bakış attı. "Kim mi? Ben bir  kabusum. Jessica'nın olamadığı kadar kötü, öfkeli ve kana susamış bir canavarım." Üzerime gelmeye başladı. "Seni, bütün Creepyleri ve elbette Proxyleri öldürecek olan bir kabusum." Hala üzerime geliyordu. O geldikçe bende yavaşça geri gidiyordum. Duvarı hissedince savunmaya geçtim. 

   "Sende bir Proxy' sin! Kendini öldüremezsin!" Kahkaha attı. "Kendimi değil...Jessica'yı öldüreceğim...ama Nightmare hala yaşıyor olacak!" Kanatlarını açtı. Hayır. Kanatları beyaz değil siyahtı. Kanatlarını yukarı kaldırdı ve havaya zıpladı. "Sen benim Finalim olacaksın Woods. Ben değil...Jessica seni öldürecek ve emin ol...bu onun için ölmeden önceki en büyük vicdan azabı olacak!" Kanatlarını bir kez daha çırptıktan sonra gözden kayboldu.