Oturduğum terasta dertlerime eşlik eden bir müziğim bir kahvem bir de sigaram var gri tonundan...
Çekiyorum içime işlercesine ciğerlerime gittiğini hissediyorum. Üzerimden tır geçmemiş ama güven denilen bin tona bedel bir yürek var. Onun altında kalmış gibiyim. Fazlalıkları sevmem ama kullanmaktan da çekinmem. Gibisi fazla altında kaldım. Onun şokuyla karsımdaki köpeğin havlayışını duymadım. Kahveyi üstüme dökene kadar.
Canımın yanması gerekirdi ama yanmadı. Kahve sıcaktı hatta yakabilirdi ama içimdeki ateş kadar kor değilmiş ki alevleri yakmadı. dört duvarla kaplı beton yığınları bana şaşkınlıkla bakıyordu, yavaş yavaş sönüyordu lambalar yüzüme yüzüme.
Yine kalmıstım tek basima derken sigaramın dumanını çektim içime.
Kafamı kaldırıp baktım gökyüzüne benden daha çok canları yanmisti bir tane bile yok.
Sigaram da bitti. Ağzımdan çıkan dumanların gözlerimi yakmasıyla birlikte gözbebeklerimin acısına eşlik etmişti kulaklarımda çınlayan o ses tonu.
Gemileri yürütenda ortadaki direktur.
Bir kahve daha aldım çalan şarkının ve güvendiğim dağlara yağan karların şerefine.
Yanıyordu gözbebeklerim ,silecek gücüm yoktu elmacık kemiklerimden boynumun altına doğru akan damlayı.
Karsımdaki kuş gibi özgür olmak istedim o an. Uçmaya hazır kanatlarım gökyüzü kararmış uçmak istedim sadece.
Bu kadar mı zordu yenildiğini kabullenmek. Biliyorum ama kabullenmek istemiyorum nasıl ki bir güvercin yumurtasini biraktigi balkonda insan elinin degdigi yumurtayi kırar ve yavrusunu öldürür o kadar çaresizim. Ne yaparim nasil devam ederim bilmiyorum.
Bilmek istemiyorum. Bildiklerim bu gemiyi batirdi bari kurtulmayi basarayim.
Küçükşairinpetitosu..A
