Billionaire's baby (editing)

chapter 25

Jessie's POV

"Ahhhh "bat ganto? Ang sakit ng ulo ko. Ouch! Napahawak ako sa ulo ko. Ang sakit. Naalala ko bigla. Oo nga pala i looked stupid yesterday. Edi ako na iniwan. Ako na talaga. It hurts so bad pero bat ganto parang nakakatawa.

"Jessie?" Biglang pumasok si natasha. Napatingin ako sa paligid at ngayon ko lang namalayan wala pala ako sa bahay. Bat ako nandito?

"Okay kana ba?" Tanong naman ni kiara. me? So she's asking me if in okay.

"Ikaw tatanungin ko. Okay ka lang ba kahit iniiwan ka ng mahal mo?  Aaminin ko ang sakit lang kasi yung tipong ayun na eh. I thought he's the one for me na yung siya na papakasalan ko siya katabi ko paggising. Im seeing myself with him yung white hair na kami and have wrinkles na pero bat ganon. Bat kasi pabigla bigla. I wasn't expecting this. Really. We were happy pa yesterday. Ang sakit sobra." They should be thankful hindi nila to naranasan. Unfair nga kasi ako nalang palagi. Bat ba kasi ako? Kasi ba alam naman niya na kaya ko? Na malulusutan ko to?

"Jess naman eh alam namin na nasasaktan ka. Sorry kasi wala kaming magagawa kung pwedi lang natin hatiin yung sakit na nararamdaman mo gagawin namin. Gagawin namin lahat para sayo" kung pwede lang sana kung pwedi lang sana hindi ganto kasakit yung tipong ayaw mo na mabuhay.

"Ang sakit lang. hindi ko na kaya." Hindi ko kaya na ganito. Ayaw ko nang masaktan ulit.

"Jess. Wag ka naman ganyan. Nandito pa naman kami ah yung pamilya mo nandiyan pa." edi masaya if they are there to help me get through this. Pero hindi madsli yun. Matatagalan pa.

"Hindi niyo kasi nararamdaman eh. Ang dali lang sabihin para sa inyo kasi hindi kayo yung nasakalagayan ko. Ganyan naman kayo palagi eh sasabihan niyo ako na mag move on. hayaan ko nalang? hindi yun madali. Ang hirap gawin yun. Kung pwedi nga lang na gano kadali gagawin ko kasi ayaw ko ng masaktan pero hindi eh. Hindi ganon."

"Tama na!! calm down jessie!! Alam namin na nasasaktan ka ng sobra pero fck it! isipin mo naman kami na mga kaibigan mo. Nasasaktan din kami na makita kang ganyan!" Pasigaw na sabi sa akin ni sofie. Nasasaktan din pa siya. Nasasaktan din pala sila.

"Sofie tama na." Pathetic. Yeah thats right. Stop her baka uminit lali yubg ulo ko.

"Bat niyo pinipigilan? Hayaan niyo siya ?oh ano sofie?"

*slap*

"Sofie!" ah

"Thanks sofie. Salamat talaga malaking tulong to. Nung broken ka ginanito ba kita? Did i fcking slapped you? Kahit na naiinis na ko sayo dahil ang tanga tanga at ayaw mong makinig pero i never laid my hands on your face." Umalis na ako pagkatapos ko yun sabihin. They should be thankful hindi to sakanila nangyari.

"Jessie!!" Jessie? Haha sino pakaya magtitimpi sa isang katulad ko? Thats maybe the reason why kung bakit ako iniiwan. im not worth it. Hindi ako kamahal mahal na tao. Kaya nila sko iniiwan cause im noy perfecf. Hindi ko namamalayan dinala na pala ako ng nga paa ko sa tapat ng The Bar.

"Morning miss jessie. Ang aga niyo ah."nag nod lang ako at pumasok na.

"Kuya!! 2 Pitcher ng TKO" this place reminds me of him and ang sakit namaalala siya. At talagang dito pa ako umupo kung saan ako nakaupo nung una ko siyang nakilala. He's one of a kind. Perfect niya bonus na nga lang ang pagiging gwaoo niya pero iniiwan ako kasi di ko alam kung paano magmahal. Im so stupid eh. Di pa naman kami super magkakilala pero itiniwala ko na lahat sa kanya.

Sofie's POV

Urghhh I didnt mean to slap her. Sht I hate myself for slapping her hindi ko lang talaga kaya na makita siyang ganyan naiinis ako sa sarili ko kasi wala akong magawa para hindi siya masaktan ng ganyan. Urgh! This is really frustrating.