Billionaire's baby (editing)

Chapter 31

Jessie's POV

"Jess . Umuwi na kayo dito.. Huhu ano bayan kaloka kayo wag mo naman itago yang mga pamangkin ko sa amin."lokaret din tong si natasha eh ano. Magkasama sila ngayon tatlo. Ohhh namimiss ko tuloy sila.

"Anong pinagsasabi mong tinatago ko sila sa inyu? wag ka nga!" Natatawa ako sa kanila. Btw nandito na kami sa carribean. Nasa room ako ngayon mag-isa Habang yung mga anak ko ayun na nagswimming kaagad .

"Aba kung hindi mo siya tinatago umuwi kayo dito at hoyyy birthday na ng anak mo next month kaya umuwi kana!!" Ayy oo nga pala . Malapit na yung birthday ng mga anak ko. Sabagay ilang taon na din naman kami hindi nakakauwi sa pinas. Hindi dahil sa natatakot ako na makita yung lalaking yun ha kundi dahil natatakot ako kapag nalaman niya na may anak kami at baka kunin niya sila sa akin.

"Tsk nakooo happy birthday nalang!" Ahhh basta bahala sila diyan. Pagiisipan ko muna yun

"Nakakainis ka naman." Biglang sulpot ni kiara. Talagang pinagtutulungan pa nila ako.

"sige na bye! Aalagaan ko pa yung mga anak ko dito. See you soon!" Sabi ko tapos in end na yung call . Bahala sila diyan.

Palabas na ako ng room para mabantayan yung mga chikiting ko baka kung ano na nangyari sa kanila dun. Aba hindi ko kaya kapag may masamang mangyari sa kanila dahil sa kapabayaan ko.

"Mommy!" Sigaw ko ng marating ko na yung malapit sa pool na cottage na kung saan nakaupo si mommy at nanay.

"Nak i have to tell you something ." Parang kailangan kong magseryoso dito ah.

"Ano po yun ma?" Sagot ko naman. Gosh bat parang nafefeel ko na may kinaaayawan ko siyang sasabihin sa akin.

"Its about the kids anak. Kasi kanina while i was putting sunblock on them biglang humingi si xiena ng pabor." Ohhh nooo dont tell me na yung pabor niya ay yung umuwi sa pinas.

"Ano po ba yung pabor na hinihingi niya mommy?" Tanong ko na may halong kaba at takot.

"Nagmamakaawa siya sakin na kung pwedi daw ba sa birthday niya ay sana makita niya yung daddy niya and the two boys agree with what she wants" eto na nga bang sinasabi ko eh. Yes im ready na nga pero yun nga natatakot ako. I can't lose them.

"No i wont let that happen. Lahat gagawin ko wag lang yun mommy." Kung gusto nilang umuwi sa pinas. Well i can live with that pero yung gusto nilang umuwi ng pinas to see their father? Big NO NO . Urghhh so stupid ko naman bakit hindi ko nalang sinabi na namatay na yung tatay nilang manloloko.

"Its your decision anak. Alam kong wala na kaming magagawa dito." Youre right. Wala na kayong magagawa dun. Haist alam ko naman na mangyayari din to balang araw na magkikita sila nung dad nila pero ang aga naman yata. Ahh basta walang uuwi ng pinas

"Mommy!" Nagulat nalang ako ng biglang sumulpot si xiena. "Anak wag mo naman gulatin si mommy. You're giving me a heart attack baby." Nakooo. Ano batong nasa isip ng anak ko bat gusto niyang makita yung papa niya yung papa nila. Ehhh nung una hindi niya naman hinahanap yung unggoy na yun ah. Kaistress mas nakakastress pato kesa sa work ko.

"Thank you mommy for this day. Iloveyou" sabi niya habang kumiss sakin. nakakagulat tong si xiena. Alam ko kung bakit siya ganito sakin at alam ko na yun ay dahil sa may gusto siyang pabor na akala niya ibibigay ko sakanya.

"Hayyy anak. How sweet of you." Sasabayan ko na lang siya muna.

"Mommy did lola already told you about my plan" aba may pa plan plan pang nalalaman. Kita niyo? sabi ko na nga ba may gusto to kaya ang sweet niya.

"Yes she already told me about it but im really sorry baby. Hindi ako papayag sa gusto mong mangyari." Pagkasabi ko nun biglang nanlumo yung mga mata niya. Urghhhh now what?!! Alam ko naman na sabik na sabik sila makita yung ama nila pero what can i do?

I know im too selfish. Gusto ko sakin lang mga anak ko. I cant live without them kahit nga isang araw lang akong mawawala parang ang hirap hirap na paano pa kaya kapag kinuha sila sa akin. Tskkk

"You know naman baby i hate seeing you cry diba? It makes me feel like a bad mom" masakit sa feeling yung ganito. Yung hindi ko mabigay sa mga anak ko yung gusto nila. Biglang ko nakita na tumulo yung luha niya. I hate myself !! This should be a happy day for us hindi yung ganito.

"I know mama. "  i cant face her right now kaya umalis ako. I left her crying while her lola was comforting her. I left my baby crying because of me. Its all my fault kung sana sinabi ko sa kanila ng paunti unti yung totoong ginawa ng ama nila sa amin. Sana ngayon hindi na nila gusto pang hanapin yung tatay nila. Bahala na. Ill just talk to her kapag okay na siya. I wish na sana makakalimutan din niya yun.

Its already dinner. All day nandito lang ako sa room nagsisign ng mga papeles. Lumabas ako para makakain nadin kami at yung mga bata. We went to the nearest restaurant. I decided na magovernight kami dito. Just for one night.

"Mom?" Nagulat ako sa biglang pagsalita ni justin sa backseat.

"Yes babe?" Balik tanong ko sa kanya.

"You tell mom." Bigla ko pang narinig na sabi ni justin sa kapatid niya na si jay. Nagtutulakan pa sila kung sino magsasabi sa akin.

"Its about what xiena wants for our birthday." Sabi ni jay. Not now naman sana anak.

" yeah we already talked about it and its a no." I said kaya bigla silang tumahimik ni justin

"Why not mommy?. I wish you could understand us" urghh!! " i do understand you anak!" Sabi ko na hindi namalayan napalakas na yung boses ko dahil sa frustrated ako. Ngayon silang dalawa naman yung umiiyak.

I love them. Gusto ko lahat sila masaya. I cant keep them away from their happiness gusto lang din naman makita yung daddy nila diba? Hindi naman siguro sila sasama sa daddy nila pagnakita na nila yun. Pero kapag kinuha niya yung mga anak ko sa akin well ibang usapan na yun. Pinag isipan ko din naman to kanina habang nasa kwarto ako. I cant hide them from their father forever. So i made a decision earlier na if kukulitin pa nila ako i have no choice but to say yes. Alam ko din naman na time will come if nasa tamang edad na sila hahanapin din naman nila yun.

"Okay okay. Payag na ako" sabi ko nalang bigla and nang sinabi ko iyon parang sumigla yung mga mukha nila. Ahhh!!! I think its really time for them to meet him pero ako lang yung humahadlang nun.