The popular song

De audities

Okeeee, dit is het eerste hoofdstuk, dat ik zo'n vier jaar geleden schreeef, dus don't judge me, lees verder, ik beloof dat het beter wordt xx

————————————————————————

'Mevrouw Jones, u bent te laat, alweer,' zegt meneer Heazel chagerijnig. Ach zeur niet zo mens. 'Sorry meneer, ik heb de bus gemist,' zeg ik. Ik voel dat iedereen naar me kijkt. 'Ja ja die heb ik vaker gehoord. Ga je maar melden'.

Ik ga er maar niet tegen in. Je moet meneer Heazel gewoon niet zo serieus nemen, met z'n intemideerende blik in z'n ogen, die trouwens altijd chagerijnig staan. Met zijn wijsneuzen toon en zijn veel te grote voorhoofd.

Maar wel balen, dit is al de tweede keer deze week dat ik moet melden en het is pas woensdag. Ik loop mijn bekende weggetje, de lange gang door, trap op, naar links, dan naar rechts, over de fly-over... We hebben ook zo'n grote school! Ik kijk door de ramen van de klaslokalen en zie dat leerlingen druk in hun boek aan het lezen zijn. Bij lokaal F508 sta ik even stil. Hier zitten Brad en Lynn altijd het eerste uur op woensdag. Ik zie dat Lynn helemaal verdiept zit in jaar boek, terwijl Brad doelloos voor zich uit zit te staren. Typisch. Ik probeer zijn aandacht te trekken. Aan zijn blik zie ik wat hij wil zeggen: 'Moet je nu alweer melden?'. Ik lach en knik. Afkeurend schut hij zijn hoofd en kijkt vervolgens snel weg. Ik volg zijn blik en zie zijn lerares boos iets tegen hem zeggen. Ik lach en loop snel door.

Ik loop het meldpunt binnen. 'Als we daar Megan Georgina Jones niet hebben,' zegt meneer Lous. Ik ben, zeg maar, een soort van bekende van het meldpunt. 'Ik was te laat'. Ik kijk naar m'n voeten. De rode nagellak glimt door de glitters. 'Hoe laat ben je uit?' vraagt meneer Lous. 'Het zesde,' antwoord ik. Dan blijf he het zevende en het achste na,' zegt meneer Lous. 'Maar ik heb een hele belangrijke auditie vanmiddag, kan ik niet morgenochtend twee uur nakomen, dan ben ik toch de eerste twee uur vrij,' zeg ik. 'Oke, maar alleen omdat ik je goed ken,' zegt meneer Lous. Meneer Lous is altijd wel aardig en hij doet niet zo moeilijk. Gelukkig is mevrouw Bitters er niet, anders had ik hier vanmiddag gewoon gezeten. En dat was een ramp gweest, want ik heb vanmiddag een hele belangrijke auditie. Een auditie die m'n leven kan veranderen...

'En toen viel hij dus in de sloot. Gewoon uit het niets! Dus ik ging...' Jill kletst me zoals gewoonlijk weer de oren van het hoofd, maar luisteren lukt niet echt. Ik zit alleen maar met die auditie in mijn hoofd. Wat nu als ik echt uit word gekozen. Dan ga ik naar LA, naar Hollywood! Dan speel ik een film met grote, bekende actrices als Jennifer Aniston en Selena Gomez! Dan loop ik op de rode loper met celebs als Taylor Swift en Cher Lloyd! Áls ik word uitgekozen, de kans is maar heel klein. Er doen duizende, misschien tienduizende mensen mee. De kans dat ik daar uit word gekozen is miniscuul. Misschien net zo klein als dat ik het hele jaar op tijd kom. Geen kans dus. 'Hallo-ooow! Luister je wel naar wat ik zeg?' zegt Jill. 'Ja ja,' zeg ik afwezig, 'Hij viel uit het niets in het water en jij ging...'. De anderen moeten lachen. 'Wat?' roep ik. 'Laat maar, je volgt het verhaal toch niet!' lachen ze. Ik lach even mee, maar zit dan al weer diep in gedachten.

'Lees voor morgen paragraaf 1 en 2 en maak de opdracht 2, 4, 7 tot en met 12 en 15,' zegt mevrouw Waters, mijn geschiedenis docente. Zij is echt de liefste docente op school, daar is iedereen het over eens. Ongeduldig kijk ik naar de klok. Hij tikt langzaam richting de twaalf. TTTRRRIIINNG! Ik ren het klaslokaal uit, snel naar m'n kluisje en dan snel naar het plein. Daar zie ik Brad, Lynn, Jay, en Jill al staan. Ik geef ze allemaal een knuffel. 'Succes!' roepen ze me nog na als ik de auto in stap. 'En? Heb je er zin in?' vraagt mijn moeder en ze geeft me een pakje drinken en een koek. 'Ja maar wel erg spannend', zeg ik. 'Ach, het komt vast wel goed,' zegt m'n vader. 'Hoe was het op school,' vraagt m'n moeder. Ik ben blij dat ze het vraagt. Het leid me ten minste een beetje af van alle zenuwen.

We komen aan bij een groot studio gebouw. Ik had gewilt dat deze rit eeuwig zou duren, maar nu is het zover. Nu moet het gebeuren. 'Succes lieverd,' zegt mijn moeder en ze geeft me een kus op mijn wang. Mijn vader doet hetzelfde. 'Doei!' roepen ze en ze rijden weg. Ik haal diep adem en leg mijn hand op de deurklik. Aarzelend haal ik de hendel naar beneden. Ben ik hier wel klaar voor? Is deze auditie niet te hoog gegrepen? Ik doe de deur open en stap voorzichtig naar binnen. Nu kan ik noet meer terug...