My Pain Sleign Herrera (Book 2)

Chapter 70

UMABOT ng halos isang oras ang byahe bago ako narating sa Everton High School. Of all places, why here? Nag-alinlangan pa ako kong itutuloy o hindi dahil ito ang lugar na ayaw ko ng balikan pa sana dahil dito kami nag-simula. Pinipilit ako noon nilang dumalo sa mga reunions o event na dito ginaganap kaso lagi akong tumatangi. Hindi ako gago para pahirapan ang sarili ko.

But this time, I need to step again in this place.

Binaba ko ang aking bintana at tiningnan ang naka assign na guard. Agad itong ngumiti ng makilala ako.

"Good afternoon Sir! Ngayon ko lang kayo ulit nakita matapos kayong grumaduate dito." tuwang-tuuwa na sabi nito.

Tipid na ngiti lang ang binigay ko sa kanya at kitang-kita ko na tila hindi nito inaasahan yung reaksyon ko. Syempre sanay ito sa dating ako.

"Please open the gate."

"Yes Sir." nagpatinaod naman ito at agad na binuksan ang gate.

Bumababa na ako ng kotse matapos kong i-park ang kotse. I immediately got the students attention especially girls and they started giggling and whispering.

"Is that Forest? The only son of Mr. Harry Everton?"

"Gosh! Ang gwapo niya pala talaga sa personal."

"His maturity makes him more devilishly handsome."

Like the old times, but before I was to proud of myself to get those compliment but now it's just nothing.

Nilibot ko ang paningin, merong ilang nagbago. Mga bagong buildings na noon ay wala pa at mga bagong tambayan ng mga estudyante at sa pagkakaalam ko ay meron na din silang exclusive na dorm para sa mga estudyanteng malalayo ang inuuwian.

Maglalakad na sana ako ng dumaan sa harapan ko ang babaing hindi ko inaasahang makikita ko pang muli. Hindi ko rin inaasahan ng mga sandaling iyon ay maramdaman muli ang pagtibok ng puso ko.

I should be mad....very mad seeing her but why my heart is betraying me?

Tila isang slow motion ang nangyari. Dahan-dahan nitong hinawi ang tumatabing nitong umaalong buhok na lumalagpas hanggang balikat. It's been years, but she looks like she didn't aged. Sa totoo lang, mas lalo itong gumanda ngayon at nawala na ang dati nitong extra pounds. She looks so beautiful. Suot nito ay simpleng itim na damit at nakapantalon lang na tinernuhan ng puting sapatos. Bitbit nito ang tatlong libro at tila nagmamadali.

Hindi ko mahanap ang sariling boses tsaka sa katotohanang hindi parin ako nakakahuma sa nangyari.

"Pen!"

Napaawang ang bibig ko ng may lalaking lumapit sa kaniya at kinuha ang mga librong dala nito at nag-igting ang mga panga ko ng makitang hinalikan ng lalake ang pisnge nito. 

"You didn't call me, you know I'm always available if you need help." tila nagtatampong sabi pa ng lalake.

"Seriously Elijah? This is just only three books." iiling-iling pero nakangiting sabi niya.

I was stunned because I never seen that soft smile before.

"Alam mo namang ayaw kitang nahihirapan." anito at nanlaki ang mga mata ko ng makita ang isang kamay ni Elijah na pumulupot sa bewang nito.

"I gotta go, I have reporting this afternoon and I can't be late."

"Hatid na kita."

"Alam mong magkalayo ang klase natin ngayon, kaya huwag na."

"But--"

"See you later." sabay halik sa pisnge ni Elijah upang hindi na ito mangulit.

Damn it!

Nakalayo na siya pero itong Elijah ay tila natuklaw ng ahas dahil nakatulala parin at unti-unting sumilay ang ngiting tagumpay sa labi. Hindi ko napansing matalim ko na pala siyang tinititigan at mukhang naramdaman nito iyon kaya lumingon sa gawi ko.

Ngumiti ito sa akin pero wala akong planong gantihan ang ngiting iyon. Nagkibit balikat muna ito bago umalis. 

Naglakad na din ako para sundan ang rason kong bakit ako nandito. But the fuck? isa itong estudyante? 

How come?

Hinabol ko siya at sa pagkakataong ito...and for the first time after eight years.

I called her name.

"Pain." 

But she never stop walking. I ran towards her and grabbed her wrist, slowly turned her to face me.

Gulat at nagtatakang mukha nito ang sumalubong sa akin. "Uh...y-yes?"

Umahon ang matinding galit sa dibdib ko sa ipinakita nitong reaksyon.

"How are you Pain Sleign Herrera?" madiing tanong ko sa kanya.

Lalong nagtaka ang mukha nito at pilit na binabawi ang kamay na hawak hawak ko.

"You got it wrong Mister, please let go. I have classes to attend."

Natawa ako ng pagak. "Is that your way to escape what you've done to me? Pretending not to know huh!"

"I don't know you!" ngayon galit na nitong singhal sa akin. "You are crazy, let me go!"

"Don't fool me twice Pain!"

"Penelope, that is my name!"

I smirked. "You even changed your name? Damn you!"

"I don't know what you're talking, let me go or I call the security!" banta nito at napansin ko ang takot sa mga mata nito na siyang pinagtaka ko.

She will never show that kind of look. Hambog si Pain at pinaka-ayaw nito ang pagpapakita ng kahinaan. 

"I never thought you will need help from the security, you can even punch me using your both fist."

"Why would I do that? Hindi ako bayolenteng tao Mister."

What the fuck?!

Tama ba itong nakikita at naririnig ko?

Unti-unting lumuwag ang pagkakahawak ko sa kaniya kaya ginamit nito ang pagkakataong iyon. Tinulak niya ako at mabilis na lumayo.

Hindi ko siya hinabol pero nakasunod ang paningin ko sa kaniya. What the hell is happening? 

Is she really the one I'm looking?

Impossible namang may kakambal siya.

-TBC-

Almost 8 hours ko tong ginawa? the hell? Ganun na ako kabagal mag update?