My Pain Sleign Herrera (Book 2)

Chapter 71:

"Hurt?" I clenched my jaw tightly.  "Tsk. That is not enough to describe what I felt when she left me without a word...She emotionally kill me."

"Then why are you still here?"

"What?" Tila napakahirap ng sinabi niya upang di ko maintindahan agad.

"Why would you still see her look-a-like if you are hurting that bad?" She said matter of fact. "Why would you stay here and torturing yourself remembering those painful memories in the past?"

"Instead of keeping away in this place and moving on without involving yourself to that person, you choose to find way back here." Tumigil ito bago nakipagsukatan ng tingin sa akin na tila may hinuhukay ito sa kaloob looban ko. "Why would you do that Mr. Everton?"

Natigilan ako sa tanong niya.

"You still love her."

Animoy narinig ang mga tanong ko sa isipan at ang sagot na hirap kong tukoyin...o aminin sa sarili.

Natawa ako ng pagak. I'm not a fool to tell her the truth though. "Nonsense."

She chuckled.

"Men always deny their true feelings but you cannot deny those emotions in your eyes."

"Your still young but you talked like you have a lot of experience in love." nakangising sabi ko para lang ibahin ang usapan. 

She didn't answer instead she give me a meaningful smile.

"Don't you have another class Ms. del Mare?"

"This is my last class for today." Kibit balikat na sagot nito. "Anyway I'll get going Mr. Everton." 

Akala ko ay lalabas na ito ng classroom pero huminto ito doon sa may pinto na banda at muling lumingon sa akin.

 "Try to free yourself from her and I'm sure you will find the real person who is really meant for you."

Tipid na ngiti lang ang naging reaksyon ko sa sinabi niya. 

"If she left you, huwag ka ng umasang babalik pa siya. Dahil ng araw na iwan ka niya ibig sabihin nun ay tinatapos na niya ang lahat ng ugnayan nyo sa isa't isa."

And it hit me big time!

Hindi ko alam pero may kakaiba habang sinasabi niya iyon.

Kinabukasan, pansin kong hindi magiging maganda ang panahon ngayon sa dilim ng kalangitan. Kakatapos ko lang sa pangalawang klase ko sa umagang iyon ng mapadaan ako sa field and I saw some students were playing baseball and softball.

At natigilan ako ng makilala kong sino ang babaing may hawak ng baseball bat na siyang titira ng bola.

Isang automatic na flashback ang nangyari kong saan bumalik sa alaala ko yung mga panahong nakikita ko siyang naglalaro sa naturang sports, kong saan nakikita ko yung pagiging mayabang niya dahil dito siya magaling eh.

Ngunit sa nakikita ko ngayon kay Pen, isang simpleng manlalaro lang ito, walang halong yabang.

But like what Pain, she fucking hit the ball so hard that those fielder were crazy trying to catch the ball.

I should stop this. Hindi dapat ako makaramdam ng pagkalito dahil alam kong hindi siya ang babaing gusto kong mahanap. Hindi dapat ako umaasang siya si Pain at nagtatago lang sa katauhang nangangalang Penelope del Mare. Oo meron silang konting pagkakapareho sa ugali pero angat parin ang pinagkakaiba nila.

Ilang sandali lang ay biglang bumuhos ang ulan. Agad namang nagsitakbuhan ang mga estudyanteng nasa labas at nagmamadaling sumilong. Tatakbo na din sana ako ng bumalik sa kaniya ang paningin ko at matigilan ulit ng makitang tinangal nito ang suot na helmet at imbes na magmadali ay tumingala ito sa kalangitan at nakangiting nagpa ulan doon habang nakapikit pa.

She is just standing there like a little kid who is enjoying the rain.

I didn't notice the smile crept into my lips. Namamanghang pinapanood siya kahit wala namang espesyal itong ginagawa doon. Ilang sandali lang ay naglakad na ito paalis sa field. It's crazy but I'm still following her. Kinuha nito ang bag na nasa bench at tumuloy sa malapit na banyo.

Aalis na sana ako ng makita ang tatlong babaing may kakaibang kilos at mga nakapskil na ngisi sa mga labi. Pumasok din ang mga ito sa banyo at nakaramdam ako agad na may mali pero hindi naman pweding bigla na lang ako sumugod at pumasok sa banyo ng mga babae.

Ano na lang ang sasabihin nila lalo na't substitute teacher pa ako sa mga sandaling ito. 

Halos limang minuto ang hinintay ko at ni isa sa kanila ay di parin lumalabas. Habang tumatagal ay hindi na ako mapakali sa kinatatayuan ko. Bago pa man ako makagawa ng desisyon ay biglang bumukas ang pinto at nagmamadaling lumabas ang tatlong babae at tumakbo palayo nang naghahalakhakan.

"Ms. del Mare?" Tawag ko pero walang sumagot at tahimik sa loob kaya muli kong naramdaman iyong pag aalala kanina. Without thinking too much, I immediately push the door.

"Jesus Christ!" gulantang na bulalas ko saka naiilang at mabilis nag-iwas ng tingin ng makitang naka handusay ito sa sahig. Unconscious and....almost naked!

Its not my first time to saw a naked woman's body but this is different. She is still wearing her brassiere and underwear though. 

Damn it Mabilis na hinubad ko ang suot na coat at itatakim ko na sana sa katawan ni Pen ng mapansin ang peklat sa tagiliran nito. Isa na namang alaala ang nag-play sa isipan ko. 

Nasa mansyon kami noon sa harap ng grand piano. She confessed her whereabouts and the reason why she ignore me for almost a week. Doon ko nakita ang resulta ng pakikipa-away nito. Hindi ko alam pero bumilis ang tibok ng puso ko sa isang bagay na gusto kong ikompirma. Binalingan ko ang kaliwang braso nito and my heart stopped!

I remember she was shot in that part and I cannot believe I'm seeing a scar on her right biceps in the same spot. Mariin kong naikuyom ang mga kamao bago siya binuhat matapos kong isuot sa kaniya ang coat. Saktong mahaba ito sa kaniya, sapat lang takpan ang bahaging dapat takpan.

"Sino ka ba talaga Penelope del Mare." 

DINALA ko siya sa ospital nila Taki, I needed to make sure their is no fracture in her head or possible concussion. Agad ko siyang pinasuri at sini-ilalim sa mga test at nakahinga naman ako ng maluwag ng malamang ligtas ito sa panganib. Nasa private room na siya ngayon pero wala paring malay.

She is been sleeping peacefully for almost an hour. Nakaupo lang ako sa stool malapit sa kama niya, napatingin ako sa kamay nito at dahan-dahang inabot at marahang pinisil. Can I fool myself  for the last time and think I'm holding Pain's hand? Napapikit ako at nilapit ang kamay nito sa pisnge ko. 

I'm such a fucking bastard. I thought everything will be alright, that I already moved on but fuck I'm still missing her like crazy.

I open my eyes and I was stunned when I saw her looking at me intently.

--TBA--