Dag -2 - Alice

1.1K 62 0
                                    

Zuchtend zit ik voor de tv. Vreselijk geïrriteerd ben ik en ik zap dan ook langs de zenders om mijn gedachten op iets anders te zetten. Wat denken ze wel niet? Dat ze me zomaar om kunnen kopen!

Mijn blik gaat richting de grote doos die de postbode zo net heeft afgeleverd. Er zit een grote strik op. Het inpakpapier is roze. De kleur alleen al vertelt me dat mijn vader geen idee meer heeft hoe ik ben. Hij kan mijn liefde niet kopen en dat is wat hij al zo lang probeert te doen. Ik word er ziek van. Het enige wat ik wil is dat hij thuis komt maar dat gebeurt niet. Daar is hij veel te laf voor.

Sinds mijn ouders uit elkaar zijn is het zo. Mijn vader komt nooit. Zelfs niet op mijn verjaardag. Hij stuurt gewoon een cadeau om dat goed te maken met een slijmbrief erbij die ik de laatste jaren ook helemaal niet meer lees. Mijn moeder woont nog hier. Maar ik heb het gevoel dat ze meer in haar kantoor woont dan hier thuis. Ze is er eigenlijk alleen in de avond.

De tv zet ik uit omdat ik er nog geïrriteerder van raak en ik pak mijn mobiel er dan maar bij. Ik heb een hoop berichtjes van mensen die me alvast een leuke verjaardag wensen morgen. Of mensen die me vragen wat ik precies wil hebben.

Ik heb een goed leven begrijp me niet verkeerd, maar ik zou gewoon willen dat mijn ouders net zo zouden zijn als deze mensen die me een sms'je sturen. Het lijkt soms gewoon alsof ze er helemaal niets om geven en dat maakt me vrij kwaad.

Aangezien ik verder niet zo heel erg veel heb te doen besluit ik maar alvast te beginnen met het versieren van het huis. Tenslotte is morgen mijn verjaardag en het moet er dan wel een beetje leuk uit zien hier.

Het leidt me wel een beetje af gelukkig en uiteindelijk hoor ik de voordeur ook open gaan. Een teken dat mijn moeder thuis is.

Het eten ruik ik vrijwel meteen en ik glimlach meteen breed wanneer ik zie dat ze onderweg chinees gehaald heeft. "Schenk jij te drinken in?" vraagt mijn moeder glimlachend en ik ga eigenlijk vrijwel meteen richting de keuken.

Misschien zijn mijn ouders toch niet zo erg.


The girl he wantsWhere stories live. Discover now