TÖRELİ AŞK

~17~"KAYGILAR"

İyi okumalar :)

Sabah gözlerimi açtım ve tekrar yumdum,tekrar açtım ve tekrar yumdum.Pekâlâ.Dün geceki işe cesaretim yetmişti ve ben artık Yağız'a aittim.

Beni sarmalamış sıcacık kollar arasında uyanmak huzur vericiydi. Yüzümü Ağa'ya döndüm ve suratına bakarak aklımda olan kaygılarımla boğuştum. Acele mi etmiştim ? Ve anne olmaya hazırmıydım ? Ve dahada önemlisi Yağızı gerçekten sevebilicekmiydim ya da seviyormuydum?

"Nasıl bu kadar yakışıklı olduğumu mu düşünüyosun ?"

Dalıp gitmişken birden konuştuğunda irkilmiştim.Ukala tavrını takınmıştı yine.

"Tabi canım başka şey düşünmek ne haddime"
Beni dinlemediğini farkedip bakışlarının odaklandığı nokta boynumdu. Bir dakika..
BEN ÇIPLAKTIM.Hatta biz. Sanırım mor olmuştum. Gözlerim faltaşı gibi açıldıktan sonra hemen arkamı dönüp yastığa gömdüm suratımı.
Güldüğünü hissettiğimde yastıktan çıkan boğuk sesimle konuştum

"Gülmeyi kesip,gider misin lütfen"
"Dün öyle demiyordun ama."
Eğlendiği barizdi.
"Lütfen" dedim inler gibi.

Omuzumdaki dudaklarını hissedince nefesim kesilmişti.Geri çekildiğinde yataktan kalkmış ve duşa gitmişti.

Gitmesini fırsat bilip hemen sabahlığımı üstüme geçirdim.Çarşafı kirliye atıp,yerdeki eşyalarımızı toparladım.
Yaklaşık beş dakika sonra Yağız belindeki havluyla banyodan çıktı.Suratına bakmayıp yanından banyoya geçecekken kolumdan tutup çenemden tutarak başımı kaldırdı.

"Utanma güzelim,alış."
Kaşlarımı havaya kaldırdım.
"Allah Allah."
Cevap vermeyip alnımdan öptükten sonra üstünü giyinmek için dolaba doğru ilerledi. Bende duşumıu almak üzere banyomuza girdim.

İkimizde üstümüzü giymiştik.Makyaj masamın karşısında oturup aynaya bakıyordum öylece.

Yağız omzuma elini koymasıyla beraber konuştu.
"Bi sorun mu var ?"
Başımı sağa sola salladım.
"Dalıp gitmişsin"
Ayağa kalıp yüzümü ona döndürdüm.

"Yağız," derin bir nefes bıraktım.
"Başaramamaktan korkuyorum,yani duygularımdan emin değilken çocuk sahibi olmak istedim sırf burdan uzaklaşmak için.Bencilin tekiyim.Ya o bebekle ilgilenemezsem ?"

Kaşlarım aşağıya doğru inmişti.
Yüzümü ellerinin arasına aldı.

"Gülru'm,önümüzde bir engel yok.Çok iyi bir anne olacağından eminim.Hem babası ben olduğum sürece takma bu kadar kafana."
Gözlerimi devirdim.

"Yürüyen ego" diye mırıldandım.
Dediğimi umursamayıp elimi tuttu.Kahvaltıya gitmek üzere odamızdan çıktık.

Bebek muhabbeti bir sabahcık masamızdan eksik olsun duasıyla yerime oturdum.O baş köşeye hiç göz gezdirmeden kayınvalideme gülümseyerek günaydın demiştim ama o cevap bile vermeyip yüzünü başka yere çevirmişti. Bozulmuştum açıkçası. Ayşe anneyi tanıdığım günden beri bana sıcakkanlı davranmıştı. Şimdi ne olmuştuda böyle davranıyordu anlamış değilim.

Kahvaltı yapıldıktan sonra Yağız ı uğurlamak üzere bende arkasından yürüyordum.

"Hayırlı işler" dedikten sonra yanağını öptüm
"Allaha emanet ol" diyip alnımı öptü.

Yukarı çıktığımda masa toplanıyordu.
"Gelin,iki kahve yapta yanıma gel." Diye emir vermişti ayşe anne. Bu şekilde konuşmasından hoşlanmasamda ses çıkarmayıp mutfağa geçtim. Kahveleri yapıp sedire geçtim. Bir yudum alıp etrafa göz gezdirdi. İçimdeki soruyu daha fazla tutamadım.
"Anne belki farkında değilsindir ama iki gündür bir tuhaf davranıyorsun. Bir sıkıntın varsa paylaşabilirsin."

Gözlerini kısıp alayla baktı.
"Bide soruyo musun ?"
"Anlamadım"
"Sende onun gibisin.İyi bişey zannetmiştim seni.Bu şehirden başka biyere gitmene izin vermicem.Reşat Ağamın torun meselesi bile engel olamaz buna.Doğuracağın çocuklar burda büyüyecek.Onun gibi herşeyimi alıp gidemezsin."

Cümlelerini idrak etmeye çalışıyorum.Ben kimin gibiydim ? Ve ne demek torun olsa bile burda durcaksın ? Kendimi resmen riske atmıştım.

"Bahsettiğiniz kişi kim acaba ?" Dedim hayretle.

"Konuşturma beni.Dediklerimin dışında bişey olmayacak zorlama.Yağızda bunun çok iyi farkında."

Bu halleri beni sinir etmişti.
"İzninizle" diyip odama çıktım.
Kim olduğunu elbet öğrenirdim. Resmen burdan gidemeyeceğimi söylemişti ve Yağızında bunun farkında olduğunu.İçimdeki korku büyüdükçe kendimi dahada bencil hissettim.

Ailemi özlediğimi hissedince üstümü giyinip  aşağıya indim. Ayşe anne ters bakışlarıyla beni süzmüştü.
"Annemleri ziyarere gidiyorum." Diyip dışarı çıktım.

Konağa geldiğimde annem elinde şişlerle sarı birşey örüyordu.Babaanne heyacanı sarmıştı tabi.
Beni farketmeyince arkasından dolaşıp boynuna sarıldım.
"Annem" diyip yanağına buse kondurdum.
"Gülrum!Hoşgeldin kızım özlettin kendini."
"Bende özledim annecim"

Muhabbet ettikten sonra Dilay'ın yanına gitmek üzereyukarı çıktım. İçim burkulmuştu. Burda o kadar güzel anılarım vardıki..

Odaya girdiğimde sessizce ağlayan bir Dilayla karşılaştım. Yanına gidip sarıldım.

"Şşşt. Niye ağlıyosun?"
Gözlerime öyle bir baktıki,herşey ordan okunuyodu.
"Çok özlüyorum Gülru,çok"

Bu durumda tepkisiz kalmam anormal olurdu.
Biraz öyle kaldıktan sonra nihayet bozdum bu halimizi.

"Hadi bakalım kalk ben buraya enerjimi toplamaya geldim"

"Sen nasılsın ? Abim,annem,babam?"

"İyiyim. Abinde iyi.Baban bize karışacak kadar harika.Annense bi tuhaf."

Kaşlarını çattı.
"Ne gibi?"
"Aramız çok iyiydi ama iki gündür soğuk davranıyor.Bugün nededini sorduğumda sende onun gibisin diye anlam veremediğim cümleler kurdu."
Kafasını yan tarafa çevirip kendince mırıldandı.

"Evdeki gündem ne Gülru?"
"Konak beni çok boğuyor ve Yağızla burdan gitme kararı aldık.Bunu babana sunduğumuzda ancak torun olduğu zaman gidebileceğimizi söyledi."

Gözlerini büyüttü.

"Yani?"
Nefesimi bıraktım ve cevapladım.
"Denedik."
Bir sevinç çığlığı atıp boynuma sarıldı.
"Sanırım günlerdir ilk defa mutlu oldum.Bu çok iyi.Çocuklarımız aynı zamanda büyücek.Ve anladığım kadarıyla aşk tohumlarıda olmuş ha Görümce ?" Dedi gülerek.

Gözlerimi devirdim.
"Daha birşey belli değil.Allah'ın takdiri.O aşk konularına hiç girmeyelim yoksa boğucam kendimi."

"Öyle olsun bakalım"

Akşam olmuş konağa dönmüştüm. Sofra hazırlanıyordu.Odaya çıkıp kendimi yatağa attım. Yaklaşık iki dakika sonra Yağız damlamıştı odaya. Ona sinirli olduğum geldi aklıma.

Yatağın yanına gelip bana doğru eğildiğinde öpeceğini anladım. Omuzlarından ittirip ayağa kalktım.

"Noluyo hanımefendi ?"
"Ne mi oluyo ? Annen bugün hiçbir yere gidemeyeceğimizi ve bunuda senin çok iyi bildiğini söyledi Yağız Ağa. Kandırılmanın sinirini yaşıyorum bu oluyo sadece."

"Kandırıldığın mı? Gülru sen ne sanıyosun acaba? Ömür boyu burda evcilik oyunu oynayacağamızımı ? Birşeylere başlamak gerekiyodu.Sende bunu çok iyi biliyosun."

Söyledikerini duymak istemiyordum.

"Yağız ben sana güvenmiştim. Gerçekten çok iyi bir oyuncusun,harika."

"Abartma."

Sinirle gülümseyip belki pişman olacağım bir cümleyi döktüm dışarıya.

"Baban gözümde neyse artık sende o sun.Defol git burdan."

Yeni bölümü vote sayısı 35 i geçince yazmaya başlayacağım. İnşallah beğenirsiniz,yorumları eksik etmeyin :)

Ve çoook sevdiğim vampir-man 'ın taze kitabını okumanızı şiddetle tavsiye ediyorum😊😘