De 100e Hongerspelen

Hoofdstuk 48.

De sterke armen van Peeta schudden me wakker. 'Effie is er.' sist hij. Ik kijk op. Iedereen staat al klaar. Ik ben de enige die nog op de grond zit. Peeta helpt me overeind. Slaapdronken strompel ik achter hem aan. Bij de ingang van de trein staan we stil. Effie geeft me nog een knuffel. 'Ik hou van je.' fluistert ze. 'Ik ook van jou.' mompel ik. Peeta helpt me de trein uit, en Cressida kijkt zoekend om zich heen. 'Rennen.' sist ze. Het lijkt alsof ik in één keer wakker geschud word, en ik zet het op een lopen. Achter Cressida aan. Ik klem Peeta's hand vast, zodat hij bij me blijft. Hij is het minst snel van ons allemaal, en ik wil niet dat hij achterblijft. Hij raakt soms een beetje uit het ritme van het lopen, maar het helpt hem enorm dat ik 'Links, rechts, links, rechts' voor hem op blijf dreunen. Tien minuten lang rennen we non-stop door. Dan komen we bij een huis. Cressida propt de sleutel in het sleutelgat, en trapt de deur open. We stappen naar binnen, en de deur word gelijk weer op slot gedaan. 'Zo, dat werd tijd!' roept de schelle stem van Johanna door het huis. Mijn god. Ze is er al. Veilig en wel. Een vreemd soort opluchting schiet door me heen. Misschien geef ik toch meer om haar dan ik dacht. Ze rent naar ons toe. 'Niet te geloven dat jullie me alleen hebben gelaten met dát.' klaagt ze, en ze wijst over haar schouder naar Enobaria. Peeta knikt tevreden. 'Je hebt haar heel gelaten.' grijnst hij. 'Bijna niet.' mopperd Johanna. 'Nou gaan we al?' vervolgd ze gelijk. 'Nee, natuurlijk niet. Finnick en Haymitch moeten nog komen.' zeg ik. Johanna's gezicht betrekt. 'En wanneer komen ze?' vraagt ze. Ik haal mijn schouders op. 'Finnick kan ieder moment komen, en Haymitch komt zodra de spelen zijn begonnen. Dan kan hij weg.' zegt Peeta. 'Dat is een grapje zeker? De spelen beginnen pas over een week! Kan die ouwe niet gewoon daar blijven?' snauwt ze. 'Nee. Hij gaat mee. Tot die tijd wachten we hier.' zegt Peeta. 'Maar straks verhongeren we!' gilt Johanna. 'Denk je dat het daar buiten beter is?!' schreeuwd Gale. 'Er is hier eten genoeg!' schreeuwd Cressida. 'En nu koppen dicht!' zegt ze erachteraan. Dan vliegt de deur open. Finnick stapt naar binnen. 'Nou, het klinkt alsof het hier heel gezellig is,' grijnst hij. 'Ik kon jullie buiten horen.' hij doet de deur achter zich dicht. 'Is iedereen er?' vraagt hij. Ik knik. 'Op Haymitch na, ja.' zeg ik. 'Goed,' antwoord Finnick. 'Dan moeten we ons een weekje zien te vermaken.' zegt hij vrolijk. Johanna loopt mopperend weg.