Püsküllü Belam

Dönüş

      Silahın namlusunu ona doğrulttum aklıma Melis geldi. Ona söz vermiştim bu adamı bir gün öldürecektim ama o şuan değildi ona yapamazdım bunu onu kaybedemezdim.Silahı hava kaldırdım ve bir el Ateş ettim silahın patlama sesi ağaçlarda kuşlar uçuşmuştu.

"Olduğun yerde kal "
"Daha benim söyleyeceklerim bitmedi "adını bile  söylemeyecek kadar midem bulanıyordu arkasını dönüp olduğu yerde bana baktı içimde sadece nefret vardı.İntikam  istiyordum kardeşimin kanını almak istiyordum.

Tekrar havaya Ateş ettim.Bana bakıyordu ne yaptığıma anlam veremiyordu.Silahı indirip şarjörü içindeki kurşunları boşalttım içinde sadece bir kuşun aldım ona doğru ilerledim.

  Elimi uzatıp avuçumu açtım.Elimdeki kurşuna bakıyordu.
"Bu kuşunu unutma o olmayan beynine kazı bu kurşunu bu sefer bu kurşun senin son nefesin olacak eyer bundan sonra Can'ımı yakarsan senin ecelin olurum bu da sana son sözüm olsun bir daha böyle şansın olmayacak " deyip kurşunu şarjöre yerleştirdim.

"Sinan beyfendiye kapıyı göster"dedim ve arkamı dönüp eve doğru ilerledim.Melis Melis  delirmiş durumdadır az önce havaya iki el Ateş etmiştim.

Hızla eve doğru koşup  adamımın birine zırhlı olan araçı hazırlamasını söyledim ve hızla merdivenlerden çıktım çok korkmuştur meleğim kapıyı açıp içeri girdim
"Hayatım"gözümle odayı aradım yoktu.Banyoya doğru ilerledim yerde oturuyordu ayaklarını karnına çekmiş gözleri kapalı elleriyle kulaklarını kapatmış ileri geri sallanıyordu.Ağlamıştı gene benim yüzüm den onu korkutmuştum;

"Birtanem neyin var" deyip yanına yaklaştım.Ellerini ellerime aldığım da yaşlı olan gözlerini açmış bana bakıyordu;

"Hayatım burdayım bir şeyim yok neyin var "

"Katil olmadım de bana" gözlerindeki korkuyu göre biliyordum tebessüm ettim ve yanaklarını tutarak anlıma dayadım;

"Evet katilim içimdeki nefreti intikamı öldürecek derecede katilim.Cezam ise  senin gibi bir meleği sahip olmam"deyip onu anlından öptüm.Kollarım da titriyordu  bunu hissediyordum.

"Burdan gitmek istiyorum " kafamı olumlu anlamda salladım.

"Hadi hayatım gidelim "deyip elini tuttum ve ayağa kaldırdım. Gözlerinden hala anlıyordum korktuğunu merdivenlerden aşaya inip bahçeye çıktık gözleri bir şey arıyormuş gibi etrafa bakıyordu.

''Hadi bakalım İstanbul bizi bekler '' deyip elini tutup hızla arabaya doğru yöneldik.

''Neden bu arabayla gidiyoruz''

''Bitanem buraya geldiğimiz araba servis de iki ayda anca çıkar  bu arabayla  dönecez ama istersen dönmeyelim yani o araba çıkana kadar ''deyip tebessüm ettim.

''Yok hayır gitmek istiyorum ''deyip arabaya bindik. Garajdan çıkarken ilk önce Sinan arabayla çıktı. Evet belki bu sürtüşme bitmiş olabilirdi ama şuan da daha sıkı bir güvenlik tedbiri almam lazımdı. Melisi bildiği halde  onu ondan korumam lazım dı.

Melis'ten

   İstanbul yoluna çıkmıştık bile arabada sessizlik hakimdi.Korkmuştum az önce iki el silah sesi duymuştum sonrasın dada Mehmet yanıma gelmiti.Sadece adını bildiğim adama ne olmuştu kimdi o adam en önemlisi neden beni odadan çıkartmamıştı Mehmet kafam çok yorgundu sürekli farklı şeyler düşünüyordum. Dikiz aynasından arkaya baktım bizi takip eden bir araba vardı ve bu Sinan dı bana söz vermişti silah kurşun yoktu;