Seni Bana Getirdi (Sevdim) [TAMAMLANDI]

[59] Özel Sürpriz

Ayyy, yeni bölüüüm! Açıkçası bu bölüm hakkındaki düşüncelerinizi baya bir merak ediyorum. Umarım beğenirsiniz. ^^

Salon tamamen boşaldıktan sonra biletleri verdiğimiz genç adam kapıyı yavaşça kapatmadan önce Onur'a gülümsedi. O an o kadar heyecanlıydım ki kime nasıl tepki vereceğimi bilemiyordum. Sinema henüz bizim için bitmemiş mi? Bu ne demek oluyordu? Bizim için özel bir film mi seçmişti acaba? 

Meraklı gözlerimi Onur'a diktim ama o sadece kıvrılmış dudaklarıyla bana bakıyordu. Şu çocuk sürprizler konusunda neden bu kadar sıkı bir ağza sahipti ki? İnsandım canım, kuduruyordum burada! 

Bir anda karardı tüm salon. Az önceki gibi bile değildi. Tamamen karanlıktı. Ardından bir müzik sesi duyuldu. Enstrümental bir parçaya benziyordu. Belki sadece piyano sesinden oluşan bir parçaydı. O an buna odaklanamamıştım, ekran da yazan yazıyı okuyordum.

Sen benim hiç ummadığım bir anda, ummadığım bir ortamda, ummadığım bir şekilde karşıma çıktın... Ne ben engel olabildim buna ne de engel olmak istedim... Sadece yavaş yavaş kanıma karışmana ve bir anda gönlüme düşmene seyirci kalabildim... 

Kısa bir süre ekranda kalan yazı değişiverince, hızla yeni yazıyı okumaya başladım.

Bir gün uyandım ve sen tam karşımda durmuş bana bakıyordun. Bal gibiydi gözlerinin rengi... Işıl ışıl parlıyorlardı. Dudaklarında beni büyüleyen bir gülümseme vardı. O an neye uğradığımı şaşırdım. Hızına alıştığım kalbim aniden depar atmaya başladı. 

Gözlerimde biriken yaşları tutamadığım da akmaya başladılar. Bense yazıları okuyabilmek için gözlerimdeki yaşları silmeye çalışıyordum. Sonra aniden resmim belirdi ekranda. Bu resmi de ne zaman çekmişti böyle?

Yan durmuş, karşımdaki Gizem'le konuşuyordum. Artık ne hakkında konuşuyorsak, gülüyordum ben. O günü hatırlamaya çalıştım ama beceremedim. 

Sen beni görmesen de ben seni hep izliyordum. Senden uzak durmam gerektiğini bile bile bunu başaramıyordum. Soluğu hep senin yanında alıyordum... 

Seni üzdüğümün farkındayım. Seni çok üzdüm. İşte bu yüzden uzak durmak istedim ama başaramadım. Bu... kaybedeceğimi bildiğim bir savaşa girmek gibiydi benim için. Çünkü ben sana karşı hep kaybediyordum. Sana karşı hep zayıftım ben...

Sana karşı kaybettiğim için çok mutluyum Dilara...

Benim bu hastalığı yenebileceğime inandığın için...

Beni inandırdığın için...

Bu savaşta hep yanımda olup bana destek olduğun için...

Bana aşkı tattırdığın için...

Bana mutluluğun ne kadar harika bir şey olduğunu tekrar hatırlattığın için...

Seni sevmeme izin verdiğin için...

Beni tekrar gülümsettiğin için...

Ve en önemlisi kalbini bana verdiğin için...

Teşekkür ederim Dilara...

Bana harika anılar verdin...