Zombae || #netties2017

21.

Eindelijk zijn we in mijn oude straat. Ik zie ook ons oude huis. Het staat er nog net als vroeger, het lijkt alsof er niets is veranderd. Voordat we bij ons huis naar binnen gaan, gaan we eerst naar dat van Bill. Alles ziet er nog hetzelfde uit als voordat we weggingen. Bill vult zijn tas met spullen die hij mee wil nemen naar het kamp.
Dan gaan we naar ons oude huis. De deur staat op een kier, het slot is opengebroken. Mijn vader loopt voorop het huis binnen. Ik zie dat zijn handen trillen. Ik wil meteen achter hem aan naar binnen maar Bill grijpt me vast. "Je gaat niet naar binnen." Beveelt hij. Ik ruk met mijn armen zodat hij me los laat. "Laat me los! Het is mijn huis! Ik wil naar binnen." "Nee, wie weet zitten er gevaarlijke wezens in." "Dan loopt papa gevaar!" Zeg ik. Ik trek me weer los, met resultaat. Ik ren door de deur, de handen van Bill ontwijkend. Ik bots bijna tegen Hank op. Papa en Hank staan stil in de gang. "Cara! Ga naar buiten." Sist Hank. "Nee." Ik sla mijn armen over elkaar. "George?" Zegt Hank tegen mijn vader. Hij kijkt om. "Cara, wat doe jij hier? Ga naar buiten!" "Nee. Ik heb ook het recht om in mijn huis te kijken." "Daar heb je gelijk in, je mag dadelijk als we zeker weten dat er niets in dit huis zit." Zucht papa. Protesteren heeft geen zin. Ik loop de voordeur weer uit en ga ongeduldig bij de groep staan. "Waar zijn Christian en Levi?" Vraag ik aan Mo, die Zeke ondersteund. "Levi dacht dat hij iets zag bewegen in dat huis daar." Mo wijst naar het huis naast dat van ons, het huis van Hank en Juli. "Chris en Levi checken alvast of het veilig is om daar naar binnen te gaan." Zegt Zeke vermoeit. "Zeke, ga zitten." Beveelt Jem. Zeke zucht en gaat, met hulp van Mo, kreunend zitten. "We hadden je beter in de motel kunnen laten." Zegt Mo. "Daar is het nu te laat voor, en dan zou ik al het leuke missen." "Wat je hier leuk aan vindt." Mopper ik. Bill roept me en zegt dat ik naar binnen mag om spullen te halen. Ik sta op en loop vliegens vlug het huis binnen. Alles staat nog zoals we het hebben achtergelaten. Ik krijg een naar gevoel, nu wek van heimwee. Ik loop de trap op naar mijn kamer. Wat er eerst zo vrolijk uitzag, ziet er nu maar treurig uit. Wat moet ik in godsnaam meenemen. Het hoogst nodige heb ik al mee. Ik pak een knuffel die zielig op mijn bed ligt op. Het is een teddybeertje, al heel wat jaren oud. Ik besluit hem mee te nemen, als aandenken aan thuis. Ik pak ook wat kleren uit mijn kast. Dan loop ik mijn kamer uit en naar Tommy's kamer om daar wat speelgoed te pakken, die heeft hij vast gemist. Ik loop de trap weer af en loop meteen naar buiten. Papa en Hank staan ook al buiten. "Heb je alles?" Vraagt papa. Ik knik somber. Papa doet de deur achter
me dicht en geeft me dan een troostende knuffel. Ik slik de tranen weg, in een lange tijd heb ik me niet meer zo gevoeld.

Hank loopt voorop naar zijn huis. Ook de groene deur voor zijn huis is open, dat komt omdat Levi en Christian al binnen zijn. Hank wil meteen al naar binnen, maar Mo houdt hem tegen. "Meneer, ik denk niet dat..." "We zeiden dat we geen last van jullie wilden, en dat geldt nog steeds." Zegt Hank geïrriteerd. Jem stoot me aan en wijst naar het raam op de bovenverdieping. De gordijntjes gaan wild op en neer. Dan komt er een lichaam tegenaan, dat wordt er al snel weer afgeplukt. Ik open geschrokken mijn mond. "Zijn ze...?" Jem knikt. "Ik denk dat er andere in zaten, als het goed is kunnen Levi en Christian het wel aan." Ik loop naar voren en ga bij Hank en Mo staan. "Hank, het is echt geen slim idee om nu naar binnen te gaan." "Waar zijn die andere twee jongens? Die jongens met het blonde en bruine haar?" Merkt Bill plots op. Jem wijst naar het huis van Hank. "Ze zijn de zombies die daar binnen zaten aan het vermoorden." Hank kijkt verbaast naar zijn huis. "Wat!" Roept mijn vader van slag. Hij en Hank rennen tegelijk naar binnen. "Nee!" Mo en ik rennen achter ze aan, om te proberen ze tegen te houden. Met geen resultaat. De mannen stormen eerst de woonkamer binnen, daar treffen we gelukkig niets aan. Ik ga voor de trap staan wanneer Hank naar boven wil. "Cara, geen tijd voor spelletjes. Laat me erdoor, die jongens zijn in gevaar." "Nee, jullie zijn in gevaar!" Roept Mo. Hank draait zich om naar Mo. "Ga naar buiten, jullie allebei. Het was al geen goed idee om meisjes mee te nemen." Papa komt nu ook de woonkamer uit gelopen. "Cara? Waar slaat dit op, laat Hank erdoor." Beveelt hij. "Nee. Ga naar buiten alsjeblieft. Chris en Levi lossen het op, beloofd. Vertrouw nou maar wat ik zeg." Hank rolt geïrriteerd met zijn ogen en probeert me aan de kant te duwen. Ik sta alleen te stevig, het kost Hank dus best wat moeite. "Ga aan de kant." Beveelt Hank weer. "Nee." Zeg ik weer. "Cara?" Roept Christian van bovenaf. Hij staat bovenaan de trap. Ik kijk op. Ik sta nog steeds met mijn armen gespreid zodat Hank er niet door kan. "Oh, jullie ook." Zegt Christian wanneer hij Hank ziet staan onder mij. "Cara, geef even je pistool alsjeblieft, even snel." Zegt Christian. Ik grijpt het pistool dat aan mijn riem zat en gooi het omhoog naar Christian. Hij vangt hem op en laadt het. "Oh, kom nog maar even niet naar boven." Christian verdwijnt en enkele seconden later horen we een knal. Hank kijkt me verbaast aan. "Waar heb je dat wapen van?" "Niet belangrijk kom nou mee." Mo trekt aan Hanks schouder zodat hij mee gaat. Ik loop naar voren zodat Hank wel mee móet. We staan alle vier weer buiten wanneer we nog een schot horen. Niet heel lang daarna vliegt de deur open en komen Levi en Christian het huis uit. Levi heeft een grote scheur in zijn shirt en Christian heeft een paar krassen op zijn armen, die zijn alleen bijna niet meer te zien. "Ze zijn dood, alle vijf." Zegt Christian trots. Mijn vader en Bill zijn sprakeloos. "Zombies, zombies in mijn huis!?" Roept Hank wanhopig uit. "En hoe? Jullie hebben ze vermoord? Jullie zijn kinderen!" Hank is helemaal in paniek. "Graag gedaan?" Zegt Christian sarcastisch.
"We moeten jullie wonden desinfecteren." Besluit Bill. Chris en Levi kijken verrast naar hun armen. "Dat hoeft niet hoor, ze kunnen ge..." Ik trap op Christians voet en schenk hem een waarschuwende blik, ook naar Levi. "Dat lijkt me een slim plan, we willen jullie natuurlijk niet zien leiden." Speelt Mo mee. "Oh, natuurlijk, niet aan gedacht." Zegt Christian benauwd. Mijn vader rolt met zijn ogen. "Hank, de crème zit in jouw tas." Hank knikt en haalt de blauwe tube uit zijn tas. "Kom hier jongens." Beveelt hij. Chris en Levi steken hun armen uit en Hank smeert er wat crème op. "Goed. Kan ik nu naar binnen kijken of er nog iets ligt dat ik mee kan nemen?" Vraagt Hank een tikkeltje ongeduldig. "Ja, ga je gang." Antwoord Bill. Hank haalt opgelucht adem en rent bijna door de deur naar binnen.