'Sorry,' zei Achmed zachtjes. Hij sloeg een arm om me heen en keek me aan. 'Wat kunnen we doen?' vroeg hij. Ik wist het niet, dus het leek me overbodig om antwoord te geven. Er kwam een trein aanrijden en de spoorbomen gingen dicht. Ik schrok van het geluid en keek op. Ik zag mijn zus uitstappen. Voor ik ook maar iets kon zeggen zei Achmed: 'Goh, is dat je zus niet?' Ik knikte. 'Waarom loop je niet naar haar toe?' vroeg hij toen. Het bleef stil. Hij wist waarschijnlijk al wat ik ging zeggen. 'Je kan het altijd proberen,' zei hij toen, 'Misschien weet ze niet van de grap.' 'Achmed, denk jij nou serieus nog dat dit een grap is,' zei ik bod en verdrietig. 'Nou ja. Nee. Ja. Ik weet het niet. Kom op Fockeline, loop gewoon naar haar toe.' Ik stond op en liep met grote stappen richting mijn zus, Frederieke. Ik was bang dat ze al weg zou zijn. Gelukkig stond ze daar nog. Ik wrong me tussen de menigte mensen door. 'Hé Frederieke!' riep ik toen ik naast mijn zus stond. Frederieke draaide zich om en keek me verbaasd aan toen glimlachte ze. YES! YES! YES! Juichte een stemmetje in mijn hoofd. 'Sorry en jij bent...?' voegde ze toen aan haar lach toe. Die vier woorden lieten het gejuich in mijn hoofd stoppen en mijn wereld instorten. Opeens werd ik heel boos. 'Zijn jullie allemaal gek in jullie hoofd of zo?! Ik ben je eigen zus!' Ik schrok van wat ik zei. Ik draaide me om en ik zag dat Achmed naar me toe gerend was. Ik draaide me weer terug en zag dat alle mensen op het station me heel beangstigend aankeken. 'S-s-sorry h-het was niet d-de bedoeling om...' toen trok ik het niet meer en rende zo hard als ik kon weg. Niet wetend waar naar toe, maar wel zo ver mogelijk daar vandaan. Ik had graag mijn zus willen troosten. Maar aangezien ik voor haar een onbekende was, was het best raar geweest. Achmed haalde me in en stopte me. 1 seconden keek ik in zijn bezorgde bruine ogen en toen stortte ik in. Ik liet mijn hoofd vallen op zijn schouder en huilde. 'Waarom moet dit ons gebeuren Achmed? Laat dit alsjeblieft een droom zijn, alsjeblieft...'
YOU ARE READING
Vergeten - Fockelachie
FanfictionIk zal je nooit vergeten, al zal ik de enige zijn.