Yolculuğumun Sırrı Aşk (TAMAMLANDI)

"Bölüm 7 - Hayran mı, âşık mı?"

"Görsel de Nazlı ve Zeynep."

-----------------------------

Tam tamına 3 saat sonunda kaldığımız otele gelebilmiştik. Hava iyice kararmıştı. Zeynep endişe ile bana bakarken bende sıkıntı yaşıyordum. Araba otelin önüne yanaştığında kendimi dışarı attım.

"Nazlı beni bekle."

"Zeynep sen Salman ile restorana geç. Ben geliyorum."

Hızlı adımlarla girişe yöneldim. Kurda kuzu teslim etmişim, gibi hissediyordum. Bir an duraksasam da otele girdiğim de bizimkileri görüp derin bir nefes aldım. Yanlarına yavaşça yanaştım.

"İyi akşamlar."

"Nazlı! Neredesin sen? Zeynep nerede?"

Yüksek sesle konuşan Oğuz Bey'di.

"Oğuz Bey biz şey yani."

"Kızlar benimle beraberdi. Onların geç kalmasına ben neden oldum kusura bakmayın. Bu arada ben Salman Khan."

Solumdan elini uzattığında, ağzım açık kalmıştı ve başımı çevirip baktığımda gülümsediğini görebiliyordum. Oğuz Bey'in gözleri kocaman açılmış ve yutkunmuştu. Elini uzatıp sırıtarak tokalaştı.

"Ah ben bilmiyordum. Bilseydim bu şekilde davranmazdım. Tanıştığımıza memnun oldum bende Oğuz. Bu kafilenin rehberiyim."

Salman yan gözle bana bakıp elini çektiğinde, Oğuz Bey hala sırıtmaya devam ediyordu.

"Ben de tanıştığımıza memnun oldum. Kızlara bir yemek sözüm vardı ve sizden izin istiyorum."

"Aaa tabi ki."

Salman bana doğru dönüp elini sol omzuma koyduğunda bayılmamak için ayakta zor duruyordum. Diğer eliyle de Zeynep'in kolunu tuttuğunda Zeynep'i yeni fark ediyordum. Konuşmamıza ve kimsenin konuşmasına fırsat vermeden bizi restoran tarafına yönlendirdi. Salman bizi bırakıp önden adımlarken ben, Zeynep'e kaş göz işareti yapıyordum.

"Zeynep, Salman'ı niye getirdin yanımıza?"

Fısıldayarak konuşmaya özen gösteriyordum.

"Ben getirmedim kendi geldi. Koskoca adamı durduramazdım herhalde."

"Aferin sana!"

Salman bir masa seçip oturunca Zeynep ile birbirimize bakıp, bizde oturduk. Garson gelince elinde ki menüyü düşürecek gibi olup son anda kendini toparlayıp gülümseyerek menüleri uzatmıştı.

"Salman Abi hoş geldiniz."

"Hoş bulduk."

"Bir fotoğraf çektirebilir miyiz?"

Elimdeki menüye gömülmek üzereydim. Aslında biz de daha fotoğraf çektirmiş değildik. Gerçi ne önemi vardı ki?

"Çektirebiliriz."

Onlar fotoğraf çektirirken Zeynep ile menüyü inceliyorduk. Sonunda karar vermiştim ve kapatıp menüyü önüme koydum.

"Ne alırdınız?"

"Karar verdiniz mi?"

"Ben verdim. Chana Masala* ve Chapathi.*"

Zeynep yine benden önce davranıp siparişini verince Salman gülümsemekle meşguldü.

"Tavuklu Biryani."

Salman tek kaşı havada bana bakıp yüzündeki gülümseme kaybolunca kısık gözlerle Salman'a baktım.