&
" İyi olmuş mu üstüm Ramazan?"
Ramazan yatağın üstüne oturmuş bana doğru bakarken düşünceli gözüküyordu. Ona ne olduğunu sormak istemiştim ama kendisinin anlatmasını beklemek daha mantıklı olacaktı. Saçlarımı düzeltirken bazen gözlerim yüzümdeki izlere kayıyordu. Gerçekten biraz kilo da almam gerekiyordu.
" Her zamanki gibi mükemmelsin abi. Keşke Tuğberk abimde burada olsaydı. Şimdi seninle laf dalaşına girerdi ha. Ne o benim için bu kadar süslenmezsin derdi."
O anda boğazıma saplanan o baskıyla kendime bakmayı bırakmıştım. Yavaş adımlarla Ramazan'ın yanına gidip oturdum. Gözlerimden yaşlar akmamalıydı. Şimdi zamanı değildi ha. Ramazan konuşmaya devam etti.
" Annem burada olsaydı. O yakışıklı oğlum. Altuğ abinin sana aldığı takım ne çok yakışmış. Kıymetini bil bu hediyenin. Saygıda kusur etme büyüklerine derdi. Beni iki yanağımdan öperdi. "
Ramazan'ın gözleri dolmuştu. Onun yüzünden benimde gözlerim dolmuştu. Kolumu onun omzuna dolayıp kafa kafaya verdim ve boğazımdaki o baskıyı unutmaya çalışırken ona bir şeyler söylemek istemiştim ama yapamamıştım. Kapı hızla açıldığında Yasmin neşeli bir şekilde giymiş olduğu sarı şirin elbiseyle içeri girdi. Ramazan o anda gözlerini elinin tersiyle silmeye çalışırken başka bir yöne bakmaya çalışıyordu.
Yasmin'in gülen yüzü bir anda düşmüştü. Ramazan'a doğru bakarken ona doğru yaklaşmaya başladı ama Ramazan o anda ayağa kalktı.
" Yasmin hazır gibi görünüyor Altuğ abi. Biz önden gidiyoruz. Sen geç gelecektin değil mi? "
Ramazan üzüntüsünü saklamaya çalışırken Yasmin ona iyice yaklaştı.
" Bana bak." dedi bir şey kontrol etmek istercesine.
Ramazan ondan bakışlarını hala kaçırmaya çalışıyordu. Yasmin hızla onun yüzüne elini yerleştirdi ve Ramazan'ın bakışlarını kendisine çevirdi. Ramazan o anda dayanamayıp gözyaşlarını bırakıp bir kaç adımda Yasmin'e ulaşmış ona sıkıca sarılmıştı.
" Üzgünüm. Sadece birilerini hatırladım. Sana üzüldümüğümü göstermek istememiştim."
Ramazan konuşmaya çalışırken Yasmin onun arkasını sıvazlıyordu.
" Önemli değil. Hadi gidelim. Seni neyin mutlu edeceğini biliyorum. Bak bana."
Yasmin bir adım geri çekilip başparmağıyla onun gözyaşlarını silerken Ramazan'ın gülümsediğini gördüm.
" Sen beni mutlu etmeye yetiyorsun. Sadece hep yanımda ol olur mu? Söz mü?" Ramazan elini ona doğru uzattığında Yasmin anlayışlı gülümsemesini eksik etmeden söz vermişti. En azından bir kişinin dileği gerçekleşmişti. En az birinin... Bunu düşünmek başımı ağrıtmıştı. Fenalaşmak istemiyordum. Yasmin'in beni böyle görmesini istemediğim için onlara gitmesini söyledim.
Onlar ayrıldığında kendimi tuvalete atmıştım ve demin hüzüntünün verdiği stresle kusmaya başlamıştım. Aynada kendime tekrar baktığımda yüz rengim değiştiğini görmüştüm. İyi olmalıydım İzel gelecekti. Elimi yüzümü yıkayıp kendime gelmeye çalıştım. Lavabodan çıkıp tekrar odama geldiğimde Tülay hanımı kütüphanemin önünde görmüştüm.
" Altuğ iyi misin oğlum?"
Tülay hanıma doğru bakarken onu biraz bulanık gördüğümü anlasamda sesimi çıkartamamıştım.
