Koltuktaki yerime gerisin geri yatmıştım. Ama aklımda olan gene o kola kucaklı yakışıklı devdi.
Aklımdan bir türlü çıkmak bilmiyordu. Bir ara sesli buir şekilde bağırdığımı hatırlıyorum ve ardından Chanyeol yanıma koşarak gelip birşeyim olup olmadığını sormuştu. Bu eve geleli daha 1 gün olmasına rağmen sanki benim evimmiş gibi hissetmekten kendimi alamıyordum. Ve sonunda o gece aklımdaki chanyeol ile yerimde uyuya kaldım.
Sabahın ilk ışıkları gözüme dolup uykumu bozarken bende hareket etmeye çalıştım ve büyük bir çığlık bıraktım.
Yaramı unutmuştum bu yüzden hareket etmeye çalışınca yaram acımıştı. Kulağıma ilişen ses merdivenlerden hızla inen birine aitti ve bu tabikide Chanyeol'dü yanıma koşup bana sorular sormaya başladı.
"Baek iyimisin? Neyin var ? Yaran mı acıyor? Kalk! Yeter direttin hastaneye gidiyoruz ?" diyip beni kucaklamıştı bile. Yerden ne kadar yüksekteydim? Sanki bir binanın en üst katındaymışım gibi. Ve burnuma dolan koku. Tanrım bu koku için ölebilirdim Chanyeol'ün kokusu. Tek bir kelimeyle "Harika" bunu sesli söylemiş olmalıyım ki Chanyeol bana garip garip baktı.
"Ş-şey bir şeyim yok benim. Sadece..hareket ederken yaram birazcık...acıdı " nasıl konuşuyordum ben böyle kekelemek ve ben. Normalde cırıldayarak herşeyi adam gibi insan gibi konuşurdum. Noldu birden böyle?.(tamam espiri kabiliyetim çok yüksek tşk ufkdutkdgfulgf) Chanyeol bir şey olmadığını anlayınca beni geri kanepeme bırakmıstı.
Onun kucağındayken hissettiğim koku ve teni Çikolatalı Sufle gibiydi resmen.
Dilimi dudaklarımda gezdirip Chanyeol'e baktım oda bana garip garip bakıyordu. Birden bu ne diye düşündüm. Birbirimizi durmadan garip garip bakıyorduk sanki uzaylıyız biz.
"Chanyeol sana teşekkür ederim...yani beni böyle koruduğun ve benim için...endişelendiğin için. Gerçekten sen çok iyi bir adamsın"
Ona kocaman gülümsedim ve geri yerime sindim.
###CHANYEOL###
Baekhyun'un sesini duyunca aşşağıya koşmuş ve onun için acayip bir biçimde endişelenmiştim.
Onu ne ara kucakladığımı bile hatırlamıyordum. Bana bir sürü şey söylemişti ama ben hiç birini dikkate almadım. Çünkü dikkatim tamamen Baekhyun'un dudaklarına sabitlenmişti. İnce pembe. Tam öpülesi dudaklar. Onu dün gece öptüğüm gerçegini de unutamıyordum. Kalbim maraton koşar gibi atmaya başlamıştï . bunun nedenini merak ettim. Tüm gece boyunca uyuyamwyıp baekhyun'u ve kalbimin neden o şekilde attığını düşünüp durmuştum.
Ve sonra da uyuya kalmıştım. Sabahda baekhyun'un çığlığıyla uyanmıştım. Kafamı sallayıp kendime geldiğimde Baekhyun bana dudaklarını yalayarak bakıyordu.
Alta taraflarımda bir hareketlenme olduğunu hissedip ona gülümsemeye çalıştım.
"Ben...kahvaltıyı hazirlıyim en iyisi."diyip kendimi hızla mutfağa atmıştım.
Mutfakta baekhyun için en güzel kahvaltılıkları hazırlamıştım. Kulağıma gelen kapı sesiyle hemen ayaklarımı sürüyerek kapıya koştum.
Kapıyı açtığımda içeriye bir grup beni itekleyerek girmişti. Tabiki bunlar. Tao,Suho,Lay,Kai,Kyungsoo,Kris,Luhan ve Sehun dan başkaları deildi. Onlara bekleyin diyemeden içeri girip salona gecmişlerdi bile. Kapıyı kapatıp oflayarak peşlerinden salona girdim ve ellerimi belime koyup onlara sinirli bir bakış attım.
Şu anda anneme benzediğimi düşünüyordum. Hepsi koltuklara geçmiş beni izliyorlardı. Buna Baekhyun da dahil.
Konuşmaya başladım "Baylar size içeriye girebileceğinize dair bir şey dediğimi hatırlamıyorum ama. Onuda geçtim beni itekleyip içeriye geçmek ne oluyor? " Sonlara doğru sesim yükselmişti ve baekhyun da bana korkuyla bakıyor gibiydi .
Onun bana öyle bakması beni kendime getirmişti. Ve ordan suho atlayıp konuşmaya başladı.
"Yeol biz yardıma ihtiyacın olur diye glmiştik. Aslında ben Lay ile gelicektim ama bunlarda peşimize takıldı" Suho göz devirip herkeze ölümcül bakışlar yolladı. (O tipnle ne kadar ölümcül bakış yollucaksan jytktuftiug)
Bende normal halime dönüp baek'in yanına oturdum. Herkes birbiri ile sohbet ediyordu. Yada herkez deil diyelim.
Sohbet eden sadece Lay ve Suho idi. Diğerlerini açıklıyacak olursam Kai kyungsoo'nun bir taraflarını elliyordu. Kris Tao'ya onunla bu gece sevişmesi için yalvarıyordu ve son çiftimizi görünce gözlerim kocaman oldu ve Baekhyun'da aynı şekilde onları izliyordu. Sehun Luhan 'nın dudaklarına yapışmış resmen sömürüyordu çocuğu. Ben buna artık dayanamayıp ayağıya kalktım ve ilk olarak Sehun Ve Luhan'ı ayırdım ve hepsini birden ite tepe dışarıya yolladım.
İçeriye girdiğimde baekhyun gözlerini kırpmadan tavana bakıyordu. Benim geldiğimin bile farkında deildi.
BendBende mutfağa dönüp hazırladığım tepsiyi ellerim arasına aldım ve Salona ilerleyip sehpaya bıraktım. Baekhyun'da tavana bakmayı bitirip beni farkede bilmişti. Ona gülümsedim ve onu doğrultup arkasındaki yastıgı biraz kabarttım ve tepsiyi elime alıp kucağıma koydum. Bir insan ilk kez gördüğü birne bu şekilde davranmazdı. Benmi iyi niyetliydim diye düşünmeye başladım ki baekhyun'nun sesi düşüncelerime bir son verdi.
"Ben yiyebilirim chanyeol sende bir şeyler yemelisin seni yemek yerken bile görmedim aç deilmisin? Hem durmadan bana hizmet edip durma. İyileşir iyileşmez sana borcumu ödicem. Böyle yaparak bana kendini daha çok borçlu hâle getiriyorsun."
Benim ağzımdan sadece bir "Ha?" nidası çıkmıştı kendime gelmem bir kaç saniyemi aldı.
Baekhyun eline çubuklarını alıp hazırladıklarımı yemeye başlamıştı. Yüzüne baktıgımda kaşları çatılip gevsiyordu. Bundan yola çıkarak onun elinden çubukları aldım ve ona ben yedirmeye başladım. İtiraz etmeden yemişti tüm yemeğini. Bu seferde o elimden çubukları alıp benim azıma yaptığım yumurta rulolarında tıktı. Biraz şaşırmış olsamda hoşuma gitmişti. Oda gülümsüyordu benim gibi. Beraber bu şekilde kahvaltımızı etmiştik. Elimde olsa baekhyun' u yanımda tutup bırakmamak istiyordum.
Herkez bir gün gider ya şimdi ya sonra
##@#@€@@# BURAYA KADAR OKUDUĞUNUZ İÇİN TEŞEKKÜRLER KISA OLDU BİLİYORUM AMA BÖLÜM ATTIM İŞTE BU ARADA VOTE 20 OLMADAN ARTIK BÖLÜM ATMICAM İYİ OKUMALAR CE YORUM YAPIN İHTİYACIM VAR🙍🙍#@#@#@#@#
