ÜVEY (Düzenleniyor)

5.Bölüm / İntikam Alma Sırası Bende

Bugün günlerden cumartesiydi ve ben bilin bakalım ne yapıyorum? Ah, Aras'la dışarı çıkmak için hazırlanıyorum. Bir yandan gereksiz olduğunu düşünüyor, bir yandan mutlu oluyor, bir yandan da heyecanlanıp geriliyordum. Son ikisini boş verin, bence çok gereksiz.

Üzerime dizleri yırtık, açık renk dar paça bir kot, beyaz bir t-shirt, ve polar bir mont giyindim, ayakkabılarım ince, yüksek topukluydu, saçlarımı ise kendi halinde bırakmış, sade bir makyaj yapmıştım.(multi) Ve hazırım.

"Anne ben hazırım."

"Tamam canım, Aras gelir birazdan."

"O mu almaya gelecek? Gerek yok ki. Nereye gideceksek orada buluşuruz."

"Bende dedim ama Ahmet çok ısrar etti."

Telefonumun titremesiyle açıp baktım.

Kimden: Aras

Aşağıdayım, fazla beklemem iki dakika içerisinde inmezsen giderim.

Ne kadar nazik değil mi ama(!) Anneme döndüm. "Anne Aras aşağıdaymış, ben gittim." Annemin başını sallamasıyla evden çıkıp asansöre bindim ve aşağı indim. Apartmanın dışına çıktığımda Aras, arabasına yaslanmış telefonuna bakıyordu ve beni fark etmemişti. Hafifçe öksürerek geldiğimi belli ettiğim de kafasını kaldırıp bana baktı, ama bildiğin baştan aşağı baktı bana. -fesat time-

Hazır o bana bakarken, bende ona bakmaya başladım, 'baştan aşağı' -sinsi gülüş-

Açık renk bir pantalon, siyah, desenli kazak ve yine siyah bir polar mont giymişti. (multi) Yine 'her zaman' ki gibi 'fazla' yakışıklıydı. Normalde sorun olmaz da, sağlığa zarar be canım. Ama benim değil, diğer kızların. Yoksa Aras'ın yakışıklılığından bana ne? Çok yakışıklı da değil zaten. (ÇARPILDI)

Gözleri tekrar gözlerimi buldu, sonunda.

Sanki şikayetçiydin de(!)

Kes sesini demiştim!

Ok. Pki. Tmm.

"Çabuk bin." demesiyle kendime geldim. Aras çoktan arabaya binmişti. Tabii ki de kapımı açmasını beklemedim, bilirsiniz kendisi odungillerin başında gelir. Odun!

Bende sürücü koltuğunun yanındaki yolcu koltuğuna oturduğumda Aras arabayı çalıştırdı ve sürmeye başladı. Bir süre sessizlik olduğunda sessizliği bozan ben oldum. "Etek giymedim." Bana kısa bir bakış atıp tekrar yola çevirdi gözlerini.

"Seni tebrik etmem mi gerekiyordu?"

Gözlerimi devirdim. "Hayır yani, sonuçta bir bakıma kardeşin olacağım, abilik hisleri bilirsin." Baygın bakışlarını gördüğümde "Ya da bilmezsin." diye düzelterek devam ettim. "Her neyse, sonuçta bana kısa giydiğimde karışacak kişi sen olmalısın. Haksız mıyım?" Cevap vermeden, hatta suratıma bakmadan arabayı kullanmaya devam ettiğinde "Aras?" dedim.

"Ne var?"

"Haksız mıyım diyorum."

"Hangi konuda?"

"Az önce söylediğim..."

"Az önce ne söyledin ki?"

Ne?! Dinlememişti ve ben kendi kendime konuşmuştum. "Of Aras, bir şey demedim!"

* * *

-Esin Gözde-

Canım sıkılmıştı, normalde hafta sonlarını Miray'la dizi falan izleyerek geçirirdik, ama bugün Aras'la dışarı çıkmıştı. Onların ne yaptığını da çok merak etmiştim, gerçi akşam Miray'dan öğrenirim. İyi bir durumda mı, kötü bir durumda mı belli değil. Aras cidden yakışıklı bir çocuk ve Miray onunla aynı evde kalacak, fakat gel gör ki kardeşi olarak. Titreşimde ki telefonumun sudan çıkan balık gibi çırpınmasıyla mesaj geldiğini anladım ve hemen elime aldım.