Ik was er perfect voor...

H.15

'Ik wilde je niet laten schrikken, schoonheid.'

Ik besloot voor deze ene keer niet in te gaan op die 'schoonheid' omdat deze man er toch wel best eng uitzag.

'Wie bent u?', die vervloekte beleefdheid van me ook.

'Kom, je moet naar meneer Moore.', antwoordde de man.

Ik liep voor hem uit terwijl hij zijn hand tegen mijn rug legde om me te begeleiden. Zodra ik zijn hand voel deins ik achteruit. De man merkt het niet en loopt gewoon verder. Overal lopen mensen in deze gang. Allemaal met twee personen. Een persoon zoals ik en een persoon zoals de man bij mij. Wat is dit voor organisatie?

Ik probeer gelijkenissen te zoeken tussen die personen en mij.

Mijn blauwe ogen, mijn lengte, mijn blonde haar. Ze hebben het allemaal. Wat zou die meneer Moore willen met al deze mensen?

We komen bij een tuin aan.

Er zijn mooie bloemen en ik ben verliefd op de geur die ze achter laten. Er komt een vrouw op me afgelopen vanaf de andere kant van de tuin. Ik bekijk haar en trek al snel de conclusie dat ze knap is. Ze heeft gewoon hét ideale lichaam. Snel wend ik mijn blik van haar lichaam af en kijk naar haar gezicht. Ze kijkt me stralend aan, terwijl ik er waarschijnlijk bij sta als een zandzak. Ze knikt mijn bewaker toe, deze loopt vervolgens weg.

'Hoi Isabel, ik ben Rosa, ik ga je helpen de komende tijd.'

e