DAĞ AYISI

**18.Sinir Biyoloji Öğretmeni**

Unutun yazılıları. Kimin umrunda..😎😄

Uykusuz bir günün uykusuz başlangıcına beni yine alarmım kaldırdı. Her gün olduğu gibi. Ben mezun değil direk emekli olmak istiyorum. Her gün okul için erken kalmaktansa bunayıp yataktan çıkamamayı istiyorum.

Hayır halâ çözebilmiş değilim. Milli Eğitim Bakanlığı nasıl olur da bunca yıla kadar ülkenin bütün erken kalkan öğrencilerinin beddualarına karşı ayakta? Çoktan bu beddualara karşı yıkılmış olması gerekmez miydi?

Bu konu hakkında çok düşünmemi uykusuzluğuma yorarak her ne kadar istemesemde yatağımdan kalktım ve kısa bir duşun ardından okul formamı üzerime giydim. Saçlarımı salık bıraktıktan sonra gözüme göz kalemimi çekerek yedi yaşından beri hayatımı sömüren okula hazırlanmıştım. Ne de tanımlayıcı oldu ama. Hayatımız yedi yaşına kadar çok güzel değil miydi sizcede? Sonra okul başladı ve bom! Hayatımız mahvoldu. Bitti. Her şey.

Mutfağa girdiğimde herkes masadaydı. Bende yerime geçip bir şeyler atıştırmaya başladım. Dikkatimi çeken masada nutellanın olmamasıydı.

"Nutella yok mu?"

"Sakın nutella deme bana. Nutella deme sakın bana. Unutmuş değilim yediğin haltları. Yok sana nutella."

"Kusura bakma anne. Nutella yenilmez dolapta saklanır çünkü. Unutmuşum, pardon."

"Marka vermeyelim lütfen."

"Sen bir sus ya." Giray anında susarken gülümsedim. İkizim falan ama çok seviyorum bunu be. Hayatımın yarısı bu benim. Her ne kadar istemediğimi her fırsatta dile getirsem de.

"Ben ne zamandır saklıyorum o nutellayı dolapta haberin var mı senin? Tam bir hafta oluyor. Senin bu yaptığına ayılık denir kızım." Giray kıkırdıyor olsa da ona takmamaya karar verdim. İşine gelmişti tabi hayvanın.

"Ne? Bir hafta mı? Bir haftadır o nutellayı bizden sakladın ha anne? Vay be. Sırf biz yemeyelim diye."

"Ettiğiniz kavgaya bir bakın. Sadece bir nutella için. İstediğiniz bir nutella olsun ya. Kavga etmeyin."

"Ama baba söylesene sende bir şey. Annem neden saklamak yerine çocuklarım da nutellayı çok sever, onlar yesin bunu demiyor? Doğal olarak nutella bulunca da görgüsüzleşiyoruz. Sonra da ayı oluyoruz, iyi mi?"

"Tartışmanızı bölmek istemem ama neden çoğul eki kullanıyorsun Miray?"

"Biz ikiziz. Ben nutella seviyorsam sende sevmek zorundasın. Kes. Bitti."

"Yerken öyle demiyorsun ama."

"İkiz olmak benim sevdiğim şeyleri yemen anlamına gelmez."

"Her neyse. İkiz olmanın anlamını senden öğrenecek değilim."

"Değil mi ama? Bende düşündüm aklının yetmeyeceğini." Giray gözlerini devirerek bir yandan da kolundaki saate bakıyordu.

"Ooo! Okula geç kalmışız. Hadi kalk."

"Arkandayım" deyip Giray gibi ayaklandım. Birkaç dakika sonra arabaya binip okula gelmiştik. Arabadan inerken bir yandan da bahçeye göz gezdiriyordum. Ama kimse yoktu. Anlaşılan fazlaca geç kalmıştık. Sınıfa geldiğimizde Giray kapıyı çalıp içeriye girerken bende arkasından ilerliyordum. Sırama doğru ilerliyorken hocanın sert sesiyle alayla gülümsedim.

"Bir özür dileseydiniz bari." Biyoloji dersimize giren genç kadın bir hocamızdı ve ben şu an ondan gıcık kapmıştım.

"Ben kimseden özür dilemem."