SANATÇI-(Hayat Serisi-1)(tamamlandı)

17. BÖLÜM

Selamun aleyküm :)

Herkese merhaba, inşallah iyisinizdir. Öncelikle özür dilerim. Kusura bakmayın bölüm gecikti. Evde tadilat var ve fazla yazamadım.

Sizden ricam bana destek olmanız, yorumlarınızı ve düşüncelerinizi gerçekten merak ediyorum. Yapılan bir yorum beni çok mutlu ediyor. Gerçekten fazla uğraşıyorum ve kafa patlıyorum. Hayatın hastalığı ile gerekli film bakıyorum ve makale okuyorum. Emeğimin boşa gitmesini istemiyorum...

Hepinize teşekkür ederim. Allah razı olsun. Rabbim hayırlı dualarınızı kabul etsin inşallah. Hayırlı geceler...

Keyifli okumalar...

********

Kulağıma çarpan sesten huzursuz olup gözlerimi açmaya çalıştım. Sesler arada kayboluyor geri kulağımı rahatsız ederek sesler yükseliyordu. Gözlerimi açmaya çaba sarf etmeme rağmen başarılı olamıyordum. Kulağımı seslere kabartıp dinlemeye çalıştım. Ama bu mümkün değildi. Sesler boğuk olarak çıkıyordu ve kimin ne konuştuğunu anlamıyordum. Başımı sağa sola çevirmek istedim ama onu da beceremedim. Kendimle boğuşurken en son zoraki gözlerimi açtım. Gözlerimi alan ışıkla geri hızla kapattım.

Konuşmak için ağzımı açtığımda susuzluktan kuruduğu için açamadım. Gözlerimi açmadan sesimi duyurmaya çalışarak su istedim. Bir ses kulağımın yanından geliyordu. "Uyanıyor, su verin. Su istiyor" dedi sonra ağzıma tutulan bardaktan ezbere gözlerimi açamadan su içtim. Sanki yıllardır su içmiyor gibiydim. Sesin sahibi bana bir şeyler anlatsa da ne demek istediğini anlayamıyordum. Biraz daha uğraştıktan sonra gözlerimi açtım. Başta kişiler bulanık olarak gözükse de sonra netleşmeye çalıştı. Umut'u görmemle ne olduğunu anlamak için ağzımı açtım. Ama sesim çıkmıyordu. Umut hızla yanıma gelerek oturdu ve elimi tuttu.

"Hayat kendini zorlama. Şimdi hastanedesin iyi olacaksın" dedi sesini düz tutmaya çalışsa da titremesine mani olamamıştı. "N-ne oldu " dedim sesimi kendim bile zor duymuştum.

"Şimdilik bir şey belli değil. Sonuçların çıkmasını bekliyoruz " dedi. Bir şeyler sakladığı kaçırdığı gözlerinden belli oluyordu.

Hafızamı neler oldu diye yokladığımda partide olan olaylar, film şeridi gibi gözümün önünden hızla geçti. Ani korku ile elimi karnıma atıp yokladım. "Umut bebeğim, ona bir şey olmadı değil mi? " dediğimde Umut hızla başını yere eğdi. Elimi uzatıp Umut'un bana bakmasını sağladım.

"Umut bana bak, ne oldu? Söyler misin? " dedim. "Ha-Hayat düşük tehlikesi var dedi doktor. Sonuçlar gelir birazdan, o zaman anlarız" dedi gözlerini daima kaçırıyordu. Kapı açılıp içeriye doğum doktoru Asude hoca içeriye girdi.

"Hayat canım kendini nasıl hissediyorsun. Ağrın var mı?" dedi tebessüm ederek.

"Ağrım var ama çok değil. Ne oldu hocam neler oluyor?" dedim merakla gözlerine bakarak. Asude hoca elindeki sonuçlara bakarak bir bana bir Umut'a bakıyordu. Umut telaşla ayağa kalkıp Asude hocanın yanına gitti. "Ne oldu doktor hanım, söyler misiniz?"