SANATÇI-(Hayat Serisi-1)(tamamlandı)

27. BÖLÜM

Keyifli okumalar....

Yorum ve votelerinizi bekliyorum... Bir hatam varsa şimdiden affola...

****

"Hayat"

Hayat kendisine seslenen kişilere döndü. Herkes şaşkınlık içindeydi. Üç sene önce öldü diye bildikleri kız şimdi karşılarında duruyordu. Ali ablasına yaklaşıp ellerini tutup yüzüne dokundu.

"Evet sensin, benim ablamsın, ablam benim" diyerek sarıldı. Hayat tebessüm ederek kardeşine karşılık verdi. Duru olayın şokundan çıkıp arkadaşının yanına geldi. Hayat Ali'den ayrılıp arkadaşına baktı. Onu çok özlemişti.

"Duru canım arkadaşım" diyerek Duru'ya sarıldı. Duru'da arkadaşına sarılıp sevinç gözyaşları dökmeye başladı. Yılların hasretini birbirlerine sarılsalar da asla bitiremezlerdi. Yeliz'de hamileliği yüzünden aşırı duygusal olmuştu. Ağlayarak karnını tuta tuta Hayat'ın yanına geldi.

"Duru izin ver, bende sarılayım"

"Tamam, tamam hadi sarıl"

Duru tebessüm ederek uzaklaştı. Yeliz ağlayarak sarıldı. Karnı yüzünden fazla sarılamıyordu. Hayat hasretle sarılıp Yeliz'den ayrıldı. Elini tutup karnına baktı.

"Yeliz hamilesin, sana çok yakışmış. Çok tatlı olmuşsun. İlk mi?"

Hayatın merakla sorması, kaynanası ve kayınpederinin yanında olan Yeliz'i bir hayli utandırmıştı.

"Şeey... Evet ilk çocuğumuz, Hayat'ımız olacak" dedi kısık sesle.

Hayat tebessüm edip, dolan gözlerini sildi. Babasının yanına gidip sarıldı. Çok özlemişti babasını, en çok ta muhabbetini özlemişti.

"Babam, babacım çok özledim seni" dedi ve babasının gözlerine baktı. Babasının gözyaşlarını silip devam etti." Babacım ne olur ağlama artık, bak ben geldim"

"Ben sevinçten ağlıyorum kızım, hem bana diyorsun ama kendin de ağlıyorsun."

Ekrem beyin tatlı tatlı çıkışması Hayat'ı güldürmüştü. Sonra Ahmet'e gelip baktı. Ağabeyinin korumasını ve şefkatini özlemişti. Ağlayarak Ahmet'e sarıldı.

"Ağabey seni çok özledim. Kimse duymasın ama en çok seni özlemişim"

"Seni duyduk Hayat, fısıldamayı bile beceremiyorsun"

Emrah'ın gülerek Hayat'a takılması herkesi güldürmüştü. Hayat dönüp Emrah'a baktı. Emrah'ın kucağındaki kız çocuğuna baktı. Aynı Duru'ya benziyordu. Yanında duran oğlan ise Emrah'a benziyordu. Emrah'a babalık çok yakışmıştı. Ama baba olmasına rağmen halen muzipliğini kaybetmemişti.

"Emrah yaşlansan bile aynı kalacaksın. Asla değişmeyeceksin"

Gülerek Emrah'ın yanına geldi. Kucağındaki kızı alıp sevmeye başladı.

"Duru bu aynı sen, adı ne kızının"

"Atya" diye atladı Asya. Hayat dişleri gözükecek şekilde güldü.

"Ay ben seni yerim yaa, Atya diyen dilini ısırırım. Sen ne tatlı şeysin" diyerek öptü.

"Peki kardeşinin adı ne"

Asya Hayat'ın sorusu üzere babasına baktı. Kardeşinin adını diyemiyordu. Emrah gülerek Hayat'a baktı.

"Atilla, Asya kardeşinin adını diyemiyor. Gördüğün üzere ikisi farklı olsa da, aslında ikizler. Asya ilk önce doğdu."