Broken Home » LH

~9~Attack

I'M IN LOVE WITH THAT PIC☝☝☝ HE'S SO PRETTY

*2 weken later*

June POV

Het is lastig om verliefd te zijn , op iemand die je niet kan zien. Die je soms wel kan horen, maar niet in je armen kan nemen als je het moeilijk hebt in tijden als deze. Het is zo moeilijk om te dromen over hem, en dan wakker te worden zonder dat het echt was. Maar zo is het, en er is niks aan te veranderen. Ik ben nou eenmaal verliefd op Luke Hemmings.

Ik fiets op straat op weg naar huis. Ik woon dichtbij school, ik hoef maar een paar minuutjes te fietsen. Ik wil de buitenlucht diep inademen maar het gaat niet. Opeens word ik super benauwd. Ik stop even aan de rand van de weg om op adem te komen. Maar het lukt niet. Naarmate ik het meer probeer, hoe erger het word. Ik haal piepend adem. Het gaat steeds moeilijker. Uiteindelijk word het zwart en knal ik op de grond.

Luke POV

'Dit is de voicemail van June. Spreek wat in na...' Ik smijt mijn telefoon op het bed. Ze neemt steeds niet op, ze reageert niet op de appjes en is al een hele middag niet online. Waarom ik zo chagrijnig ben, komt door die rot medicijnen. Ik besluit maar TV te gaan kijken. Er zijn wel leuke programma's. Maar al snel is het afgelopen. Ik zapp door naar het nieuws. 'Op de Veenweg is een meisje op straat gevonden. Ze lag op de stoep, het is een jong meisje van een geschatte leeftijd van 16. Ze was een hele poos buiten bewustzijn geweest en naar het ziekenhuis gebracht, waar ze al langer heeft gelegen. Dokters zeggen dat ze een aanval heeft gehad dat te maken ha met haar longkanker' meldt een verslaggever. Oh fuckzooi. Als het meisje duidelijker in beeld is zie ik het, wat ik al dacht; June.

Ik schiet mijn bed uit naar het raam, ik kan een ambulance binnen zien rijden. Ik ren naar beneden naar de spoedeisende hulp. Daar zou ze binnen moeten worden gebracht. En even later word een brancard met die arme June erop naar binnen geduwd. Ze ziet er zo kwetsbaar uit. Ze krijgt net als ik eerst een kapje over haar mond en neus. Ik vind het zo zielig voor haar. Hopelijk heeft ze geen pijn.

Ik blijf met mijn handen tegen het raam staan kijken. Ik kan alleen schimmen zien, het glas is geblindeerd. Ik tel zo een twee drie dokters, een vrouw, en nog een spastische vrouw die er vervolgens uit word gestuurd. 'Sorry mevrouw, als u niet stil bent kunnen wij ons werk niet doen' zegt de dokter. De vrouw ploft woest op een stoel en kijkt me kwaad aan. Nou, als dat haar moeder is heb ik medelijden met haar.

Als ik weer in mijn kamer ben neem ik een douche. Daarna neem ik een kijkje in de spiegel. Mijn haar zit niet als het had moeten zitten, dus ik wrijf het met een beetje gel weer in model. Vandaag krijg ik geen behandelingen, dus ik heb lekker me eigen dagje.

Mijn dag is zo saai. Na een lange tijd vervelen besluit ik maar naar buiten te gaan. Het is heerlijk weer, de zon schijnt, de lucht is blauw....

Ik plof op een bankje in de zon. Ik kijk naar de ingang waar steeds ambulances in en uit rijden. Bereid je voor; denk ik. Je wilt hier niet zitten.

A-N

Oké dit was echt slecht.
En kort

200 READS IN ÉÉN WEEK, DAT IS TOCH FCK CRAZY VOOR EEN MEISJE DAT NOG NOOIT EEN SUCCESVOL BOEK HEEFT GESCHREVEN??? DANKJEWEL EVERYONE!

XxxS