Broken Home » LH

~15~Home

Luke POV

6:15 vrijdagavond
Vanmiddag ben ik opgehaald door mijn ouders. Eindelijk weer thuis. Ik heb al niet meer bijgehouden hoelang ik in het ziekenhuis ben geweest. Morgen ga ik naar June toe, en haar ouders ontmoeten. Ik ben benieuwd. 

Ik ga Ash maar bellen. Ik verveel me toch. 

Pieeep......piep......'Hai, met Ashton' hoor ik Ashton zeggen. 'He man' zeg ik. 

'He Luke' 

'Hai'

'Hoi'

'Hee'

'eh, Hiaa'

'Doei. Oke tf is dit voor gesprek' zeg ik en begin te lachen. 'You're right. Maar beter dan die standaard; ''hoi, hoe gaat het, goed met jou, ook goed, mooi zo''gesprekken' zegt hij. 

'I know'

'Trouwens, waar zit je. Ik kan je niet vinden' 

'I'm back home, bitch' zeg ik grijnzend. 

'Oh. Ik mag morgen naar huus' zegt Ashton. 

'Nice man. Moet je dan ook nog terugkomen?' vraag ik. 'Een keer, dan gaat het gips eraf' zegt Ash. 

'Mooi, dan kunnen we eens chillen' stel ik voor. 'Ja, gaan we snel een keer doen. Hoe is het met June?' zegt Ash. 

'Ik denk wel goed' grinnik ik. 

'Oke, haha. Maar ik word geroepen voor het eten, dus ik ga maar. Bye Luke' 

'Later' zeg ik en hang op. 

***

Wiebelend op mijn voeten sta ik dan voor de deur. Ik druk op de bel en kijk even om me heen. Het huis ziet er gezellig en groot uit, de tuin is vrolijk. 'He Luke' Ik draai me om naar de deur. 'Hi'  zeg ik en geef June een knuffel. Ze heeft een pet op dit keer. June laat me binnen en ik loop achter haar aan de woonkamer in. June's ouders zitten op de bank. Als ze ons zien legt haar moeder haar telefoon weg, en haar vader zijn krant. 'June, wie heb je bij je?' vraagt haar moeder. 'Mam, pap, dit is Luke. Mijn vriendje' zegt June en pakt mijn hand vast. Ik glimlach naar haar en loop daarna naar haar ouders toe. Ik schud ze de hand. 'Luke' zeg ik. 'Maria' zegt de vrouw. 'Peter' zegt haar vader. Ik glimlach.

'Leuk je te ontmoeten' zegt Maria. 'Insgelijks' zeg ik terug. Daarna sleurt June me mee naar haar kamer. 'Mooie kamer' zeg ik vol verwondering. Het is niet wat ik verwachtte. 3 van de 4 muren zijn blauw, de andere is grijs met blauw en witte tekst. Op een van de blauwe muren hangen allemaal post-its met allemaal woorden erop. 'wow' zeg ik en kijk ernaar. Er staan simpele woorden op, als 'respect', 'begrip', en 'verscheuring'. 

'Wat betekent dit?' vraag ik. 'Tja. Belangrijke dingen uit mijn leven. Wat er is gebeurt en wat ik voelde.' zegt June. Ze denkt even na en trekt dan een bureaula open, haalt er een blok met post-its uit en grist een pen van de tafel. Drie seconden later staat het woord 'opvulling' erop en ze mept het op de muur. Ze komt naast me staan. 'Jij bent de opvulling Luke. Je vult de leegte die in mijn hart was'. Ik glimlach en kan het echt niet laten. 

Ik duw mijn lippen op die van haar, die zachte roze lippen, die zo goed smaken. Mijn voorhoofd raakt de hare, haar pet valt bijna van haar hoofd. Mijn handen leg ik op haar heupen, haar handen liggen in mijn hals. Ze opent haar mond een beetje en haar tong glijd naar binnen. Mijne en hare glijden over elkaar heen. Haar ene hand klimt naar boven en trekt lichtjes aan mijn haar. Mijn hand glijd naar beneden, en ik knijp zachtjes in haar kont. 'L..Luke' mompelt ze tegen mijn lippen. Ik glimlach door de kus heen. Ik verbreek de kus en til haar in bridestyle op en ga zelf op haar bed zitten, waarna ik haar  op mijn schoot zet. Mijn handen glijden onder haar shirt naar boven. Ze haalt zwaarder adem. 'Luke' kreunt ze. 'Te snel?' vraag ik. Ze knikt, ik trek mijn hand terug. 'Sorry' verontschuldig ik me. 'Geeft niet. Ik word zo gelukkig van jou' fluistert ze.  'I don't know what to do without you' zeg ik.

'Luke...' zegt June zuchtend. 'Wat is er?' 'Ik hou zoveel van je' zegt ze tevreden en knuffelt me. Ze kan zo goede knuffels geven. Ik druk een kus op haar hoofd. 'I will be there for you' zeg ik haar.

'Zullen we wat gaan doen?' stel ik voor. Ze knikt. 'Ja, maar ik moet wel rustig aan doen' 'oké' zeg ik en sta op. 'Wandelen?' vraagt June. 'Prima'.

June POV

Een uur hebben we gewandeld. Nouja, Luke heeft gelopen en ik heb op zijn rug gezeten, groot en deels van de tijd. En het mocht gewoon. Hij liet het gewoon toe. Ik heb een aantal keer gevraagd of het wel ging, hij zei  van wel.

Na het eten zegt Luke. 'Zullen we een film kijken' Ik knik instemmend. We rennen naar boven en Luke springt meteen op het bed, wat me aan het lachen maakt. 'Welke doen we? Geen horrorfilm alsjeblieft' smeek ik. 'Als het ook geen meidenfilm is, oké' zegt Luke simpel. Ik haal mijn schouders op. Ik zet Netflix aan en we zoeken een film. 'Footloose?' vraag ik als ik de beschrijving lees. Het gaat over dansen. Luke knikt en schuift op op mijn bed zodat ik er ook bijpas. Ik gooi de gordijnen dicht en ik plof naast Luke neer. De laptop leg ik op onze schoot neer en het begint. 

Bij het begin van 20th Century Fox begint Luke mee te zingen: 'da da da...da da da da da da da da da da....da da da daaaaaaaaaaa' zingt hij. Ik heef hem een stompje in zijn zij, en moet hard lachen. 'Je lijkt net een klein kind Luke' Luke kijkt me aan een gromt. 'Maar wel mijn klein kind' zeg ik daarna en geef hem een kus. Ondertussen is de film al begonnen. Het begint al meteen met allemaal dansende voeten. Luke begint met zijn bovenlichaam mee te swingen. Waarom ziet dit er zo grappig uit. Alweer moet ik lachen.

'Luke, je kwijlt' zeg ik als er een twerkend meisje in beeld komt. Luke doet meteen zijn mond dicht en glimlacht naar me. 'Ik zie jou dat ook wel doen. Op mijn schoot' grijnst hij. Ik rol met mijn ogen 'Vies mannetje' lach ik. 'Ooit he' zegt Luke. 'Ooit doe je dat vrijwillig' grijnst hij en drukt een kus op mijn wang. Daarna kijken we weer verder. 

Als de film is afgelopen ziet lig ik met mijn hoofd op Lukes schouder. 'Kan je niet blijven?' vraag ik hem. 'Tuurlijk. Moet ik het alleen even zeggen tegen mijn ouders, en jij tegen de jouwe. Hoe laat is het?' 'Kwart over 9' zeg ik. 'June, bedtijd' lacht Luke. Ik geef hem een trap, hij kreunt binnensmonds. 'Sorry' grinnik ik. 

'Mam' zeg ik als ik beneden kom. Mijn moeder kijkt op. 'mag Luke blijven slapen?' Ze denkt even na. 'Ja, is goed hoor. Moet hij dan zijn spullen nog even ophalen?''Luke, moet je je spullen nog halen?' vraag ik aan Luke die de trap af komt gelopen. Hij haalt zijn schouders op. 'Ik heb niet zo veel nodig.' 'Oke, dat kan dan wel. Maak het niet te wild' zegt mijn moeder. Ik zucht. Moeders... Achter me hoor ik Luke grinniken en grijnst naar mij. 'Oke, dankje' zeg ik tegen mijn moeder en we lopen de trap weer op. 

Luke trekt me op zijn schoot. Ik probeer te ontsnappen, maar Luke is zo sterk. Hij geeft kusjes in mijn nek. 'Luke' roep ik terwijl ik me los probeer te worstelen. 'Het zal niet de laatste keer zijn dat je mijn naam schreeuwt' fluistert Luke. Ik begin te lachen. 'Jij denkt ook maar aan 1 ding he?' Hij knikt. 'Aan jou' 

A-N

Lang deel, hehey

Hee peepz,

Wie weet er een leuke shipname? I need it. 

Doei xS