Προσπάθησα να τους ξεφύγω, να γλιτώσω.
Πάλεψα να απομακρυνθώ και να τους αποφύγω.
Μα διψούσαν για αίμα.
Ζητούσαν και άλλο.
Μου πήραν τα πάντα.
Με καταράστηκαν.
Τώρα είναι η σειρά μου να πατήσω σε αυτό τον κόσμο.
Μα όχι σαν άνθρωπος.
Σαν αθάνατη ψυχή.
Αναμνήσεις γλυκές περνούσαν μπροστά από τα μάτια μου και ομόρφαιναν τις τελευταίες μου στιγμές. Κάθε δάκρυ, έθαβε και ένα όνειρο. Κάθε ουρλιαχτό, χάρασσε αυτά που έχασα. Τα μάτια μου είχαν θολώσει. Δεν έβλεπα καθαρά, μα καλύτερα. Ήταν προτιμότερο να μη βλέπω τι γινόταν. Δεν ένιωθα τίποτα. Ένα κενό ήρθε και πλάκωσε την καρδιά μου και το κορμί μου. Την στιγμή που η τελευταία μου ανάσα, βγήκε βίαια από το στήθος μου, ήξερα πως όλα είχαν τελειώσει. Άπλωσα το αδύναμο χέρι μου προς τις δυο μορφές που σχηματίστηκαν μπροστά μου. Χαμογέλασα αχνά και ένας λυγμός ξέφυγε από τα χείλη μου. Ο επιθανάτιος ρόγχος. Άνοιξα τα δάχτυλά μου, προσπαθώντας να φτάσω τις μορφές. Μα μόλις τις ακούμπησα, διαλύθηκαν σε ένα σύννεφο καπνού. Ένα σύννεφο ενός κατάμαυρου καπνού. Η μυρωδιά της φωτιάς έκαψε τα μέσα μου και με έκανε να βήχω. Το χέρι μου πιτσιλίστηκε με αίμα. Τα μάτια μου γούρλωσαν και το κεφάλι μου έπεσε πίσω στη πέτρινη τράπεζα. Τα βλέφαρά μου έκλειναν από μόνα τους. Δεν ήθελα να χαθώ ακόμη. Μη με αφήνεις από τώρα. Μη φεύγεις. Σε παρακαλώ!!
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Με αυτή την φράση στο στόμα, άνοιξα τα μάτια μου διάπλατα. Σκοτάδι παντού. Η ανάσα μου βαριά και οι χτύποι της καρδιά μου δυνατοί και γρήγοροι. Έστρεψα το κεφάλι μου στο πλάι και είδα τον σύζυγό μου ξαπλωμένο δίπλα μου. Το κορμί του με κάθε ανάσα, ανεβοκατέβαινε ήρεμα και σταθερά. Αναδεύτηκε και ανοιγόκλεισε τα μάτια του. Ήρθε πιο κοντά μου και πέρασε το χέρι του πάνω από την φουσκωμένη κοιλιά μου.
"Άσχημο ταξίδι;" ρώτησε και η βραχνή φωνή του, η βαθιά εκείνη που με έκανε να τον κοιτάζω μαγεμένη, έφτασε γλυκιά στα αυτιά μου.
"Πολύ." απάντησα.
Ο Κάιλαν, ανασηκώθηκε στηριζόμενος στον ένα του αγκώνα και έφερε την ζεστή του παλάμη στο μάγουλό μου. Γύρισα και τον κοίταξα, απολαμβάνοντας αυτή μας τη στιγμή.
"Ξέρεις πως όσο είμαι εγώ εδώ, δε θα αφήσω να πάθεις τίποτα. Ούτε εσύ, ούτε το μικρό θαύμα που κουβαλάς μέσα σου. Θα σας προστατεύσω, αγαπημένη μου γυναίκα." συνέχισε και φίλησε το μέτωπό μου, στέλνοντας μια απερίγραπτη ζεστασιά σε όλο μου το κορμί. Ένιωσα το μωρό να κλοτσάει ελαφρά την κοιλιά μου και μόρφασα από αυτή του την πράξη. Ο Κάιλαν με κοίταξε αγχωμένος, μα του έσφιξα δυνατά το χέρι.
