Boyfriend Corp. Book 3 : After Happily Ever After

Chapter 5 | I Need Your Sofa

Chapter 5 | I Need Your Sofa

Nagtatampo si Aljie nang umalis ako sa bahay. Weekend pero hindi kami makakaalis. Hindi naman sa ayaw ko siyang kasama, ang problema kasi... ayokong mag-stay sa bahay. I'm not ready to face her yet. Of course, Aljie gave me the loneliest frown he could do. Those big eyes and small pouty lips helped a lot and lucky for me, I managed to resist that cute boy. Oh, did I ever mention na kasama niya si Papa na nakasimangot sa 'kin bago ako umalis? It was tough.

We share the same eyes and nose. Mas manipis ang labi niya, straight ang buhok at mas maputi siya kumpara sa 'kin. Madalas napapagkamalan siyang babae dahil maliit siya para sa edad niya. Payat pa. Mixture siya ng ugali nina Mama at Papa. Striktong makulit.

Andito ako ngayon sa Batangas and I think I'll be staying here for a week or two. Aside from knowing that it'll be easier for me to get to Art Stuff, wala na akong makitang benefit doon. Batangas doesn't amuse me anymore.

Dumaan muna ako sa mall para makapag-groceries dahil may hiya rin naman ako sa may-ari ng bahay na pupuntahan ko. Hindi ko pa nasasabing pupunta ako pero alam naman niyang para akong mushroom na sumusulpot sa labas ng pintuan niya—And I found myself staring at a drink that I think I haven't tried in ages.

"A bottle won't hurt I guess." Kinuha ko yung isang bote ng Gatorade. I wanted to get a different color pero yung kulay blue lang talaga ang gusto ko from the selection. And yep, I don't know what's happening and I'm really tired of thinking.

Dumiretso na agad ako sa apartment niya matapos kong mamili. I didn't bother to knock. Kinuha ko ang phone ko at tinawagan siya. Hindi pa siya nakakapagsalita ay inunahan ko na siya, "Pintuan."

"You're kidding me, right?"

That's odd.

Kumatok ako para bigyan siya ng confirmation na nandito talaga ako sa labas ng apartment niya. It took a while bago niya ako pinagbuksan. Halos tatlong buwan na kaming hindi nagkikita pero naninibago pa rin talaga ako kapag nagpapaikli siya ng buhok.

"I need your sofa." Papasok na sana ako pero pinigilan niya ako. Mabilis siyang lumabas at sinarhan ang pinto na para bang meron akong dapat hindi makita sa loob.

"Hi, Gab. Long time no see." Bigla niyang kinuha ang bag at pinamili ko sa kamay ko. "You can't stay here."

"What?" Naglakad siya sa hallway, papunta sa elevator. Nataranta ako bigla. "Why?"

"I'll bring you somewhere else."

"Bakit? Dahil may babae ka sa loob? Para namang may pake ako!"

"No. Lalaki." Dirediretso siyang pumasok sa loob ng elevator.

"Iba na ang taste mo?" nagulat ako nang bigla niya akong tuktukan. "I'm sure he won't mind if I'm there. Kaibigan mo naman ako, 'di ba?"