Jealous
Ilang araw na kami nag-sstay dito siguro limang araw na ata? Hindi ko na nabibilang. Siguro sa sobrang nag eenjoy ako hindi ko napapansin ang bilang ng araw. Kung limang araw nga kaming nandito edi isa ito limang mga masasayang araw.
Dahil masaya naman talaga.
Ewan ko kung bakit pero ang saya ko. Ang saya saya ko.
"Alam niyo ewan ko ba kung gusto niyong mag stay talaga ng tatlong linggo dito at hindi niyo ko hayaang magcleebrate ng birthday kasama si Robi no?" Komento samin ni Gretchen. Natawa ako at medyo naawa, sa loob ng limang araw wala kaming ibang ginawa kung hindi magkulitan ni Kiefer. Minsan nga ay naoout of place o naiinis samin si Gretchen dahil hindi namin inaayos ang totoong purpose namin sa workshop na ito. "Hanggang ngayong thailand gymnastics padin tayo, grabe kayo."
Sa loob ng limang araw dalawang bansa palang napag aaralan namin. Tapos ang ang singapore, ngayon naman japan. Sabi nga ni Gretchen ay dapat kahapon palang naka apat na bansa na kami pero ano bang magagawa ko--namin? We're enjoying each other's company and that's all that matters.
Gusto kong sabihing why not. Pero malamang maiinis yun. "Inaayos naman namin ah?" Sagot ni Kiefer.
Umirap sakanya si Gretchen. "Sige nga, sino ang star player ng basketball team sa thailand?" Tanong niya.
"Si Dao Ming Su!" Sabi ni Kiefer at tumawa ako ng malakas. Pero napahawak pa siya sa baba niya saglit at parang nag isip. "Parang mali ata yun eh, Aly sino ba sa tingin mo?" Sabi niya at tinangala ako na nakahiga sa lap ko.
"Oh, Alyssa. Sino?" Binalin ni Gretchen ang tingin sakin na parang ako nalang ang inaasahan niya sa workshop na ito.
Ngumiti ako at di mapigilang tumawa. Ano ang isasagot ko? Kasi hindi ko talaga kilala kung sino eh. Napakamot ako sa ulo ko at tinignan ang mukha ni Kiefer na natatawa. " Mario Maurer ata eh." Sabi ko at sabay kami ni Kiefer na tumawa.
Nakita ko naman ang pag bagsak ng balikat ni Gretchen. She's frustrated but she cant help but smile. Alam kong hindi siya kj at alam niyang nag eenjoy kami. For the past five days wemre always having session pero walang nangyayare sa session na yon. Kaya nga pag tumatawag si Mrs David sakanya at kinakamusta kami natatawa nalang kame ni Kiefer sa reaction ni Gre na hindi alam ang pwedeng sabihin. She cant tell that we're having a lot of fun and tend to forget our intension here.
"Hay, wala na kayong pag-asa." Pagsusuko ni Gretchen.
Tumayo naman sa lap ko si Kiefer at ngayon naman sumandal sakin. "Alam mo kasi Gre, diba sabi mo hosting is not scripted. You tell what you see. Kaya naman Im sure kapag sa asean we can do this."
Sumandal naman si Gretchen at minasahe ang ulo. "Edi kung ganun, bat pa tayo nandito diba?" Tanong niya.
Napatingin ako kay Kiefer waiting him to answer. Pero bigla nalang niya hinablot ang kamay ko at marahang hinawakan iyon. We're like holding each other's hands. Nanlamig ako. Bakit niya hinawakan kamay ko? "Eh kasi we're here to fix something, alam mo yun Gre." Sabi niya na parang hindi ko naman maintindihan.
Tumango si Gretchen in defeat. "This is too much favor, Kief. You owe me one." Gretchen winked at him before leaving the entertainment room.
Tinignan ko ang mga kamay niya na nakasiid sa mga kamay ko. "What was that?" Tanong ko.
Ngumiti siya. "Holding your hands." Simpleng sabi niya.
"No. You and Gre. I don't get it." Sabi ko.
