Let The Games Begin

Chapter 33: Magic

V A N N E S S E ' S   P O V

"You'll find out soon"

"You'll find out soon"

"You'll find out soon"

What the hell is the meaning of that? Dalawang araw na kaming nagte-training. And I can say na nagimprove nga talaga kami.

Zara and Margs can shoot kahit na hindi nila tinitignan ang target. Basta ba makita nila sa peripheral view nila. Darcey is trying to break things. Naiinggit daw siya kay Layla. Si Layla naman, she's really working on her stamina. Madalas ay kinakalaban niya si Rile. If I know, inis lang talaga siya kay Rile kaya siya nagaaya ng match. Pero sabi niya, ayos na daw sila... hay! Ewan ko ba kung anong status ni Layla at Rile. Si Lexi naman, she's trying to shoot with the help of Margs and sometimes Owie. Magaling na daw siya sa mga sparring kaya gusto niyang gumamit ng weapon. At ako naman? Nag-aaral. Wow, right? Wow! Nag-aaral.

Nag-aaral akong gumamit ng dalawang swords sa magkabilang kamay. Minsan kasi, hindi ko macontrol ng maayos ang left hand ko. I'm also trying to shoot pero hindi talaga kami friends ng shooting. Swords lang talaga ang tumatanggap sa akin.

Minsan, kapag pagod ako, I'm reading some logics. Mahilig kasi ako doon.

"Vannesse Kahn! Nakaupo ka na naman dyan!" Sigaw ni Margs. Naging clown na yata si Margs dahil pinaglalaruan niya ang mga baril niya. Para siyang nasa circus na pinapaikot ang mga baril at ang una niyang mahawakan ay ipuputok niya tapos ihahagis ulit paikot at kukunin ang sumunod na baril para iputok. But it's amazing. Ang bilis ng kamay niya.

"I'm tired-" hindi pa ako natatapos nang sumabot si Zara. Palibhasa kasi wala sila sa likod ng bahay ni Harper kaya sila nanggugulo dito.

"You're always tired. Why?" Tinaasan pa talaga ako ng kilay ng bata.

"I don't know. I feel... nah! Nevermind." Hindi ko na tinuloy ang sasabihin ko. Honestly, I don't really feel tired. My body feels like, it wants to boost something which is I totally don't understand. And there is really a weird thing flowing beneath my veins. Nakakapanibago. Pero... no! I don't understand my body anymore.

Tinaasan nila ako ng kilay at saka bumalik na lang sa pagte-training.

Kung itanong ko kaya si Ace kung anong ibig niyang sabihin sa "you'll find out soon" niya? Feeling ko kasi may alam siya sa nangyayari sa katawan ko.

Just on time, I saw Ace with Peter talking at the corner. Tuma-tango tango lang si Ace.

Wait?! May nahanap na kaya silang path kung saan namin matutunton si Harper?

Nabuhayan ako sa iniisip ko.

I want to listen to them but I obviously can't so I need to wait.

Maya-maya pa ay nakita kong umalis na naman si Peter at naglakad si Ace sa shooting target niya kanina na para bang walang nangyari. Kumunot ang noo ko at dahan-dahang sinundan si Ace.

"What do you need?" Nagulat pa ako nang magsalita siya pero nakatalikod siya sa akin. Maybe, he sensed that someone is walking towards him. Pero extraordinary lang naman ang nasesense ng mga Healer-born, hindi ba? Whatever.

"I just wanna ask if-" natigil ako nang pangunahan na niya ako.

"It's not about Harper. Wala pa rin silang nakukuhang path kung nasaan siya." At saka siya biglang bumaril na medyo ikinagulat ko pa dahil siya ay nakatakip na sa tenga samantalang ako ay katabi niya na walang takip sa tenga. Sometimes, he's doing selfish acts.