Merhaba Arkadaşlar..
Ben Bahar.
Bu benim ilk kitabım olacak..
Bu yüzden biraz heyecanlıyım :)
İlk kitabım olduğu için hatalarım olabilir :)
Anlayışla karşılar , hataları görmezden gelirseniz eğer ;
daha zevkle okuyacağınızı düşünüyorum :)
Rüzgârın savurduğu kumral saçlarım ve mavi gözlerimle güzel gözüküyordum.
Bugün okulun ilk günü olmasına
rağmen heyecanım geçen seneki gibi değildi.Bu sene üniversite 2'ye başlamış ve mimarlık bölümü okuyordum. Evet geçen sene çok heyecanlanmıştım; çünkü ailem üniversitenin kapısından geçmemiş insanlardı. Ha aile demişken, aile değil. Anne ve baba. Çünkü ben bize aile gibi kutsal bir kelimeyi yakıştıramıyorum.
Annem ve babam kültür ve medeniyet nedir bilmezlerdi. Ama üzgünüm ki ailemi kendim seçemiyorum ve bu durumda yapabileceğim bir şey yok.
Tek yapacağım kendi hayatımı kurmak ve bu hayatı elimden geldiği kadar güzel kılmak. Önümden çıkan engelleri çiçeklerle süslemekti yapabileceğim tek şey..
Çocukluğumdan beri zengin bir insan olmak isterdim. Çünkü bilirim ben maddi sıkıntıyı, çok iyi bilirim. Arkadaşların kafeye giderken "işim var gelemem." ne demek iyi bilirim. Sırf canının çekmemesi için lokantaların önünden geçmemek nedir, iyi bilirim. Okulun istediği paraları ailene yük olmamak için harçlıklarınla toplamak nedir bilirim.
Ve mimarlık bölümüne puanım yettiği için bende mimar
olmak istemiştim..Her şey çok kötüydü. Ta ki karşıma kas yığını öküz (!) çıkana kadar. Ben orada otobüs beklerken çocuk sürekli bana bakıyordu.
Bu lanet otobüs de gelmek bilmiyordu.
İsterseniz size kendimi tanıtabilirim..
Ben mi?
Sıradan ,normal bir insanım işte.
Gelen gelmiştir,giden gitmiştir kafasındayım.
Ne olana ne de ölene üzülürüm.
Aşk mı?Saçmalamayın..Aşk diye bir şey yoktur.
İnsanın aklını karıştıran,sevdiren , üzdüren...Falan filan.Saçmalık!Sizce böyle bişey mümkün mü? Madem insan iradeli bir varlıksa soyut bir kavramın ona kendine has olmayan davranışları yaptırması inanılır gibi değil. 'Aşk güçsüz insanların tutsağıdır.'
Aşka inanmam.
Aşkla birlikte değişen insanlara inanmam.
'Olmadığım biri olarak sevilmektense ,olduğum biri olarak nefret edilmek daha güzeldir' diyenlere hiç inanmam.
Kendini beğenmişlere hiç mi hiç inanmam.
Ben inanmam.
Tanrı hariç hiç bir şeye inanmam. Dine inanmam
Tabiri caiz ise ; inançsızım.
Sorun şu ki; inanmaya da inanmam.
Saf biriyim.
Şu ana kadar ne sevgilim oldu , ne sevdiğim..
Annem , babam ve ben 1 evde yaşıyoruz.
Ve benim bir kız kardeşim yok!!
Hayatım boyunca hep bir kız kardeş istedim.
Keşke bir kardeşim olsa...
Dakikalar geçti , çocuk karşıda durmuş öylece bana bakıyordu.
Ama bu çocuk farklıydı. Nasıl bilmiyorum ama farklı. Abartılacak derecede yakışıklı değildi ama birşey vardı işte. Bir farklılığı vardı. Saçları kumral ve dalgalıydı. Gözleri ise-
Ah siktir. Bu gözler..
En son yanına gidip konuştum.
"Ne bakıyosun be iki saattir?Açıkta birşey mi gördün!"
Gözleriyle t-shirt ' ümü işaret etti.
"Ahh yapma ama Çağla Duman .Üniversite 2 ye gitmene rağmen hâlâ kendini toplayamıyorsun.Çok ayıp" dedi alaylı bir ses tonuyla
"Sen topla kendini top!!"
Deyip ilerledim .
Şu an söylediğimin ne kadar saçma olduğunu düşünüyorum da...
Evet bayağı bir salakça oldu bu.
Dediklerini tekrar ettim.
Ş-şimdi bu ukala pislik beni nereden tanıyor?Daha önce onu hiç bir yerde görmemiştim..
Parmağımla onu işaret edip konuşmaya başladım.
"Seenn.Beni nerden tanıyosun bee ! "
" Mucizeler diyelim" dedi ve uzaklaştı..
Bu neydi şimdi?
Ama bu çocuk fazlasıyla yakışıklı değildi . Koyu kumral saçları ve ela gözleri ile sıradan (!) gözüküyordu..
"Peki , görüşmemek üze-" cümlemi tamamlayamadan o gitti ve bana bakmadı bile.
Her neyse sorun değil ..
Neden görüşmemek üzere demiştim ki?
Zaten onu bir daha nerede görebilirdim?
Saçmalık!
===
