When A Sadist Meets A Gay (BoyXBoy) #COMPLETED BK. II

WASMAG 7: Signs

Nacucurious ba kayo sa title ng chapter na to?

Hehe abangan nyo na lang.

Dedicated po ito kay mrkshnhtn at kay CeeCee_28 na first ever followers ko dito sa world of wattpad.

And, I specially dedicate this chapter kay Rudeboy22. Hehe ang cool nyo po talagang kausap kuya. Basahin nyo rin po story nya ah! Yun lang po.

P.S. yung iba pong user, idededicate ko na lang po yung mga next chpaters sa inyo. Okay?

"It was rare, I was there. I remembered it, all too well..."

NIKE'S POV:

Nagising ako sa isang kuwarto. Kwarto namin ito ni Konan.

Matagal tagal na rin pala kami rito. Mag dadalawang buwan na. Alam nyo ba kung bakit? Kasi were formally married.

Sa US kami pinakasal. Kasi alam nyo na, hindi pa naman tanggap ng mga tao sa lipunan ang same sex marriage o ang pagiisang dibdib ng dalaeang magkaparehong kasarian.

Sa dalawang buwan na iyon, masasabi kong napakaganda ng naging buhay ko. Napakaswerte ko sa asawa ko at masasabi kong napakaswerte nya rin sa akin.

Hinding hindi ako nabibigong pakiligin at pangitiin sya araw araw. Syepmre sya rin naman.

Sya ang cook, housewife, maid, at lahat lahat na sa bahay na ito. Hindi kasi sya nagpakuha ng maid dahil nga daw sa magastos kesyo nakakaabala pa raw at kaya nya daw naman.

Haisst. Pinabayaan ko na lang. Mahal ko naman eh.

Wala pa ring nangyayari sa amin. Kahit tanungin nyo pa sya. Pramis! Peksman!

Eh sa ayaw nya pa eh. Hahaha. Hindi ko naman pinipilit.

Bumangon na ako at inayos ang kama namin. Wala na sya sa tabi ko at alam kong nasa baba na sya at nagluluto ng breakfast namin.

Palagi nya kasing ginagawa eh. Ang sweet nya no? Syempre asawa ko yan eh.

Pumunta na akong banyo at naghilamos na. Gwapo ko talaga. Hahaha joke lang.

Bumaba na ako.

Nakita ko namang may mga pagkain na sa hapag pero nakapagtataka eh wala sya.

Hay. Don't be paranoid. Andyan lang yun! Ang sabi ng kabilang side ng utak ko.

Tinawag ko ang pangalan nya. "Konan? Baby? Asan ka?" Pero walang sumasagot.

Nagsimula na akong kabahan. Asan na ba sya?

Hinalughog ko na ang buong bahay pero wala pa rin sya. Sa banyo, sa guest rooms, sa kusina, pero wala pa rin talaga sya.

Naluluha na ako. Hindi ko kayang mawala sya sa buhay ko.

Isa na lang ang hindi ko napupuntahan. Ang garden.

Agad akong tumakbo papunta doon.

At tama nga ako. Andun sya. Nakatayo. Nakatalikod sa akin. Nakakakulay puti. At nakatingin sa langit.

Nawala naman ang kaba sa akin. Akala ko nawala na talaga sya eh.

"Hay, baby! Andito ka lang pala. Pinag-alala mo pa ako. Halika na kumain na tayo" sabi ko sa kanya pero nakatalikod pa rin ito at di pa rin sumasagot.