Bölüm 29

189 61 53
                                    



Multimeia Ateş'in Zeynep'i Düşündüğü An..

Ateşi'in ağzından

Zeynep Nasıl benden vazgeçip giderdi. Tamam benden uzak durmalıydı ama yinede benden vazgeçip gideceğini düşünmemiştim. Kalbini çok kırmıştım, hatta paramparça etmiştim. Çok pişmanım ama elimden başka bir şeyde gelmiyordu.

Bugün tam 2 hafta olmuştu. Kokusunu içime çekememek, yüzünü görememek.. Dayanması çok zordu. Bu süre içinde kendimi hep işlere vermiştim. Maça çıkmış, barla ilgilenmiştim.

Bugün Mert Baharı yolcu ettikten sonra bende yola çıkmaya karar verdim. Dayanamıyordum artık uzaktanda olsa görecektim. Gece 1 olunca yola koyuldum. Gece olduğundan yollar boştu. Sabah 5'de varınca sahil kenarında durup dinlenmek için gözlerimi kapattım. Bugün okullar açılıyordu ve Zeynep okula gidecekti. Saate baktığımda araştırdığım okulun başlama saatine geldiğini görünce gaza yüklendim.

Zeynebin okuluna vardığımda içimden Zeynebin gelmemiş olması için dua ediyordum. İki haftanın sonunda onu ilk görüşüm olacaktı diye düşünürken önümde duran bir araba ile o tarafa dikkat kesildim. Bir süre sonra arabadan inen Zeynep'le her şeyin durduğunu hissettim.

İki hafta sonra onu görmek gerçekten çok güzel ve farklı bir duyguydu. gözlerimi onda gezdirirken o kapıda birkaç saniye duraksayıp ardından etrafına bakınmaya başladı. Daha sonra içeri doğru ilerleyince artık görüş alanımdan çıkmıştı. Derin bir nefes alıp arabamı çalıştırıp yeni evime doğru yol aldım. Yolda giderken yine ufaklığımı düşünüyordum.

Sanki Zeynep biraz zayıflamış gibiydi ama yinede çok güzeldi. Okul forması ona çok yakışmıştı.. Tabi birde eteğinin kısalığı vardı. Her ne kadar sinirlensemde elimden bir şey gelmiyordu.

Şuan yanımda olmasını, benim arabamda olmasını, ona sarılıp, öpmeyi ne çok isterdim.. Onu okula her sabah ben bırakıp öğle almayı, beraber bir şeyler yapmayı.. ama hepsi hayaldi çünkü yanımda olması demek onun için zarar demekti.. Bu yüzden bu hayallerim gerçek olamazdı.. Bu düşünceler eşliğinde eve vardım. 

Yeni evim Zeyneplerin evinin iki sokak aşağısındaydı. İki katlı sade ve lüks bir villaydı. Dış tarafı benim aksime canlı mor rengi ile kapalıydı. Gerçi bu sokakta bulunan tüm villalar rengarenkti. Gerçekten Asudeyi tebrik etmem lazımdı böyle bir evi Zeyneplere yakın bulduğu için. Eminim ki o cadı kız sırf beni gıcık etmek için dış rengini değiştirmemişti diye düşüncelerle eve girdim.

Allahtan evin içi benim bodrumdaki evim gibiydi siyah agırlıklı beyazında olduğu renklerle dizayn edilmişti. Tamamen benim istediğim gibiydi her şey. Asude dışarıda gıcıklık yapmış olsada evin içini tamamen benim istediğim gibi yapmıştı. Biraz salonu inceledikten sonra üst kata yatak odama çıktım.

Yatak odası yine herzamanki gibi siyahtı. Hemen üzerimdekileri çıkartıp odamda bulunan banyoya girdim ve kendimi duşa attım. Yorulmuştum ama beni en çok yoranda hayatımda Zeynebin olmamasıydı. Benden ayrılması için söylediğim sözler, onun ağlayıp üzülmesine neden olmam ise en çok ağır basandı benim için..

Düşünceler eşliğinde kısa süren duşumun ardında siyah bornoza sarılıp odama geçtim. Yatağımın üzerinde duran telefonumun çalması ile yatağa oturup telefonu elime aldım. Arayanın Asude olduğunu görünce telefonu açıp kulaklığıma götürdüm.

Aşk İsyanı Where stories live. Discover now