The Bitch And The Player [Book 1]

Είμαι ερωτευμένος/η

Αχιλλέας (surprise 😏😏😏)

Γαμώτο δεν έπρεπε να της ανοιχτώ.

Δεν έπρεπε να της πω τίποτα.

Και το κυριότερο, δεν έπρεπε να την εμπιστευτώ.

Είναι η Έλλη! Ποιος μαλάκας θα εμπιστευόταν την Έλλη?!

Να σας απαντήσω?

Εγώ! Εγώ είμαι ο μαλάκας που εμπιστεύτηκε την Έλλη!

Εγώ είμαι ο μαλάκας που ερωτεύτηκε την Έλλη!

Το ξέρω, ακούγεται περίεργο, τρομακτικό, και τραγικό... Κι όμως, την ερωτεύτηκα. Δεν ξέρω όμως αν την έχω ερωτευτεί τρελά, ή είναι απλώς ένας ενθουσιασμός. Δεν έχω ερωτευτεί ποτέ στη ζωή μου για να αναγνωρίσω αυτό το συναίσθημα.

Απλά είναι που όταν είναι κοντά μου, νιώθω τη καρδιά μου να χτυπάει δυνατά, τόσο δυνατά που είναι έτοιμη να βγει από τη θέση της και να αρχίσει να χτυπάει και τους άλλους.

Δεν ξέρω αν αυτό το συναίσθημα είναι σημάδι ότι είμαι ερωτευμένος. Είμαι άσχετος σε αυτά. Εγώ τα κορίτσια τα είχα μόνο για παιχνίδια.

Εδώ που τα λέμε, η Έλλη δεν πάει πίσω. Όλοι τη χαρακτηρίζουν 'πουτάνα', μέχρι και εγώ. Αλλά τελικά κατάλαβα ότι το μόνο που έπρεπε να κάνω, ήταν να τη γνωρίσω.

Και ξέρεις τι κατάλαβα όταν τη γνώρισα? Ότι είναι μια πανέμορφη κοπέλα.

Ότι είναι ένας δυναμικός χαρακτήρας.

Ότι είναι ένας υπέροχος άνθρωπος.

Μα εγώ ακόμα δεν έχω καταλάβει αν όντως τη θέλω. Ακόμα δεν έχω καταλάβει αν πρέπει να τη θέλω.

Αναρωτιέσαι γιατί ρωτάω αν πρέπει να τη θέλω? Θα σου πω.

Εκείνη δεν με θέλει.

Εκείνη είναι εχθρός μου.

Εκείνη με μισεί.

Και αν όντως υπάρχει Θεός και η Έλλη δεν με μισεί, με θεωρεί σαν φίλο.

Μου το είπε άλλωστε. Ακόμα θυμάμαι τα λόγια της να κόβουν βόλτες στο μυαλό μου. Μάλιστα, γλίστρησαν και βρήκαν τη καρδιά μου. Και όταν τη βρήκαν, καρφώθηκαν σαν πάσαλοι μέσα της.

Τελικά το κατάλαβα. Είμαι ερωτευμένος με την Έλλη Γαληνέα.

Όταν είδα τα παιδιά, φόρεσα ένα ψεύτικο στραβό χαμόγελο και τους πλησίασα.

Κάναμε όλοι το χαρακτηριστικό 'high five' και αρχίσαμε να μιλάμε για...ούτε και γω ξέρω τι...