"Yeter sus yağmur sus! Bunları niye söylediğini biliyorum!" diye bağıran yamaça yaklaştım ve kan olmuş elini tutup kaldırarak "Bak, sürekli kanım eline bulaşıyor. Buna daha ne kadar dayanabileceksin! Ya ben 10 dakikalık bir teneffüs de bile saldırıy...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Hayat akıp giderken avuçlarımdan, eğilip yerden toplayamıyorum parçalarımı..
Cem Adrian - Keskin (Dinleyebilirsiniz)
"En son ne zaman gördünüz? Anormal bir durum gözünüze çarptımı?"
"Bu sabah. Okula gitmeden önce. Çok mutlu ve neşeliydi. Son zamanlarda ilk defa onu bu kadar mutlu gördüm. Polis bey lütfen bulun kızımı. Lütfen."
"Elimizden geleni yapacağız. Merak eteyin nur hanım. Okuldan arkadaşı varsa adını soyadını alalım. Onlarlada konuşmamız gerekiyor."
"Var, tabii. Hatta burdalar. Meliscim gelirmisin buraya." Diye kapının yanındaki koltuklara oturan melisi el yardımıyla ve seslenerek yanına çağırdı yağmurun annesi.
Melis tibete küçük bir bakış atıp endişe içinde polis memurlarının da bulunduğu nur hanımın yanına gitti.
"Efendim nur teyze ?" diye sordu. Korktuğu, durumdan ne kadar etkilendiği gözlerinden belli oluyordu.
"Canım. Polis bey seninle görüşecek, ne biliyorsan anlat nolur." elleri titrerken, aynı şekilde titreyen sesini kontrol etmeye çalışıyordu. Eşi ise elini tutup ona destek oluyordu ama oda çok farklı değildi. Kızları, küçük prensesleri kaybolmuştu ve ondan en ufak bir haber alamadılar saatlerce.
Annesi hergün olduğu gibi yine yağmuru kontrol etmek için aradı onu. Defalarca aradı fakat ulaşamadı. Son çare melisi arayınca okuldan erken çıktığını ve eve gitmiş olduğunu öğrendi. Hemen işyerinden çıkıp eve gittiğinde direk yağmurun odasına çıktı. Yağmur oradada yoktu. Etraf dağıtılmış, yer yerinden oynamış, yerler cam ve ayna parçalarıyla doluydu. Daha çok endişelenen nur tekrar aradı yağmuru. Yerdeki çantanın içinden müzik sesi yükselince, hemen çantayı açtı. Telefonunun orada olduğunu görünce, başına bişey gelmiş olabileceği zihnini sardı ve ağlayarak eşini aradı. Aklı bir türlü almıyordu sabah o kadar neşeli olan kızının, odasını bu hale getirecek kadar ne yaşadığını. Onu bu hale ne getirmişti. Bu kadar çıldırmasına neden olan neydi.
"Tamam melis verdiğin bilgiler için teşekkür ederim."
Melis bildiği herşeyi polise anlattı. Tabi bunları yağmurun ailesinin yanında anlatmadı, aksi takdirde deliye dönen abisi yekta iyice çıldırıp olay çıkarırdı. Zaten melis anlatırken yandan yandan bakıp gözleriyle tehdit bakışları atmıştı. Oda kendince haklıydı, biricik kız kardeşi ortada yoktu ve şüphelendiğini tek kişi yamaçtı.
