Karanlık da, aydınlık da içimizdedir
Kiminin ki fazla karanlık, kiminin ki fazla aydınlık
Aslında bunlardır bizi iyi ya da kötü yapan
Ya da kimine göre yaşadıklarıdır
Kimse bilemez içimizde neler olduğunu, sadece biz biliriz
Zaten bu ya bizi de kahreden, kendinden başka dert ortağının olmayışıdır ve seni yalnızlığa sürükleyen de budur
Keşke deriz beni anlayan olsa, beni koruyup kollasa, bana sahip çıksa
Ama ne yazık ki hayatta keşkeler hiç bir işe yaramıyor
Kendi yaralarını kendin sarmayı öğreniyorsun,
Kendine sen sahip çıkıyorsun,
Duygularına, kalbine sahip çıkmayı öğreniyorsun çünkü bunlar senin hayattaki zaaflarındır
Aklınla hareket ediyorsundur fakat bu da sadece maddiyat sağlar, maneviyatı yoktur
İki çıkmaz arasında kalıyorsun
Bir tarafta kalp diğer tarafta ise akıl
Hiç adil değil ki, bu iki seçimde de mutlu olamıyorsun;
Kalbini dinleyip başta musmutlu bir insan oluyorsun sonrasında ise umutsuz bir insana dönüşüyorsun; kederli, hayata öfkeli...
Aklını dinleyip bir şeyler yaparsın onda da sadece sahte mutluluklar vardır, içten bir tebessüm değil
Hayatın bazen bize bir oyun oynadığını değil; sadece bu ikisi arasında seçim yapmamız gerektiğini düşünüyorum
Oyun dünyası değil; seçim dünyası, ikilemler dünyası...
Dünya ne ?
Ne ifade ediyor?
Cansız bir sey aslında ama içinde yaşayanlar canlı; tabi ona da ne kadar canlı denirse
Resmen yaşayan ölü dedikleri bu olsa gerek
Olaylar, olanlar karşısında hep bir kilit, hep bir seçenek; iyi ya da kötü, karanlık ya da aydınlık...
Peki bu seçeneklerden hangisi sensin ?
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Başlıksız Duygularım
PoetryKalpteki hüzünler bir yazarın kaleminden acıyla dökülür binlerce okuyucu tarafından yüzünü yakacak sicim sicim kanlı yaşlarla okunur... Kalbim hayatım kalemimse kaderim göz yaşım ise ödediğim bedeller... Okuyun ve keşfedin umarım beğenirsiniz.
