Yılların birikmişliği ileyim bugün de
Sevgi ve nefret; iyi ve kötü
Neden hep ikileme düşüyorum?
Neden hep hayat bana bunları sunuyor?
Sonucunda üzülüyorum çünkü sevgim nefrete; iyiler kötüye dönüşüyor
İkilem tek bir şeyde buluşuyor
Umutsuzluk...
İnsanı bitiren bir duygudur
Kapatırsın kendini kilitlersin adeta
Boğulacak gibi olursun kendi yalnızlığında
Belki de boğulacak gibi değil de gerçekten her gün kendi yalnızlığında boğuluyorsundur
Kim bilebilir ki içinde ne fırtınalar koptuğunu
Yüreğindeki yelkenlerin bu fırtınalar yüzünden parçalandığını
Rotasız kalıp yolunu bulamadığını
Amaçsızca denizin en koyu tonunda ilerlediğini
Karayı bulup bulamayacağın bile belli değil
Sadece ilerliyorsun
Ya kaybolacaksın
Ya da kurtulacaksın
Fakat değişmeyen tek şey bu yolculukta
Yalnızlık, yalnızlığındır
Yolculuk devam eder amaçsızca
İnce bir seyir halinde
Kaybolmakla kurtulmak arasında da ince bir çizgi vardır
Umut...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Başlıksız Duygularım
PoetryKalpteki hüzünler bir yazarın kaleminden acıyla dökülür binlerce okuyucu tarafından yüzünü yakacak sicim sicim kanlı yaşlarla okunur... Kalbim hayatım kalemimse kaderim göz yaşım ise ödediğim bedeller... Okuyun ve keşfedin umarım beğenirsiniz.
