Başlıksız Duygularım

Geçmiş Öfke ve Siyah

Yine konuşmak yerine susmayı
Öfkemi kusmak yerine yazmayı tercih ettim
Çok güçlü bir duygudur
Öfke...
Her şeyi yıkabilecek bir anda yok edebilecek kadar
Sizin öfkenizin nedenini bilemem ama benim öfkemin nedeni geçmişim
Geçmişimin en iyi tarifi şudur benim için;
"Hani yürürken peşinden bir gölge takip eder ya seni,
İşte yaşarken de peşinden geçmişin takip eder seni"
Geçmişim ve bitmek tükenmek bilmeyen öfkem
Beni günden güne bitiriyor
Her gün biraz daha öldürüyor
Geçmişimle yaşamayı öğrendim ama sorun var
Artık ben eski ben değilim
Benliğimi kaybettim, asimile oldum
Yalnızlıklar içinde yalnız kaldım
Esir oldum geçmişime, karanlık yaşantıma
Hani bir umut ışığı olur ya benim umut ışığım bile karanlık
Siyah...
Benim en sevdiğim renk
Hem asil bir görünüm sergilemeni sağlar yani her şeyi gizlemeni
Hem de yalnızlığını yansıtır yani ruhunu
Ama tek sorun bu siyahlığımı bile mahveden bir damla beyaz
Aslında mahvetmesi sorun değil, asıl sorun o beyazlığında benle birlikte kararması
Kendi karanlığımdan korkar oldum çünkü karanlığın en kuytu köşesindeki siyahın en koyu tonuyum ben