Wolfblood

Hoofdstuk 1

Je wordt geboren, groeit op van kleuter naar tiener, naar volwassene. Je gaat naar school en je gaat werken, eigenlijk een heel normaal leven dat je leidt en je weet niet beter. Maar dit 'normale' leven is nochtans niet voor iedereen weggelegd, vooral niet voor de vijftienjarige Luna. Ze wist als kleuter al dat ze anders was, anders dan haar vriendinnen, klasgenoten familie, ja zelfs anders dan haar ouders. Ze wist niet waarom ze anders was, maar ze was het wel. Nu Luna dan 15 was en over een paar maanden 16 wordt, begint ze het 'anders' zijn meer en meer te voelen. Vooral haar zintuigen: ze hoort, ruikt en ziet ineens veel beter dan eerst en in vergelijking met de anderen, zou je kunnen zeggen dat ze een soort van super zintuigen heeft. Ze wist dat ze dit voor zich moest houden, totdat ze zeker weet wat er toch aan de hand is met haar. Maar een ding wist Luna wel zeker, ze was aan het veranderen, maar hoe of wat weet ze nog niks van. Daar moet ze achter zien te komen, want Luna heeft het gevoel dat er binnenkort iets gaat gebeuren dat haar hele leven zal veranderen.
Het was zondagochtend en Luna lag klaarwakker in haar bed. Ze had afgelopen nacht de zoveelste droom/nachtmerrie, of hoe ze het ook moest noemen van deze week gehad. Het was ook steeds dezelfde, alleen wist Luna niet wat het betekende. Ging het over het verleden, of ver in de toekomst, of zou deze vreemde droom/nachtmerrie zich spoedig realiseren in het heden. Hoe het ook zou zijn, Luna wist één ding wel zeker, ze kon dit net als haar 'super zintuigen', niet tegen haar ouders en vriendinnen vertellen. Die zouden het 1 al niet begrijpen en 2 ze zouden haar toch maar compleet voor gek verklaren. Dus nam Luna voor de zoveelste keer deze week haar dromenboekje (wat ze sinds kort maar heeft gemaakt van een oud schriftje, met al die plotse veranderingen die ze meemaakt) en schreef haar droom maar weer op, in de hoop er later bij te kunnen zetten wat het betekent, ook wat ze erbij voelde schrijft ze erbij: 'Ik sta aan de rand van het bos en zie mijn ouders, familie en vriendinnen enkele meters van mij afstaan. Ze roepen iets naar me, maar hoor niet wat, het enige wat ik nu weet is dat ik weg moet. Ik ben anders en hoor niet op deze plek. Ik loop een stukje het bos in, draai me om en zie dat iedereen door de grond wegzakt. Ik snik, maar weet dat dit de juiste keuze is die ik heb genomen en ren het bos in. Nadat Luna haar droom weer heeft opgeschreven, valt er een traan op haar boekje. Ze veegt hem voorzichtig weg en ondertussen dat ze het boekje weer verstopt (onder een loszittende plank van haar vloer) voor haar ouders, bedenkt ze dat ze nu echt moet weten wat er aan de hand is. Die droom, haar zintuigen die opeens veel sterker worden. Eigenlijk het hele anders zijn, dan de mensen die ze om zich heen heeft. Ze moet het weten, gaat er iets gebeuren of niet. En als het gebeurt, zal het leven van Luna helemaal op de kop worden gezet dan, of gaat het meevallen. Maar hoe, wat en wanneer wist ze nog niet, maar ze zou er achter komen, ze gaat te weten komen, waarom ze zich zo anders voelt en ze zal te weten komen, welke intense gebeurtenis haar leven op de kop eventueel zal zetten.
Na het een en ander te hebben bedacht en ze er geen raad meer mee aankon. Besloot Luna om zich aan te kleden, naar beneden te gaan en ontbijt te maken voor haar en haar ouders. Tijdens het ontbijt dacht Luna opeens aan het feit, dat ze misschien wel is geadopteerd. Maar wie zouden haar echte ouders dan zijn en bij deze gedachte moest Luna wel een beetje om lachen, dat kon toch niet. Zover als ze zich kon herinneren, waren dit haar ouders is ze er al als baby'tje bij geweest. Maar toch moest er iets zijn. Ze was dan misschien niet geadopteerd, dan moet het iets anders zijn, waarom dit ineens gebeurde en Luna zich anders voelde dan andere mensen zich kunnen bedenken. Maar daar zou ze wel achter komen, ze besloot om opzoekwerk te gaan doen over haar familie vroeger, over haar zintuigen die ineens sterker worden en ze wou weten wat haar droom voor een betekenis had. Ook al kon ze vandaag nog niet veel opzoeken, omdat het zondag was en de bibliotheek en andere opzoekgelegenheden dicht waren, besloot ze toch al een begin eraan te maken op internet.
Na het ontbijt, begon ze gelijk met zoeken op internet. Maar hoe ze ook zocht, ze vond niks aanwijzends over haar droom, familie of over haar zintuigen. Ze bleef maar doorgaan met zoeken, dat ze zelfs na het avondeten nog uren heeft doorgezocht. Maar op de een of andere manier vond Luna het net lijken alsof ze niks mocht weten. Deze gedachte was al snel vergeten, toen ze zich besefte dat ze waarschijnlijk de enigste zal zijn die zich zo anders voelt. De enigste in een grote groep mensen die zich wel normaal voelen. Maar Luna zou haar zoektocht wel doorzetten, ook al zou het maar een heel klein beetje zijn, wat ze zou vinden en ook al zou het lang duren voor ze iets gevonden zal hebben. Ze gaat er alles aan doen om het te vinden. Er achter komen, wie of wat ze nou echt is. Maar dat ging niet meer voor vandaag allemaal lukken, het was al laat en Luna moest morgen weer vroeg op, om naar school te gaan.
De ochtendzon scheen door het slaapkamerraam van Luna. Ze was al vroeg op en was al bezig zich aan te kleden en klaar aan het maken om naar school te vertrekken, ze ging zoals iedere ochtend naar beneden en dekte de tafel voor het ontbijt. Ze ontbijtte zelf en maakte iets om mee te nemen voor in de lunchpauze op school. Na een klein halfuur was Luna klaar om naar school te gaan, ze nam haar jas van de kapstok en trok hem aan, nam haar tas die onder de kapstok stond en ging de deur uit opweg naar school. Wel met de gedachte steeds in haar hoofd, dat ze veel en verschillende informatiebronnen moet gaan raadplegen om er achter te komen wat er aan de hand is. Met deze gedachte, ging Luna al lopend naar school toe.