Wolfblood

Hoofdstuk 3

Luna ligt met haar rug in het natte mos, het gegrom is nog steeds achter de struiken. Het is blijkbaar niet zo nieuwsgierig naar Luna, het blijft maar achter de struiken zitten. Terwijl Luna daar nog steeds geschrokken in het mos ligt, komt er geen beweging van uit de struiken.

Na enkele minuten is Luna wat tot bedaren gekomen en is nu wel nieuwsgierig geworden, naar wat er in de struiken is verborgen. Het is in ieder geval een dier waar Luna meer van te weten wilt komen. En het dier moet er nog zitten, want ze hoort het nog geregeld grommen. Luna besluit om op te staan uit het mos en weer voorzichtig naar de struiken toe te lopen. Ze loopt net als de eerste keer, stap voor stap richting de struiken. Nu is ze wel minder voorzichtig, omdat ze het al een beetje kent. Ze staat nu opnieuw recht voor de struiken, ze strekt een arm uit om zo met haar hand wat takken aan de kant weg te duwen. Met haar andere hand, houdt ze de terugspringende takken tegen, zo kan ze de struiken goed aan de kant duwen. Na enkele tellen kon Luna goed en wel door de struiken heen kijken, ze kon er ook doorheen lopen maar voor de veiligheid deed ze dit maar niet. Zo kon ze trouwens er goed doorheen kijken en was het niet eens nodig dat ze er doorheen ging lopen. Ze keek en in de buurt van waar de berg begon (aan de voet van de berg), zag ze wat harigs, maar ook wat pluizigs zitten. Was dat dat beest dat zo aan het grommen was en haar zo had laten schrikken? Het zag er zo lief en knuffelbaar uit, dat ze het niet kon geloven dat dit beest even van te voren zo aan het grommen was. Maar ineens maakte het beest een harde grom en draaide zich met de kop naar Luna toe. Ze stond nu oog in oog met het beest, ze was verbaasd en ietwat geschrokken ook. Dit kon niet waar zijn, ze stond oog in oog met een wolf...... Van verbazing en van schrik wist Luna niet wat ze moest doen. En uit een puur reflex rende ze weg, nog verder het bos in, maar de wolf rende haar achterna...

Luna keek nadat ze een tijdje aan het rennen was even achterom, de wolf zat haar nog steeds achterna. Maar het was gek, hij kon haar op de een of andere manier niet inhalen en Luna wist dat wolven sneller konden rennen dan dat mensen konden. Ze ging onder het rennen nadenken, hoe kan het dat die wolf me niet kan inhalen en waarom ben ik nog steeds niet uitgeput van het rennen? Toen herinnerde ze zich haar zintuigen (ook omdat ze in de verte een riviertje hoorde stromen), zijn dan niet alleen mijn zintuigen aan het veranderen. Blijkbaar verander ik met alles en dit is het volgende, mijn uithoudingsvermogen wordt beter. Luna besluit om verder te rennen, om zo naar het riviertje te gaan wat ze ondertussen ook al kan zien stromen tussen de bomen door. Hier zou ze even kunnen uitrusten en het leek haar ook wel een geschikte plek om even na te denken en alles een plaats te geven. En oh ja, die wolf, die achtervolgde haar natuurlijk nog steeds. Met al haar eigen gedachten en veranderingen  was ze de wolf al bijna vergeten. Ach als ze bij het riviertje zou aangekomen zijn, wist ze vast ook wel wat te doen met die wolf. Hoor haar nu, ze klinkt als een of andere wolvenexpert en ze heeft net pas de eerste keer een (wilde) wolf gezien. Maar Luna had er vertrouwen in dat het wel goed kwam en ze rende verder richting het riviertje.

Even later kwam Luna aan bij het riviertje, ze had nog wel uren kunnen door rennen, ze was nog lang niet uitgeput. maar ze wilde even pauzeren om even na te kunnen denken, wat er allemaal aan het gebeuren was. En ze ging in kleermakerzit op een rots aan de rivier zitten. Gelijk viel Luna het op dat dit waarschijnlijk nog een verandering was. Ze werd leniger én soepeler, dit had ze een paar weken geleden echt niet hoeven te doen. Maar goed nu even wat uitrusten (wat zo direct niet nodig was eigenlijk) en alles wat er nu gebeurde en wat er aan haar veranderde even allemaal op een rijtje zetten. 

Het duurde niet lang of Luna werd gestoord in haar gedachten. De wolf die haar zojuist de hele tijd achterna aan het rennen was, stond ineens langs haar. Luna schrok niet eens meer en ze keek de wolf alleen maar indringend aan. Dit deed de wolf precies hetzelfde naar Luna en zo zaten Luna en de wolf enkele seconden naar elkaar diep in de ogen te kijken. Tot dat er ineens wat gebeurde bij de wolf, hij begon een beetje te trillen en liet zijn kop omlaag zakken. Hier schrok Luna toch wel van, vond het raar en ze wist niet goed wat ze nou moest doen. Ze besloot dan ook maar om haar ogen dicht te doen en om haar handen voor haar ogen te houden. Ze zou over een paar seconden of minuten wel weer gaan kijken.

Toen Luna haar handen voor haar ogen wegdeed en haar ogen opende, was ze de wolf aan het zoeken. Hoe kon dit nou..... waar net de wolf nog had gezeten, zat nu een jongen (aangekleed en wel) van ongeveer dezelfde leeftijd als Luna was. "Waar is die wolf gebleven en wie ben jij nou weer?" Luna was stomverbaasd en wilde van alles nog vragen, (eigenlijk was het doorratelen, want je verstond er niks van) maar de jongen was haar voor. "Ik ben Jake en uuuh tja die wolf hè, die wolf dat ben ik ook." Toen Luna dat hoorde wist ze niet wat ze moest en zei ze maar: "Dat kan helemaal niet, een mens kan geen wolf worden." "Ja, een weerwolf misschien, maar die hoor je alleen in enge verhalen en bestaan dus niet!" Jake keek Luna aan en lachte wat en zei vervolgens: "Nee hoor Luna, ik ben echt die wolf en ik ben binnenkort ook niet meer de enige wolf die in dit bos rond zal lopen!" "Wat zeg jij nou weer en hoe weet jij mijn naam, die heb ik niet een keer tegen je gezegd." Luna vond het maar vreemd en eng tegelijkertijd worden, maar Jake kon haar wat geruststellen en vertelde wat hij allemaal wist.

Hij vertelde haar dat hij 16 jaar was en als je 16 wordt verander je en dit merk je al in de laatste weken dat je nog 15 jaar bent. HIj vertelde haar ook dat de veranderingen die ze nu meemaakt, niet voor niets waren. Luna werd inderdaad bijna 16 en Jake vertelde haar dat haar hele leven dan zou veranderen en meer nog, Luna als persoon zelf zou gaan veranderen. Zo werd Luna wel benieuwd naar alles, Jake was degene die haar informatie kon vertellen over alles wat er gebeurde met haar. Maar toen Jake zei dat Luna op haar 16de verjaardag zou veranderen in een half mens/half wolf, omdat ze zogezegd net als Jake een wolfblood zou zijn, (een mens, met alle karaktereigenschappen van een wolf en ook kan veranderen in een wolf) schrok Luna wel even en was ineens stil. Toch vroeg ze voorzichtig erna aan Jake: "maar wat kom jij hier dan eigenlijk doen?" "Ik kom je helpen."