Page is een driejarig meisje dat nu twee jaar in het weeshuis zit. Haar moeder is bij de geboorte overleden, en ze werd mishandeld door haar vader, waardoor ze nu vrij snel bang is voor nieuwe mensen. In het weeshuis mag niemand haar, en word ze gep...
De volgende ochtend tijdens ontbijt lijkt Harry alles van vannacht alweer vergeten te zijn, gelukkig. "Page, vandaag komen mijn drie zusjes Lottie, Phoebe en Daisy op je passen," zegt Louis met een glimlach. Ik kijk hem aan en knik. Dat lijkt me wel wat. "En, als je bang bent, ga je dan alsjeblieft niet verstoppen," zegt Niall. Ik knik weer. "Je bent niet echt een spraakzaam meisje hè?" vraagt Liam. Ik schud mijn hoofd. De jongens grinniken en ik glimlach. "Hoe laat komen ze en hoe laat moeten jullie weg?" vraag ik. "Over een kwartiertje zullen ze hier zijn, we moeten over een half uurtje weg, en zijn vanavond laat pas terug, dus lig jij dan al op bed," zegt Harry. Ik knik en sta op. "Mag ik van tafel? Dan ga ik me omkleden," zeg ik. Ze knikken en ik loop voorzichtig de trap op. Ik open de deur van mijn kamer en loop naar binnen. Ik spring van schrik de lucht in door Aaron die weer op mijn bureaustoel zit en naar een knuffel staart. "Ik kijk niet eerder weg van dat beest tot hij weg kijkt," zegt hij. Ik schiet in de lach en loop naar hem toe. "Hij leeft niet," zeg ik en ik draai de knuffel om, waardoor Aaron opkijkt. "Wat doe je hier?" vraag ik, "waarom kwam je vannacht niet terug?" Aaron denkt even na. "Het duurde even tot Harry sliep, en toen sliep jij ook alweer. Ik ben hier nog geweest, maar ik wilde je niet wakker maken," zegt hij en glimlacht ongemakkelijk. Ik knik. "En waarom ben je nu hier?" vraag ik ongeduldig. "Ik wil je meenemen op rit," zegt hij. Ik zucht. "Ik kan nu niet mee, Louis' zusjes komen zo en ze verwachten me beneden," zeg ik. "Alsjeblieft? Het is maar voor heel even!" smeekt hij. Ik zucht. "Ik ga me eerst omkleden." Snel trek ik een broek en shirt aan en klim op zijn rug. "Page?! Lottie, Phoebe en Daisy zijn er!" hoor ik Louis van beneden roepen. Ik kijk achterom en zucht schuldig. "We kunnen gaan," zeg ik zacht en meteen gaan we supersnel door het raam en zit ik op een wit met grijze wolf.
Deze afbeelding leeft onze inhoudsrichtlijnen niet na. Verwijder de afbeelding of upload een andere om verder te gaan met publiceren.
Ik voel Aaron al zijn spieren samentrekken en we gaan nog harder. Ik hou me vast aan zijn haren en leun een beetje naar voren, waardoor we minder last hebben van wrijving. De wind waait hard door mijn lange, blonde haren en ik sluit mijn ogen van genot. Na een tijdje gerent te hebben heb ik in de gaten dat we weer richting huis rennen. De auto van mijn vaders is al weg en er staat een onbekende auto in de plaats. Aaron stopt voor het huis. "Ga via de achtertuin, dat is minder opvallend dan dat je opeens van boven komt," hoor ik in mijn hoofd. "Oké," zeg ik en ik glij voorzichtig van hem af. Ik glimlach nog even en zwaai een keer. Hij knipoogt en rent dan weg. Ik klim via de container over de schutting heen en loop dan via de achterdeur naar binnen. "Hallo?" Meteen loopt er een meisje met dezelfde kleur haar als Louis de keuken in. "Ben jij Page?" vraagt ze, waarop ik knik. "Thank god!" Ze rent naar me toe en trekt me in een knuffel. "Ik ben Daisy, kom dan stel ik je voor aan Phoebe en Lottie!" roept ze enthousiast. Ze tilt me op en loopt terug naar de woonkamer. Een meisje met bijna wit haar en een meisje die precies op Daisy lijkt kijken op. "Yes! Je hebt haar gevonden!" roept het meisje met het witte haar uit. Ze staan beiden op en lopen naar me toe. "Ik ben Lottie, en dat is Phoebe," zegt Lottie. Ik glimlach en knik. "Waar was je?" vraagt Phoebe. "Buiten." Ze knikken en lopen met me naar de bank, waar we op gaan zitten en Frozen gaan kijken.
Deze afbeelding leeft onze inhoudsrichtlijnen niet na. Verwijder de afbeelding of upload een andere om verder te gaan met publiceren.
